رفاه‌زدگی و تجمل‌گرایی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←رفاه و آزمایش
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==رفاه و [[آزمایش]]== | ==رفاه و [[آزمایش]]== | ||
رفاه مایه آزمایش | رفاه مایه آزمایش [[انسان]] است. بر اساس [[آیه]] {{متن قرآن|لَتُبْلَوُنَّ فِي أَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا أَذًى كَثِيرًا وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ ذَلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ}}<ref>«بی‌گمان با مال و جانتان آزمون خواهید شد و از آنان که پیش از شما به آنان کتاب (آسمانی) داده‌اند و از کسانی که شرک ورزیده‌اند (سخنان دل) آزار بسیار خواهید شنید و اگر شکیبایی کنید و پرهیزگاری ورزید؛ بی‌گمان این از کارهایی است که آهنگ آن می‌کنند» سوره آل عمران، آیه ۱۸۶.</ref> [[انسان‌ها]] با [[اموال]] و جان‌هایشان آزموده می‌شوند. | ||
آیه {{متن قرآن|وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ}}<ref>«و بدانید که دارایی‌ها و فرزندانتان مایه آزمونند و اینکه خداوند است که پاداشی سترگ نزد اوست» سوره انفال، آیه ۲۸.</ref>، {{متن قرآن|إِنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَاللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ}}<ref>«جز این نیست که دارایی‌ها و فرزندانتان مایه آزمونند و خداوند است که پاداش سترگ نزد اوست» سوره تغابن، آیه ۱۵.</ref> [[دارایی]] و [[اولاد]] را [[فتنه]] و وسیله آزمایش معرفی کرده‌اند: {{متن قرآن|أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ}}. | |||
آیه {{متن قرآن|إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا}}<ref>«ما هر چه را بر زمین است، (در کار) آرایش آن کرده‌ایم تا آنان را بیازماییم که کدام نیکوکردارترند» سوره کهف، آیه ۷.</ref> همه امکانات [[دنیوی]] را وسیله [[آزمایش]] می‌داند. نیز [[آیه]] {{متن قرآن|وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَكِنْ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ}}<ref>«و ما این کتاب را به سوی تو به درستی فرو فرستاده‌ایم که کتاب پیش از خود را راست می‌شمارد و نگاهبان بر آن است؛ پس میان آنان بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری کن و به جای آنچه از حق به تو رسیده است از خواسته‌های آنان پیروی مکن، ما به هر یک از شما شریعت و راهی داده‌ایم و اگر خداوند می‌خواست شما را امّتی یگانه می‌گردانید لیک (نگردانید) تا شما را در آنچه‌تان داده است بیازماید؛ پس در کارهای خیر بر یکدیگر پیشی گیرید، بازگشت همه شما به سوی خداوند است بنابراین شما را از آنچه در آن اختلاف می‌ورزیدید آگاه می‌گرداند» سوره مائده، آیه ۴۸.</ref>. | |||
براساس دیگر [[آیات]]، بازپس گرفتن این امکانات نیز وسیله آزمایش است: {{متن قرآن|وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ}}<ref>«و بی‌گمان شما را با چیزی از بیم و گرسنگی و کاستی دارایی‌ها و کسان و فرآورده‌ها می‌آزماییم، و شکیبایان را نوید بخش!» سوره بقره، آیه ۱۵۵.</ref> براساس آموزه‌های [[قرآن کریم]] آنچه [[موفقیت]] در این [[آزمون]] را در پی دارد [[یاد خدا]]، [[ایمان]]، [[تقوا]]، [[عمل صالح]]، [[شکرگزاری]] و [[توبه]] و [[استغفار]] است. این عوامل چنان‌که مایه برخورداری از رفاه‌اند می‌توانند در تداوم و فزونی آن نیز دخیل باشند. [[کفر]]، [[شرک]]، [[غفلت]] از [[خدا]]، [[غرور]] و [[سرکشی]] نیز از آفت‌هایی‌اند که عدم موفقیت در این آزمون را در پی دارند. <ref>[[علی خراسانی|خراسانی]] و [[حسین تقی‌پور|تقی‌پور]]، [[رفاه (مقاله)|مقاله «رفاه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۴.</ref> | |||
==زمینه‌های برخورداری وفزونی رفاه== | ==زمینه‌های برخورداری وفزونی رفاه== | ||
برخورداری و استفاده از امکانات مادی برای [[زندگی]] آسوده، همانند [[مالکیت]] بر این امکانات در جایی مطلوب است که در چارچوب [[اذن]] [[تشریعی]] [[مالک]] [[واقعی]] و با رعایت [[امانتداری]] باشد و در این فرض است که رفاه، [[نعمت]] شمرده می‌شود و در غیر این صورت، نقمت و [[عذاب]] است. از [[آیات قرآن]] بر می‌آید که برخورداری [[انسان]] از امکانات در پی کار و [[کوشش]]، از [[سنت‌های الهی]] است: «واَن لَیسَ لِلاِنسـنِ اِلاّ ما سَعی». ([[نجم]] / ۵۳، ۳۹) با این حال، شرایط و زمینه‌های دیگری نیز در برخورداری از رفاه هستند که تحقق آنها ازدیاد نعمت و رفاه را در پی دارد<ref>[[علی خراسانی|خراسانی]] و [[حسین تقی‌پور|تقی‌پور]]، [[رفاه (مقاله)|مقاله «رفاه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۴.</ref>: | برخورداری و استفاده از امکانات مادی برای [[زندگی]] آسوده، همانند [[مالکیت]] بر این امکانات در جایی مطلوب است که در چارچوب [[اذن]] [[تشریعی]] [[مالک]] [[واقعی]] و با رعایت [[امانتداری]] باشد و در این فرض است که رفاه، [[نعمت]] شمرده می‌شود و در غیر این صورت، نقمت و [[عذاب]] است. از [[آیات قرآن]] بر می‌آید که برخورداری [[انسان]] از امکانات در پی کار و [[کوشش]]، از [[سنت‌های الهی]] است: «واَن لَیسَ لِلاِنسـنِ اِلاّ ما سَعی». ([[نجم]] / ۵۳، ۳۹) با این حال، شرایط و زمینه‌های دیگری نیز در برخورداری از رفاه هستند که تحقق آنها ازدیاد نعمت و رفاه را در پی دارد<ref>[[علی خراسانی|خراسانی]] و [[حسین تقی‌پور|تقی‌پور]]، [[رفاه (مقاله)|مقاله «رفاه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۴.</ref>: | ||