پرش به محتوا

آشتی در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۹: خط ۲۹:
[[قرآن کریم]] پیشنهاد می‌کند از داوران [[خویشاوند]] برای رفع تنش‌های [[خانوادگی]] استفاده شود<ref>{{متن قرآن|وَإِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَيْنِهِمَا فَابْعَثُوا حَكَمًا مِنْ أَهْلِهِ وَحَكَمًا مِنْ أَهْلِهَا إِنْ يُرِيدَا إِصْلَاحًا يُوَفِّقِ اللَّهُ بَيْنَهُمَا إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا خَبِيرًا}} «و اگر از ناسازگاری آنان نگرانید، چنانچه در پی اصلاح باشند داوری از خویشان مرد و داوری از خویشان زن برانگیزید تا خداوند میان آن دو آشتی برقرار کند که خداوند دانایی آگاه است» سوره نساء، آیه ۳۵.</ref>. [[حَکم]] به واسطه آشنایی با [[خانواده]] از مسائل پنهانی آنان بیش از دیگران خبر دارد و با [[دلسوزی]] [[اسرار]] خانواده را پنهان می‌کند. زوجین نیز رازهای درونی را در نزد خویشاوند بهتر از [[بیگانه]] آشکار می‌کنند<ref>الکشاف، ج۱، ص۵۲۵.</ref>. میان [[فقیهان]] درباره [[نحوه انتخاب]] [[حَکَم]] و اختیاراتش دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد<ref>الحدائق الناضرة، ج۲۴، ص۶۲۶.</ref>.
[[قرآن کریم]] پیشنهاد می‌کند از داوران [[خویشاوند]] برای رفع تنش‌های [[خانوادگی]] استفاده شود<ref>{{متن قرآن|وَإِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَيْنِهِمَا فَابْعَثُوا حَكَمًا مِنْ أَهْلِهِ وَحَكَمًا مِنْ أَهْلِهَا إِنْ يُرِيدَا إِصْلَاحًا يُوَفِّقِ اللَّهُ بَيْنَهُمَا إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا خَبِيرًا}} «و اگر از ناسازگاری آنان نگرانید، چنانچه در پی اصلاح باشند داوری از خویشان مرد و داوری از خویشان زن برانگیزید تا خداوند میان آن دو آشتی برقرار کند که خداوند دانایی آگاه است» سوره نساء، آیه ۳۵.</ref>. [[حَکم]] به واسطه آشنایی با [[خانواده]] از مسائل پنهانی آنان بیش از دیگران خبر دارد و با [[دلسوزی]] [[اسرار]] خانواده را پنهان می‌کند. زوجین نیز رازهای درونی را در نزد خویشاوند بهتر از [[بیگانه]] آشکار می‌کنند<ref>الکشاف، ج۱، ص۵۲۵.</ref>. میان [[فقیهان]] درباره [[نحوه انتخاب]] [[حَکَم]] و اختیاراتش دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد<ref>الحدائق الناضرة، ج۲۴، ص۶۲۶.</ref>.
