وضعیت زندگی انسان‌ها در آستانه ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'فراگیری' به 'فراگیری'
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{خرد}} +))
جز (جایگزینی متن - 'فراگیری' به 'فراگیری')
خط ۲۴: خط ۲۴:
*'''عرصه اجتماع''': بحث از دگرگونی‌های [[اجتماعی]] [[پیش از ظهور]]، با عبارت‌های مختلفی در [[روایات اسلامی]] بیان شده و در متون [[دینی]] پیش گویی‌های قابل توجهی شده است؛ مانند:
*'''عرصه اجتماع''': بحث از دگرگونی‌های [[اجتماعی]] [[پیش از ظهور]]، با عبارت‌های مختلفی در [[روایات اسلامی]] بیان شده و در متون [[دینی]] پیش گویی‌های قابل توجهی شده است؛ مانند:
*الف) [[فراگیر شدن ستم]]: در بررسی [[روایات]] مربوط با [[قیام جهانی حضرت مهدی]]{{ع}} و اهداف ایشان، کمتر روایتی به چشم می‌آید که به گونه‌ای به [[فراگیر شدن ستم]] [[در آستانه ظهور]] اشاره نکرده باشد. [[رسول اکرم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|"لَا تَذْهَبُ الدنْیَا حَتی یَقُومَ بِأَمْرِ أُمتِی رَجُلٌ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ یَمْلَأُهَا عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْرا"}}<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۶۶، ح۲۹۳؛ و نیز نک: ابی داود، سنن، ح۴۲۸۲.</ref>؛ [[دنیا]] هرگز به پایان نمی‌رسد تا آنکه امر [[امت]] مرا مردی از دودمان [[حسین]] بر پا دارد. [[زمین]] را پر از [[عدل]] می‌سازد، آن گونه که از [[ستم]] و بی‌داد پر شده باشد. [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} نیز فرمود: {{متن حدیث|"لَتُمْلَأَن الْأَرْضُ ظُلْماً وَ جَوْراً حَتی لَا یَقُولَ أَحَدٌ اللهُ إِلا مُسْتَخْفِیاً ثُم یَأْتِی اللهُ بِقَوْمٍ صَالِحِینَ یَمْلَئُونَهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"}}<ref>طوسی، الامالی، ص ۳۸۲؛ نیز نک: عبدالرزاق صنعانی، المصنف، ح ۲۰۷۶۷.</ref>؛ [[زمین]] آکنده از [[ستم]] و [[بیداد]] می‌شود، به گونه‌ای که کسی [[خدا]] نمی‌گوید مگر در پنهانی؛ سپس [[خداوند]] گروهی از شایستگان را می‌آورد که [[زمین]] را پر از [[قسط]] و [[عدل]] می‌کنند آن گونه که پر از [[ظلم و جور]] شده بود. در همه [[روایات]] سخن از پر شدن [[زمین]] از [[ستم]] و [[بیداد]] است، نه [[ظالم]] و [[ستمگر]]؛ چرا که ممکن است برخی از [[انسان‌ها]] با [[ستم]] بر انسان‌های فراوانی، اسباب پر شدن [[جهان]] را از [[ستم]] فراهم کنند.
*الف) [[فراگیر شدن ستم]]: در بررسی [[روایات]] مربوط با [[قیام جهانی حضرت مهدی]]{{ع}} و اهداف ایشان، کمتر روایتی به چشم می‌آید که به گونه‌ای به [[فراگیر شدن ستم]] [[در آستانه ظهور]] اشاره نکرده باشد. [[رسول اکرم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|"لَا تَذْهَبُ الدنْیَا حَتی یَقُومَ بِأَمْرِ أُمتِی رَجُلٌ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ یَمْلَأُهَا عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْرا"}}<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۶۶، ح۲۹۳؛ و نیز نک: ابی داود، سنن، ح۴۲۸۲.</ref>؛ [[دنیا]] هرگز به پایان نمی‌رسد تا آنکه امر [[امت]] مرا مردی از دودمان [[حسین]] بر پا دارد. [[زمین]] را پر از [[عدل]] می‌سازد، آن گونه که از [[ستم]] و بی‌داد پر شده باشد. [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} نیز فرمود: {{متن حدیث|"لَتُمْلَأَن الْأَرْضُ ظُلْماً وَ جَوْراً حَتی لَا یَقُولَ أَحَدٌ اللهُ إِلا مُسْتَخْفِیاً ثُم یَأْتِی اللهُ بِقَوْمٍ صَالِحِینَ یَمْلَئُونَهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"}}<ref>طوسی، الامالی، ص ۳۸۲؛ نیز نک: عبدالرزاق صنعانی، المصنف، ح ۲۰۷۶۷.</ref>؛ [[زمین]] آکنده از [[ستم]] و [[بیداد]] می‌شود، به گونه‌ای که کسی [[خدا]] نمی‌گوید مگر در پنهانی؛ سپس [[خداوند]] گروهی از شایستگان را می‌آورد که [[زمین]] را پر از [[قسط]] و [[عدل]] می‌کنند آن گونه که پر از [[ظلم و جور]] شده بود. در همه [[روایات]] سخن از پر شدن [[زمین]] از [[ستم]] و [[بیداد]] است، نه [[ظالم]] و [[ستمگر]]؛ چرا که ممکن است برخی از [[انسان‌ها]] با [[ستم]] بر انسان‌های فراوانی، اسباب پر شدن [[جهان]] را از [[ستم]] فراهم کنند.
