شاهد بر نبوت: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''محتوای [[دعوت]]:''' مدعی [[نبوت]] ناگزیر [[مردم]] را به‌ سوی [[عقاید]]، آرمانها، [[اخلاق]] و احکامی [[دعوت]] می‌کند که مدعی است از جانب [[خداوند متعال]] آورده است. بررسی این آموزه‌ها و [[قوانین]] ازنظر مطابقت آنها با [[خرد]] و [[وجدان]] جمعی [[انسان‌ها]] و نیز تأثیر آنها در [[سازندگی]] فردی و [[اجتماعی]]، می‌تواند نشان دهد این مدعی [[نبوت]] تا چه اندازه در ادعای خود صادق است.

# '''گروندگان و [[یاوران]]:'''[[ایمان]] آورندگان به یک مدعی [[نبوت]]، شاخص خوبی برای [[شناخت]] وی می‌باشند. معمولاً کسانی که [[ارتباط]] نزدیکی با یک فرد دارند بیش از سایرین او را می‌شناسند و وضعیت [[روحی]]، [[اعتقادی]] و [[اخلاقی]] او را می‌دانند. حال اگر همین افراد در شمار نخستین کسانی باشند که به او می‌گروند، این خود نشانه‌ای است بر اینکه وی در میان این افراد از سابقه قابل قبولی برخوردار بوده است. یا اگر انسان‌های [[نیکوکار]]، [[خردمند]] و فرزانه [[جامعه]] به وی بگروند، این خود نشان می‌دهد [[دعوت]] وی از [[استحکام]] [[فکری]]، [[عقلی]] و [[اخلاقی]] قابل‌توجهی برخوردار است.

* باید توجه داشت هرکدام از این قراین به‌ [[تنهایی]] ممکن است در تشخیص [[درستی]] ادعای یک مدعی [[نبوت]] کارساز نباشد، اما زمانی که همه این شرایط و قراین درباره یک نفر تحقق پیدا کند به‌ [[حکم عقل]] [[سلیم]]، [[انسان]] به [[یقین]] می‌رسد وی در ادعای خود صادق است.

* زمانی که [[نامه]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به [[قیصر روم]] رسید، احتمال داد که وی همان [[پیامبر]]{{صل}} [[موعود]] [[تورات]] و [[انجیل]] باشد، ازاین‌رو در پی [[تحقیق]] برآمد. در همان زمان [[ابوسفیان]] همراه با گروهی از [[قریش]] برای [[تجارت]] به [[شام]] رفته بودند. [[قیصر]] آنان را احضار کرد و از آنها درباره ویژگی‌های [[پیامبر اکرم]]{{صل}} پرسید و پس از دریافت پاسخ، گفت: اگر پاسخ‌های شما درست باشد، او بی‌گمان [[پیامبر]] است <ref>[[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، ج ۲۰، ص ۳۷۰. </ref><ref>[[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ص ۱۸۳-۱۸۵.</ref>