سلطه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از آنجا که سلطه و [[حاکمیت]] [[کافران]] برخلاف خواست و [[اراده خدا]] ([[نساء]] / ۴، ۱۴۱) و نجات [[مردم]] از [[ستم]] سلطه‌گران خواست و [[اراده الهی]] (قصص / ۲۸، ۵) و از [[اهداف اصلی بعثت]] [[انبیای الهی]] است ([[اعراف]] / ۷، ۱۵۷؛ [[یونس]] / ۱۰، ۱۳)، اولیای بزرگ [[الهی]] مانند ابراهیم{{ع}} و همراهانش از خداوند می‌خواهند که تحت [[سلطه]] [[کافران]] قرار نگیرند: «رَبَّنا لا تَجعَلنا فِتنَةً لِلَّذینَ کَفَروا.».. (ممتحنه / ۶۰، ۵) <ref>مجمع البیان، ج۹، ص۴۰۷؛ تفسیرقرطبی، ج۱۹، ص۵۷؛ راهنما، ج۱۸، ص۵۰۰. </ref>، چنان‌که [[آسیه همسر فرعون]] [[نجات]] خود را از [[شرّ]] سلطه [[فرعون]] از [[خدا]] خواست ([[تحریم]] / ۶۶، ۱۱)، چنان که در رأس اهداف [[موسی]] و [[هارون]]، [[رهایی]] [[بنی‌اسرائیل]] از [[ستم]] و سلطه [[فرعونیان]] بود. ([[اعراف]] / ۷، ۱۰۵؛ شعراء / ۲۶، ۱۷) از خواسته‌های مهم آنان از فرعونیان نیز [[آزادی]] بنی‌اسرائیل و رهسپار شدنشان با آنان بوده است: «فَأتیاهُ فَقولا اِنّا رَسولا رَبِّکَ فَاَرسِل مَعَنا بَنی‌اِسرءیلَ و لا تُعَذِّبهُم..»... (طه / ۲۰، ۴۷؛ نیز دخان / ۴۴، ۱۸) از سویی دیگر، [[انسان]] موجودی [[آزاد]] و مختار و تعیین‌کننده [[سرنوشت]] خویش است و هر ستمی به [[انسان]] می‌رسد از ناحیه خود اوست ([[یونس]] / ۱۰، ۴۴) و انسان، [[مسئول]] آثار [[اعمال]] [[دنیوی]] و [[اخروی]] خویش است (بقره / ۲، ۱۳۴ و ۱۴۱) و هرگونه تغییرات بیرونی [[جامعه]] مبتنی بر [[عزم]] و [[اراده]] [[انسان‌ها]] در چگونگی [[زندگی]] و برپایه تغییرات درونی [[ملت‌ها]] و [[جوامع]] است. طبق [[آیات قرآن]]، [[خداوند]] سرنوشت هیچ [[قوم]] وملتی را [[تغییر]] نمی‌دهد، مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند: «اِنَّ اللهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّی یُغَیِّروا ما بِاَنفُسِهِم» (رعد / ۱۳، ۱۱)؛ «ذلک بِاَنَّ اللهَ لَم یَکُ مُغَیِّرًا نِعمَةً اَنعَمَها عَلی قَومٍ حَتّی یُغَیِّروا ما بِاَنفُسِهِم». ([[انفال]] / ۸، ۵۳) از سوی دیگر [[قرآن]]، [[مؤمنان]] را به [[مبارزه]] و [[تسلیم نشدن]] در برابر سلطه‌گران فرا خوانده است ([[توبه]] / ۹، ۱۲۳)، چنان‌که گروهی از [[موحدان]] بنی‌اسرائیل که سرزمینشان در اشغال [[دشمن]] و فرزندانشان تحت سلطه و [[اسارت]] آنان بودند، [[جهاد]] و مبارزه با سلطه‌گران زیر نظر [[رهبر الهی]] را خواستند: «اَلَم تَرَ اِلَی المَلاَِ مِن بَنی اِسرءیلَ مِن بَعدِ موسی اِذ قالوا لِنَبِی لَهُمُ ابعَث لَنا مَلِکًا نُقتِل فی سَبیلِ [[الله]]... قالوا و ما لَنا اَلاّ نُقتِلَ فی سَبیلِ [[الله]] و قَد اُخرِجنا مِن دِیرِنا و اَبنائِنا.»... (بقره / ۲، ۲۴۶؛<ref>جامع البیان، ج۲، ص۳۹۷؛ مجمع البیان، ج۲، ص۶۰۹-۶۱۰. </ref> نیز بقره / ۲، ۲۵۱؛ [[حجّ]] / ۲۲، ۳۹ - ۴۰) <ref>راهنما، ج۲، ص۱۵۵. </ref><ref>[[محمد سحرخوان|سحرخوان، محمد]]؛ [[سلطه (مقاله)|مقاله «سلطه»]]؛ [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۵ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۵.</ref>