*ب) [[هرج و مرج]] و فتنه‌های بزرگ: درهم ریختگی در [[نظام]] [[زندگی]] و پیدایش فتنه‌های تاریک و [[گمراه کننده]] و نیز نابسامانی در [[نظم اجتماعی]]، از ویژگی‌های [[فراگیری ستم]] در [[جهان]] است. از آنجا که این [[فراگیری]] [[در آستانه ظهور]] به اوج خود می‌رسد، چنین [[آشفتگی]] [[جامعه جهانی]] را درگیر می‌سازد. از [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} [[نقل]] شده است که فرمود: [[مهدی این امت]] از [[نسل]] [[حسنین]] است آن هنگام که [[دنیا]] گرفتار [[هرج و مرج]] و فتنه‌های فراوان گردید و راه‌ها بسته شد…<ref>ابراهیم بن محمد جوینی، فرائد السمطین، ج۲، ح۴۰۳.</ref>.  همچنین به [[نقل]] از [[جابر]] بن [[عبد الله]] [[انصاری]] از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} آمده است: {{متن حدیث|"… وَ مِنا مَهْدِی هَذِهِ الْأُمهِ إِذَا صَارَتِ الدنْیَا هَرْجاً وَ مَرْجاً وَ تَظَاهَرَتِ الْفِتَنُ وَ تَقَطعَتِ السبُلُ وَ أَغَارَ بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ فَلَا کَبِیرٌ یَرْحَمُ صَغِیراً وَ لَا صَغِیرٌ یُوَقرُ کَبِیراً فَیَبْعَثُ اللهُ عَز وَ جَل عِنْدَ ذَلِکَ مَهْدِینَا التاسِعَ مِنْ صُلْبِ الْحُسَیْن"}}<ref>محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج۳۶، ص۳۰۷.</ref>؛ [[مهدی این امت]] از ما [[خاندان رسالت]] است؛ وقتی که [[دنیا]] پر از [[هرج و مرج]] شد و [[فتنه‌ها]] در میان [[مردم]] نمایان گشت و [[امنیت]] از راه‌ها گرفته شد و برخی از این [[مردم]] به بعضی دیگر [[هجوم]] آوردند و بزرگان به زیردستان رحم نکردند و افراد کم سن و سال به بزرگان و کهن سالان [[احترام]] نگذاشتند، در چنین ایامی، [[خداوند]] [[مهدی]] ما را که نهمین [[فرزند]] [[حسین]]{{ع}} است، بر می‌انگیزاند.