امام رضا{{ع}} در شرح [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَيْنِهِمَا فَابْعَثُوا حَكَمًا مِنْ أَهْلِهِ وَحَكَمًا مِنْ أَهْلِهَا...}}<ref>«و اگر از ناسازگاری آنان نگرانید، چنانچه در پی اصلاح باشند داوری از خویشان مرد و داوری از خویشان زن برانگیزید تا خداوند میان آن دو آشتی برقرار کند که خداوند دانایی آگاه است» سوره نساء، آیه ۳۵.</ref> فرموده است: “اختلاف می‌تواند از جانب هر یک از زن و مرد رخ دهد. [[خداوند]] فرموده: اگر [[ترس]] از [[شقاق]] میان زن و مرد داشتید حَکمی از سوی مرد و [[داوری]] از سوی زن برگزینید؛ هر کدام از زوجین حَکَمی را بر می‌گزینند. آن دو بر جدایی و یا [[آشتی]] میان زوجین [[هم‌داستان]] می‌شوند. اگر آهنگ [[اصلاح]] کردند، نیازی به [[مشورت]] زوجین ندارند و اگر خواستند آن دو را جدا کنند، این کار باید پس از [[رایزنی]] با [[زن]] و مرد انجام گیرد”<ref>بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۵۸.</ref>.<ref>[[سید عباس صادقی فدکی|صادقی فدکی، سید عباس]]، [[آشتی - صادقی فدکی (مقاله)| مقاله «آشتی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۱، ص ۱۲۸.</ref>
امام رضا{{ع}} در شرح [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَيْنِهِمَا فَابْعَثُوا حَكَمًا مِنْ أَهْلِهِ وَحَكَمًا مِنْ أَهْلِهَا...}}<ref>«و اگر از ناسازگاری آنان نگرانید، چنانچه در پی اصلاح باشند داوری از خویشان مرد و داوری از خویشان زن برانگیزید تا خداوند میان آن دو آشتی برقرار کند که خداوند دانایی آگاه است» سوره نساء، آیه ۳۵.</ref> فرموده است: “اختلاف می‌تواند از جانب هر یک از زن و مرد رخ دهد. [[خداوند]] فرموده: اگر [[ترس]] از [[شقاق]] میان زن و مرد داشتید حَکمی از سوی مرد و [[داوری]] از سوی زن برگزینید؛ هر کدام از زوجین حَکَمی را بر می‌گزینند. آن دو بر جدایی و یا [[آشتی]] میان زوجین [[هم‌داستان]] می‌شوند. اگر آهنگ [[اصلاح]] کردند، نیازی به [[مشورت]] زوجین ندارند و اگر خواستند آن دو را جدا کنند، این کار باید پس از [[رایزنی]] با [[زن]] و مرد انجام گیرد”<ref>بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۵۸.</ref>.<ref>[[سید عباس صادقی فدکی|صادقی فدکی، سید عباس]]، [[آشتی - صادقی فدکی (مقاله)| مقاله «آشتی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۱، ص ۱۲۸.</ref>
==راه‌های ایجاد آشتی==
برای ایجاد آشتی [[پایدار]] چند راهکار از سخنان و [[سیره امام رضا]]{{ع}} استفاده می‌شود:
#گسترش [[ارزش‌ها]]: [[حضرت رضا]]{{ع}} به نقل از [[پدران]] خود با اشاره به [[سقوط]] [[ارزش‌های دینی]] و دوری [[مردم]] از یکدیگر، به مردم سفارش کرده از [[خدا]] بترسند و میان خود آشتی برقرار کنند: {{متن حدیث|فَاتَّقُوا اللَّهَ‏ يَا أَيُّهَا النَّاسُ‏ وَ أَصْلِحُوا ذاتَ‏ بَيْنِكُمْ‏}}<ref>بحار الأنوار، ج۷۰، ص۳۰۴.</ref>. این سفارش دلالت دارد میان [[پایبندی]] به ارزش‌ها و اصلاح ذات‌البین پیوندی پایدار وجود دارد.
#احقاق عادلانه [[حقوق]]: از [[نامه]] [[امام رضا]]{{ع}} به [[مأمون]] و [[ستایش]] از بازگردادن مزرعه [[غصب]] شده [[فدک]] به [[خاندان پیامبر]]{{صل}} استفاده می‌شود که دادن [[حق]] به صاحبش یکی از راه‌های نزدیک کردن [[دل‌ها]] و از میان بردن [[کینه‌ها]] و ایجاد آشتی است<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۱۵۵.</ref>.
