ظلم در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نکات''': در [[آیات]] فوق این محورها مطرح گردیده است:

# [[خداوند]] در [[آیات]] گذشته مراجعه به داوران [[جور]] را شدیداً محکوم نمود، {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدً}}<ref>«آیا به آن کسان ننگریسته‌ای که گمان می‌برند به آنچه به سوی تو و آنچه پیش از تو فرو فرستاده شده است ایمان دارند (اما) بر آنند که داوری (های خود را) نزد طاغوت برند با آنکه به آنان فرمان داده شده است که به آن کفر ورزند و شیطان سر آن دارد که آنان را به گمراهی ژرفی درافکند» سوره نساء، آیه ۶۰.</ref> در این [[آیه]] به عنوان تأکید این سخن می‌گوید: پیامبرانی را که ما می‌فرستادیم همه برای این بوده‌اند که به [[فرمان خدا]] از آنها [[اطاعت]] شود {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ}} حال اگر بعضی از [[مردم]] از [[آزادی]] خود سوء استفاده کردند و [[اطاعت]] ننمودند، [[تقصیر]] متوجه خود آنها است، و سپس می‌‌فرماید اگر آنها هنگامی که به خویش [[ستم]] کردند، به سوی تو می‌آمدند و از [[خدا]] طلب [[آمرزش]] می‌نمودند و [[پیامبر]] هم برای آنها طلب [[آمرزش]] می‌نمود، [[خدا]] را توبه‌پذیر و [[مهربان]] می‌یافتند {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا}} قابل توجه اینکه [[قرآن]] به جای اینکه بگوید: [[نافرمانی خدا]] کردند و مراجعه به داوران [[جور]] نمودند می‌گوید {{متن قرآن|إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ}}”هنگامی که به خویش [[ستم]] کردند!” اشاره به اینکه فایده [[اطاعت]] [[فرمان خدا]] و [[پیامبر]]{{صل}} متوجه خود شما می‌شود، و [[مخالفت]] با آن در واقع یک نوع [[ستم]] به خویشتن است، زیرا [[زندگی مادی]] شما را به هم می‌ریزد و از نظر [[معنوی]] مایه [[عقب‌گرد]] شما است.

# [[خداوند]] می‌‌گوید ما برای [[یهودیان]] حرام‌های غذایی را مشخص کردیم {{متن قرآن|وَعَلَى الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا مَا قَصَصْنَا عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ}} که شاید منظور، [[سوره انعام]] [[آیه]] ۱۴۶ باشد، ولی آنها چیزهایی را بر اساس - [[منافع]] [[کاهنان]] و ارباب [[معابد]] - برخود [[حرام]] کردند و برخود و [[مردم]] [[زندگی]] را سخت کردند و به خویش [[ستم]] کردند، [[خداوند]] به آنها [[ستم]] نکرد {{متن قرآن|وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ}}<ref>من وحی القرآن، ج۱۳، ص۳۱۵.</ref>.