*ب) [[هرج و مرج]] و فتنه‌های بزرگ: درهم ریختگی در [[نظام]] [[زندگی]] و پیدایش فتنه‌های تاریک و [[گمراه کننده]] و نیز نابسامانی در [[نظم اجتماعی]]، از ویژگی‌های [[فراگیری ستم]] در [[جهان]] است. از آنجا که این فراگیری [[در آستانه ظهور]] به اوج خود می‌رسد، چنین [[آشفتگی]] [[جامعه جهانی]] را درگیر می‌سازد. از [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} [[نقل]] شده است که فرمود: [[مهدی این امت]] از [[نسل]] [[حسنین]] است آن هنگام که [[دنیا]] گرفتار [[هرج و مرج]] و فتنه‌های فراوان گردید و راه‌ها بسته شد…<ref>ابراهیم بن محمد جوینی، فرائد السمطین، ج۲، ح۴۰۳.</ref>.  همچنین به [[نقل]] از [[جابر]] بن [[عبد الله]] [[انصاری]] از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} آمده است: {{متن حدیث|"… وَ مِنا مَهْدِی هَذِهِ الْأُمهِ إِذَا صَارَتِ الدنْیَا هَرْجاً وَ مَرْجاً وَ تَظَاهَرَتِ الْفِتَنُ وَ تَقَطعَتِ السبُلُ وَ أَغَارَ بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ فَلَا کَبِیرٌ یَرْحَمُ صَغِیراً وَ لَا صَغِیرٌ یُوَقرُ کَبِیراً فَیَبْعَثُ اللهُ عَز وَ جَل عِنْدَ ذَلِکَ مَهْدِینَا التاسِعَ مِنْ صُلْبِ الْحُسَیْن"}}<ref>محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج۳۶، ص۳۰۷.</ref>؛ [[مهدی این امت]] از ما [[خاندان رسالت]] است؛ وقتی که [[دنیا]] پر از [[هرج و مرج]] شد و [[فتنه‌ها]] در میان [[مردم]] نمایان گشت و [[امنیت]] از راه‌ها گرفته شد و برخی از این [[مردم]] به بعضی دیگر [[هجوم]] آوردند و بزرگان به زیردستان رحم نکردند و افراد کم سن و سال به بزرگان و کهن سالان [[احترام]] نگذاشتند، در چنین ایامی، [[خداوند]] [[مهدی]] ما را که نهمین [[فرزند]] [[حسین]]{{ع}} است، بر می‌انگیزاند.
*ج) [[اختلاف شدید مردم]]: از برخی [[روایات]] استفاده می‌شود [[اختلاف]] بین [[انسان‌ها]] [[در آستانه ظهور]] شدت فراوانی می‌یابد که ناشی از [[ستم‌ها]] و [[هرج و مرج]] در [[جهان]] است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|"لَا یَکُونُ ذَلِکَ الْأَمْرُ حَتی یَتْفُلَ بَعْضُکُمْ فِی وُجُوهِ بَعْضٍ وَ حَتی یَلْعَنَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً وَ حَتی یُسَمیَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً کَذابِینَ"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۰۶، ح۱۰.</ref>؛ آن امر واقع نخواهد شد تا اینکه برخی از شما در روی بعضی دیگر [[آب]] دهان اندازند و تا اینکه بخشی از شما دیگری را [[لعن]] کنند و تا اینکه گروهی از شما گروه دیگر را [[دروغ]] گو بنامند!!
*ج) [[اختلاف شدید مردم]]: از برخی [[روایات]] استفاده می‌شود [[اختلاف]] بین [[انسان‌ها]] [[در آستانه ظهور]] شدت فراوانی می‌یابد که ناشی از [[ستم‌ها]] و [[هرج و مرج]] در [[جهان]] است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|"لَا یَکُونُ ذَلِکَ الْأَمْرُ حَتی یَتْفُلَ بَعْضُکُمْ فِی وُجُوهِ بَعْضٍ وَ حَتی یَلْعَنَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً وَ حَتی یُسَمیَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً کَذابِینَ"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۰۶، ح۱۰.</ref>؛ آن امر واقع نخواهد شد تا اینکه برخی از شما در روی بعضی دیگر [[آب]] دهان اندازند و تا اینکه بخشی از شما دیگری را [[لعن]] کنند و تا اینکه گروهی از شما گروه دیگر را [[دروغ]] گو بنامند!!
