اصحاب ایکه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

[[قرآن کریم]] [[اصحاب]] ایکه را [[امت]] [[شعیب]]  معرفی می‌کند. {{متن قرآن|كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ}}<ref>««اصحاب ایکه»  پیامبران را دروغگو شمردند» سوره شعراء، آیه ۱۷۶.</ref>، {{متن قرآن|إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه (را) که شعیب به آنان گفت: آیا پرهیزگاری نمی‌ورزید؟» سوره شعراء، آیه ۱۷۷.</ref> نامیدن آنان به اصحاب ایکه یا از آن رو بوده است که در منطقه‌ای پر آب و درخت با میوه فراوان [[زندگی]] می‌کردند <ref>جامع البیان، مج ۸، ج ۱۴، ص ۶۴. </ref> یا از آن رو که ایکه (درختی) را می‌پرستیدند. <ref>قصص‌الانبیاء، ص ۱۷۱. </ref> اگر به [[روایت]] ترتیب نزولی که زرکشی در البرهان آورده است <ref>البرهان فی علوم القرآن، ج ۱، ص ۲۸۱. </ref> [[اعتماد]] کنیم برای نخستین بار در [[سوره ق]] و در کنار [[قوم نوح]]، اصحاب رسّ، [[ثمود]]، [[عاد]]، [[فرعون]]، اخوان [[لوط]] و [[قوم]] تُبَّع، از اصحاب ایکه نیز یاد شده و بدون آنکه هیچ معرفی از آنان ارائه شود، تنها بر این نکته تأکید شده که آنان [[پیامبر]] خود را [[تکذیب]] کردند و مستحق [[وعید]] [[الهی]] شدند: {{متن قرآن| كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوطٍ وَأَصْحَابُ الأَيْكَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ }}<ref>«پیش از آنان قوم نوح و اصحاب رسّ و ثمود دروغ‌انگاری کردند و عاد و فرعون و قوم لوط نیز. و اصحاب ایکه و قوم تبّع همگی پیامبران را دروغزن خواندند آنگاه بیم دادن من (بر آنان) به حقیقت پیوست» سوره ق، آیه ۱۲-۱۴.</ref> سپس برای بار دوم در [[سوره ص]] با همان تعریف مبهم و مختصر و در کنار همان گروه‌های یاد شده از آنان نیز نام برده شده و افزون بر آن، در این [[سوره]] می‌گوید: آنان به [[تعجیل]] از [[خدا]] می‌خواستند که پیش از رسیدن [[روز حساب]] عذابشان کند: {{متن قرآن|كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الأَوْتَادِ وَثَمُودُ وَقَوْمُ لُوطٍ وَأَصْحَابُ الأَيْكَةِ أُوْلَئِكَ الأَحْزَابُ إِن كُلٌّ إِلاَّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ وَمَا يَنظُرُ هَؤُلاء إِلاَّ صَيْحَةً وَاحِدَةً مَّا لَهَا مِن فَوَاقٍ وَقَالُوا رَبَّنَا عَجِّل لَّنَا قِطَّنَا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسَابِ}}<ref>«پیش از ایشان قوم نوح و عاد و فرعون دارنده میخ‌ها  هم، (پیامبران را) دروغگو انگاشتند و ثمود و قوم لوط و «اصحاب ایکه» همان گروه‌ها (ی شکست خورده) بودند ...هیچ یک جز اینکه پیامبران را دروغگو شمردند کاری نکردند و کیفر من بر آنان به حقیقت پیوست.و اینان جز بانگی یگانه (و آسمانی) را انتظار نمی‌برند که آن را هیچ بازگشت نیست.و می‌گفتند: پروردگارا! نامه کردار  ما را پیش از روز حساب به ما با شتاب ده!» سوره ص، آیه ۱۲-۱۶.</ref> روشن‌ترین معرفی از [[اصحاب]] ایکه در [[سوره شعراء]] آمده که به فاصله ۹ سوره پس از سوره ص نازل شده است. در این سوره اصحاب ایکه، [[قوم شعیب]] معرفی شده‌اند که پیش از [[شعیب]]، دیگر فرستادگان الهی را [[تکذیب]] کرده بودند: {{متن قرآن|كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ}}<ref>««اصحاب ایکه»  پیامبران را دروغگو شمردند» سوره شعراء، آیه ۱۷۶.</ref> شعیب آنان رابه [[ترس از خدا]] فرا می‌خواند: {{متن قرآن|إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه (را) که شعیب به آنان گفت: آیا پرهیزگاری نمی‌ورزید؟» سوره شعراء، آیه ۱۷۷.</ref> و با معرفی خود به عنوان [[پیامبر]] [[امین]] و [[درستکار]] برای آنان، از ایشان می‌خواست [[تقوای الهی]] را رعایت کرده و از او [[اطاعت]] کنند: {{متن قرآن|إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ}}<ref>«من برای شما پیامبری امینم» سوره شعراء، آیه ۱۷۸-۱۷۹.</ref> و اعلام می‌داشت که در برابر هدایتشان مزدش بر عهده [[پروردگار]] جهانیان است و از آنان مزدی نمی‌خواهد: {{متن قرآن|وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«و من از شما برای این (پیامبری) پاداشی نمی‌خواهم، پاداش من جز با پروردگار جهانیان نیست» سوره شعراء، آیه ۱۰۹.</ref> شاید بتوان از ظاهر [[آیات]] بعد استفاده کرد که بزرگ‌ترین [[انحراف]] [[اصحاب]] [[ایکه]] [[کم فروشی]] بوده است، ازاین‌رو شعیب{{ع}} ضمن [[دعوت]] آنها به کامل دادن پیمانه، آنان را از کم‌فروشی [[نهی]] می‌کرد: {{متن قرآن|أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ}}<ref>«پیمانه را تمام بپیمایید و از کم‌فروشان نباشید» سوره شعراء، آیه ۱۸۱.</ref> و از آنان می‌خواست که با ترازوی درست و کفه‌های برابر وزن کنند و از [[ارزش]] [[اموال]] [[مردم]] نکاهند که چنین کاری [[فساد]] است و آنان نباید با [[کم‌فروشی]] در [[زمین]] فساد کنند: {{متن قرآن|وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ وَلا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلا تَعْثَوْا فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ}}<ref>« و با ترازوی درست، وزن کنید.و چیزهای مردم را به آنان کم ندهید و در زمین تبهکارانه آشوب نورزید» سوره شعراء، آیه ۱۸۲-۱۸۳.</ref> <ref>المیزان، ج ۱۵، ص ۳۱۲. </ref> برخی از [[مفسران]] فساد مورد اشاره این [[آیه]] را به راهزنی، [[غارت]] اموال، نابود کردن زراعت،<ref>الکشاف، ج ۳، ص ۳۳۲. </ref> و احیاناً [[قتل]]،<ref>تفسیر بیضاوی، ج ۳، ص ۲۶۳. </ref> [[تفسیر]] کرده، این [[اعمال]] را نیز از جمله انحرافها و کارهای ناروای [[اصحاب]] ایکه برشمرده‌اند.