#پیوند [[خانوادگی]]: در نگاه حضرت رضا{{ع}}، [[ازدواج]] میان [[خانواده‌ها]] برکت‌های بسیاری دارد، که تألیف میان [[قلوب]] از نتایج آن است، زیرا ازدواج موجب [[الفت]] شده و گاه دو [[عشیره]] در پی این پیوند، از [[اختلافات]] گذشته چشم پوشیده و همراه می‌شوند. [[امام هشتم]]{{ع}}، در این باره فرموده است: اگر در مورد ازدواج [[آیه]] محکمی و [[سنت]] واجب‌الاتباع و [[روایت]] بی‌شمار در میان نبود، همانا سودمندی‌هایی که [[خداوند]] در آن قرار داده، مانند کمک به [[نزدیکان]] و نزدیک کردن افراد دور و الفت دل‌ها و ادا کردن حق و فراوان شدن [[فرزندان]] و... [[انسان]] [[خردمند]] را به آن راغب می‌سازد و فرد موفق به سرعت از آن استقبال می‌کند و انسان [[زیرک]] و فرزانه به آن [[اشتیاق]] نشان می‌دهد<ref>الکافی، ج۵، ص۳۷۴؛ مکارم الأخلاق، ص۲۰۶.</ref>. 
# [[احسان]] و [[ایثار]]: احسان و [[کمک به دیگران]] هم در [[پیشگیری]] از درگیری نقش دارد و هم در ایجاد [[الفت]] و [[آشتی]]. جمله {{عربی|الإنسان عبيد الإحسان}}<ref>بحارالأنوار، ج۷۱، ص۱۱۷.</ref> اصلی است [[انسانی]] و نشان‌دهنده تأثیر [[احسان]] در ترمیم دل‌های شکسته. [[امام رضا]]{{ع}} از پدرانش از [[امیرمؤمنان]]{{ع}} نقل کرده که آن [[حضرت]] بر فراز [[منبر]] فرمود: “به زودی زمانی بر [[مردم]] خواهد آمد که ارباب [[نعمت]] بر خلاف گفته [[خداوند]]: “فضل و [[بخشش]] میان خود را فراموش نکنید”<ref>{{متن قرآن|...وَلَا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ...}} «...و بخشش را میان خود فراموش مکنید.».. سوره بقره، آیه ۲۳۷.</ref> به ثروتشان سخت می‌چسبند... ای مردم! از [[خدا]] [[پروا]] کنید و [[حق]] مرا درباره [[اهل]] بیتم پاس دارید و میان خود [[اصلاح]] کنید: {{متن حدیث|فَاتَّقُوا اللَّهَ أَيُّهَا النَّاسُ وَ احْفَظُونِي‏ فِي‏ أَهْلِ‏ بَيْتِي‏ وَ أَصْلِحُوا ذَاتَ‏ بَيْنِكُمْ}}<ref>مستدرک الوسائل، ج۱۳، ص۲۸۴</ref> پیوند صدر و ذیل [[حدیث]] بر نقش احسان و بخشش در پیدایش آشتی دلالت دارد. امام رضا{{ع}} از میان بردن کینه‌های دیرینه و ایجاد آشتی به وسیله احسان و [[دوستی]] را ضمن سروده‌ای پر مغز بیان کرده است: {{متن حدیث|وَ لَمْ‏ أَرَ لِلْأَشْيَاءِ أَسْرَعَ‏ مَهْلِكًا لِغَمْرٍ قَدِيمٍ مِنْ وِدَادٍ مُعَجَّلٍ}}<ref>المناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۳۷۲.</ref>؛ برای جبران [[دشمنی]] و [[کینه]] قدیمی هیچ چیز به مانند سرعت در [[مهرورزی]] نقش ندارد”.
# [[هدیه دادن]]: [[هدیه]] در ایجاد پیوند [[دل‌ها]] نقش دارد؛ امام رضا{{ع}} از [[پیامبر]]{{صل}} نقل کرده است: {{متن حدیث|الْهَدِيَّةُ تُذْهِبُ‏ الضَّغَائِنَ‏ مِنَ الصُّدُورِ}}<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۴۶.</ref>؛ “هدیه کینه‌های انباشته در سینه‌ها را از میان می‌برد”.
