اقتدا به سنت و سیره امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

==[[الگو]] پذیری از [[امام عصر]]{{ع}}==

*از [[ویژگی‌های اخلاقی]] مؤثر در بُعد اجتماعیِ [[سبک زندگی]] زمینه ساز [[ظهور]] [[موعود]]، می‌‌توان به [[دعوت]] دیگران به همانندسازی (الگوپذیری) با [[اخلاق]] حسنه و [[مکارم اخلاق]] [[امام]]{{ع}} و عمل به آنچه [[امام]]{{ع}} آن را [[دوست]] دارد و دوری نسبت به آنچه از عمل به آن ناراحت می‌‌شود، اشاره نمود. بر اساس عمل به این ویژگی [[اخلاقی]]، افراد مجری سبک زندگیِ [[زمینه‌ساز ظهور]] به اسوۀ کامل بودن [[امام مهدی]]{{ع}} [[ایمان راسخ]] پیدا می‌‌کنند، بر قول به [[امامت]] حضرتش ثابت می‌‌مانند، با [[پذیرش ولایت]] مولای خود، در [[دل]] و عمل، ایمانشان را کامل و اسلامشان را [[نیکو]] می‌‌سازند و بر این پذیرش و [[باور]] ولایی پایبند خواهند بود، به او [[عشق]] می‌‌ورزند و سراپا [[گوش به فرمان]]، از حضرتش [[پیروی]] می‌‌کنند<ref>ر.ک: [[حسن نجفی|نجفی، حسن]]، [[بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود (مقاله)|بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود]]، ص ۳۱.</ref>. [[پیروی]] کردن از [[امام]] و [[الگو]] قرار دادن ایشان در [[اخلاق]] و [[اعمال]] در آنچه [[مؤمن]] به حسب حال خود می‌تواند انجام دهد، معنی [[تشیع]] و [[حقیقت]] [[مأموم]] بودن است و کمال [[ایمان]] و تمامیت [[موالات]] [[امام]] و [[همراهی]] با او در [[روز قیامت]] و مجاورت با حضرتش در [[بهشت]] با این کار انجام می‌شود<ref>ر.ک: [[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص ۵۰۰ و ۵۰۱.</ref>. از [[منتظران]] مصلِح، جز این توقع نیست که از [[امام]] [[الگوپذیری]] کرده و خود نیز [[صالح]] باشند؛ در غیراین صورت، وقتی سنخیتی میان این دو ‌نباشد، نسبتی هم - چه [[پیش از ظهور]] و چه [[پس از ظهور]] - میان [[شیعه]] و [[امام]] برقرار نمی‌شود<ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص ۳۴  ـ۳۵.</ref>.

==[[وظایف مسلمانان]] نسبت به [[اقتدا به امام مهدی]]{{ع}}==