معاهده با امیران و طوایف محلی شبه جزیره عربستان: تفاوت میان نسخه‌ها

*به [[نام خداوند]] [[بخشنده]] [[مهربان]]. این فرمانی است از سوی [[محمد]]{{صل}}، [[رسول خدا]]{{صل}} برای [[مردم]] منطقه خارف، جناب‌الهضب و حقایق‌الرمل، به وسیله [[نماینده]] ایشان ذی‌المشعار برای [[مالک بن نبط]]: شما تا آن گاه که به این [[پیمان]] و درستکاری تن دهید، بلندی‌ها و نواحی سخت سرزمین‌های یاد شده، از آن شما خواهد بود که از گیاهان آن بهره ببرید و دام‌های خویش را در زمین‌های بدون مالک آن بچرانید. ما نیز از [[نسل]] و فراورده شتران و گوسفندان بهره‌مند خواهیم شد. ایشان از پرداخت [[زکات]] شتران پیر، نوزاد شتر، [[زکات]] هر حیوان اهلی پیر، پرندگان خانگی، قوچی که پوست آن را دباغی کنند و گاو و گوسفند سالمی که شش سال داشته باشد، معاف هستند"<ref>نویری، نهایة الارب فی فنون الادب، ج۱۸، ص۱۱-۱۲؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۹۸؛ محمد بن یوسف صالحی، سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، ج۲، ص۱۰۱؛ قاضی ابرقوه، سیرت رسول الله{{صل}}، ج۲، ص۱۰۵۵.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[معاهده با امیران و طوایف محلی شبه جزیره عربستان (مقاله)|معاهده با امیران و طوایف محلی شبه جزیره عربستان]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۲۹۱-۲۹۲.</ref>.