#احیای پیوندهای مشترک: از موجبات [[تألیف قلوب]] و آشتی احیای پیوندهای مشترک و علقه‌های فراموش شده است. [[آل علی]]{{ع}} و [[بنی‌عباس]] هر دو [[مسلمان]] و در پیشبرد [[اسلام]] کارساز بودند. [[فرزندان]] [[عباس]] در آغاز اسلام از پشتیبانان [[علی]]{{ع}} بودند؛ افزون بر آن هر دو تیره [[خویشاوند]] نزدیک بودند و در [[هاشم]]<ref>بحارالأنوار، ج۱۵، ص۳۹.</ref> به هم می‌رسیدند. [[افزون‌طلبی]]، بنی‌عباس را برانگیخت تا [[راه]] خود از آل علی{{ع}} جدا کنند و در نتیجه کینه‌ای دامنه‌دار میان آنان و [[بنی‌هاشم]] [[خانه]] کند. [[بنی‌عباس]] بر بنی‌هاشم بودن خود [[اصرار]] داشتند و مانند [[علویان]] بدان [[افتخار]] می‌کردند<ref>بحارالأنوار، ج۴۹، ص۶، ۱۷۸.</ref>. [[ائمه]]{{عم}} همواره [[فرزندان]] بنی‌عباس را به این نقطه مشترک توجه می‌دادند و به آنان یادآور می‌شدند [[بنی‌امیه]] و [[بنی‌مروان]] و [[بنی‌ثقیف]] [[دشمن]] [[اسلام محمدی]] و [[بدخواه]] همه [[خاندان]] پیامبرند و بایسته است همه خاندان [[هاشم]] در برابر آنان یک‌دل و پیوسته باشند و [[اسلام]] را از گزند افراد به ظاهر [[مسلمان]] [[نگهبان]] باشند. [[امام رضا]]{{ع}} برای نزدیک کردن خاندان بنی‌عباس به [[اهل بیت]]{{عم}} به [[خویشاوندی]] میان فرزندان [[عباس]] و [[آل‌علی]] اشاره می‌کند و تأکید دارد از [[الفت]] میان این دو خاندان، نیای مشترک دو تیره پر سابقه در اسلام، “هاشم” نیز [[خشنود]] شده است<ref>بحارالأنوار، ج۴۹، ص۱۵۹.</ref>.<ref>منابع: قرآن کریم؛ الاختصاص، محمد بن محمد معروف به شیخ مفید (۴۱۳ق)، تحقیق: علی اکبر غفاری - سید محمود زرندی، بیروت، دار المفید، دوم، ۱۴۱۴ق؛ الأنوار البهیة فی تواریخ الحجج الإلهیة، عباس بن محمدرضا معروف به محدث قمی (۱۳۵۹ق)، تحقیق و نشر: مؤسسة النشر الإسلامی، قم، اول، ۱۴۱۷ق؛ بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، محمدباقر بن محمدتقی معروف به علامه مجلسی (۱۱۱۰ق)، تحقیق: جمعی از محققان، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، الجامع لأحکام القرآن، محمد بن احمد معروف به قرطبی (۶۷۱ق)، تهران، انتشارات ناصر خسرو، ۱۳۶۴ش؛ الحدائق الناضرة فی أحکام العترة الطاهرة، یوسف بن احمد بحرانی (۱۱۸۶ق)، تحقیق: محمد تقی ایروانی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، اول، ۱۴۰۵قی: الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور، عبدالرحمن بن ابی بکر معروف به جلال الدین سیوطی (۹۱۱ق)، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، اول، ۱۴۰۴ق؛ زبدة البیان فی أحکام القرآن، احمد بن محمد معروف به مقدس اردبیلی (۹۹۳ق)، تحقیق: محمدباقر بهبودی، تهران، المکتبة المرتضویة، بی تا، شرح نهج البلاغة، عبد الحمید بن هبة الله معروف به ابن ابی الحدید (۶۵۶ق)، بیروت، دار التعارف، بی تا؛ الصحاح - تاج اللغة و