*د) [[یأس]] و [[ناامیدی]] [[مردم]]: بر اساس [[روایات]] [[معصومان]]{{ع}} از اتفاق‌های رایج در [[زندگی]] [[انسان‌ها]] [[در آستانه ظهور]]، احساس [[ناامیدی]] از بسامان شدن امور [[زندگی]] است. این حالت روحی که عموم [[انسان‌ها]] را در بر می‌گیرد، برخاسته از فاصله‌ای است که [[انسان‌ها]] از [[خداوند]] و [[آموزه‌های دینی]] می‌گیرند و [[زندگی]] آنان همراه با [[گناه]] است. [[داوود بن کثیر رقی]] گوید: به [[امام صادق]]{{ع}} عرض کردم: {{متن حدیث|"جُعِلْتُ فِدَاکَ قَدْ طَالَ هَذَا الْأَمْرُ عَلَیْنَا حَتی ضَاقَتْ قُلُوبُنَا وَ مِتْنَا کَمَداً"}}؛ فدایت گردم! این امر [[فرج]] و [[گشایش]]] بر ما به درازا کشید، تا بدآنجا که سینه‌های ما تنگ شد و از [[اندوه]] جانمان به لب رسید. آن [[حضرت]] فرمود: {{متن حدیث|"إِن هَذَا الْأَمْرَ آیَسُ مَا یَکُونُ وَ أَشَد غَما"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۱۸۱، ح۲۹.</ref>؛ این امر آن گاه صورت گیرد که از آن در کمال [[نومیدی]] و شدیدترین اندوه‌ها باشند. [[ابوحمزه ثمالی]] گوید از [[امام باقر]]{{ع}} شنیدم فرمود: {{متن حدیث|"وَ خُرُوجُهُ إِذَا خَرَجَ عِنْدَ الْإِیَاسِ وَ الْقُنُوط"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۳۴، ح۲۲.</ref>؛ و [[خروج]] او آن گاه که [[خروج]] کند، هنگام [[یأس]] و [[ناامیدی]] است. [[امام صادق]]{{ع}} نیز فرمود: {{متن حدیث|"إِن هَذَا الْأَمْرَ لَا یَأْتِیکُمْ إِلا بَعْدَ إِیَاسٍ وَ لَا وَ اللهِ حَتی تُمَیزُوا وَ لَا وَ اللهِ حَتی تُمَحصُوا وَ لَا وَ اللهِ حَتی یَشْقَی مَنْ یَشْقَی وَ یَسْعَدَ مَنْ یَسْعَدُ"}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۷۰، ح۳.</ref>؛ این امر ([[ظهور]] [[امام دوازدهم]]) به شما نمی‌رسد، جز پس از [[ناامیدی]] و نه به [[خدا]] [به شما نمی‌رسد[ تا ]خوب از بد] جدا شوید و نه به [[خدا]] تا بررسی شوید و نه به [[خدا]] تا [[شقاوت]] به [[شقی]] رسد و [[سعادت]] به سعید.
*د) [[یأس]] و [[ناامیدی]] [[مردم]]: بر اساس [[روایات]] [[معصومان]]{{ع}} از اتفاق‌های رایج در [[زندگی]] [[انسان‌ها]] [[در آستانه ظهور]]، احساس [[ناامیدی]] از بسامان شدن امور [[زندگی]] است. این حالت روحی که عموم [[انسان‌ها]] را در بر می‌گیرد، برخاسته از فاصله‌ای است که [[انسان‌ها]] از [[خداوند]] و [[آموزه‌های دینی]] می‌گیرند و [[زندگی]] آنان همراه با [[گناه]] است. [[داوود بن کثیر رقی]] گوید: به [[امام صادق]]{{ع}} عرض کردم: {{متن حدیث|"جُعِلْتُ فِدَاکَ قَدْ طَالَ هَذَا الْأَمْرُ عَلَیْنَا حَتی ضَاقَتْ قُلُوبُنَا وَ مِتْنَا کَمَداً"}}؛ فدایت گردم! این امر [[فرج]] و [[گشایش]]] بر ما به درازا کشید، تا بدآنجا که سینه‌های ما تنگ شد و از [[اندوه]] جانمان به لب رسید. آن [[حضرت]] فرمود: {{متن حدیث|"إِن هَذَا الْأَمْرَ آیَسُ مَا یَکُونُ وَ أَشَد غَما"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۱۸۱، ح۲۹.</ref>؛ این امر آن گاه صورت گیرد که از آن در کمال [[نومیدی]] و شدیدترین اندوه‌ها باشند. [[ابوحمزه ثمالی]] گوید از [[امام باقر]]{{ع}} شنیدم فرمود: {{متن حدیث|"وَ خُرُوجُهُ إِذَا خَرَجَ عِنْدَ الْإِیَاسِ وَ الْقُنُوط"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۳۴، ح۲۲.</ref>؛ و [[خروج]] او آن گاه که [[خروج]] کند، هنگام [[یأس]] و [[ناامیدی]] است. [[امام صادق]]{{ع}} نیز فرمود: {{متن حدیث|"إِن هَذَا الْأَمْرَ لَا یَأْتِیکُمْ إِلا بَعْدَ إِیَاسٍ وَ لَا وَ اللهِ حَتی تُمَیزُوا وَ لَا وَ اللهِ حَتی تُمَحصُوا وَ لَا وَ اللهِ حَتی یَشْقَی مَنْ یَشْقَی وَ یَسْعَدَ مَنْ یَسْعَدُ"}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۷۰، ح۳.</ref>؛ این امر ([[ظهور]] [[امام دوازدهم]]) به شما نمی‌رسد، جز پس از [[ناامیدی]] و نه به [[خدا]] [به شما نمی‌رسد[ تا ]خوب از بد] جدا شوید و نه به [[خدا]] تا بررسی شوید و نه به [[خدا]] تا [[شقاوت]] به [[شقی]] رسد و [[سعادت]] به سعید.
۲۱۸٬۷۷۹

ویرایش