صحاح العربیة، اسماعیل بن حماد جوهری (۳۹۳قی)، تحقیق: احمد عبدالغفور عطار، بیروت، دار العلم للملایین، چهارم، ۱۴۰۷ق، الصراط المستقیم إلی مستحقی التقدیم، علی بن محمد عاملی نباطی (۸۷۷ق)، تحقیق: محمدباقر بهبودی، تهران، المکتبة المرتضویة، اول، ۱۳۸۴ق؛ عیون أخبار الرضا علی، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱ق)، تحقیق: سیدمهدی لاجوردی، تهران، نشر جهان، اول، ۱۳۷۸ق، الکافی، محمد بن یعقوب معروف به کلینی (۳۲۹ق)، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۶۵ ش؛ کتاب مقدس، انجمن پخش کتاب سازمان ملل، ۱۹۳۶م، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الأقاویل فی وجوه التأویل، محمود بن عمر معروف به زمخشری (۵۳۸ق)، بیروت، دار الکتاب العربی، سوم، ۱۴۰۷ق؛ کشف الأسرار فی شرح الاستبصار، نعمت الله بن عبدالله جزائری (۱۱۱۲ق)، تحقیق زیر نظر: سید طیب جزائری، قم، دار الکتاب، اول، ۱۴۰۸ق. لسان العرب، محمد بن مکرم معروف به این منظور (۷۱۱ق)، تحقیق: أحمد فارس، بیروت، " دار صادر، سوم، ۱۴۱۴ق، المجازات النبویة، محمد بن حسین موسوی معروف به سیدرضی (۴۰۶ق)، تصحیح:مهدی هوشمند، قم، دار الحدیث، اول، ۱۴۲۲ق؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، حسین بن محمد تقی معروف به محدث نوری (۱۳۲۰ق)، تحقیق و نشر: مؤسسة آل البیت علا لإحیاء التراث، بیروت، دوم، ۱۴۰۸ق؛ معجم مقاییس اللغة، احمد بن فارس قزوینی معروف به ابن فارس (۳۹۵ق)، تحقیق و تصحیح: عبدالسلام محمد هارون، قم، مکتب الإعلام الإسلامی، اول، ۱۴۰۴ق؛ مفردات ألفاظ القرآن، حسین بن محمد معروف به راغب اصفهانی (۵۰۲ق)، تحقیق: صفوان عدنان داوودی، دمشق - بیروت، دار القلم - الدار الشامیة، اول، ۱۴۱۲ق؛ مکارم الأخلاق، حسن بن فضل طبرسی (قرن ۶ق)، قم، منشورات الرضی، چهارم، ۱۴۱۲ق، المکاسب المحرمة، سیدروح الله بن مصطفی مصطفوی خمینی (۱۴۰۹ق)، قم، اسماعیلیان، بی تا؛ من لایحضره الفقیه، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱ق)، تحقیق: علی اکبر غفاری، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، دوم، ۱۴۰۴ق؛ مناقب آل أبی طالب، محمد بن علی مازندرانی معروف به ابن شهر آشوب (۵۸۸ق)، قم، نشر علامه، اول، ۱۳۷۹ق، المیزان فی تفسیر القرآن، سید محمد حسین بن محمد طباطبایی (۱۴۰۲ق)، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، پنجم، ۱۴۱۷ق؛ وسائل الشیعة (تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة)، محمد بن حسن معروف به حر عاملی (۱۱۰۴ق)، تحقیق و نشر: مؤسسة آل البیت علبا لإحیاء التراث، قم، اول، ۱۴۰۹ق.</ref>.<ref>[[سید عباس صادقی فدکی|صادقی فدکی، سید عباس]]، [[آشتی - صادقی فدکی (مقاله)| مقاله «آشتی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۱، ص ۱۲۸.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
۷۳٬۳۴۳

ویرایش