آداب ازدواج: تفاوت میان نسخه‌ها
←جستارهای وابسته
| خط ۱۱۱: | خط ۱۱۱: | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} در [[نامه]] خود شرافت‌های [[جاهلی]] را که [[عبد]] الملک سخت پایبند آنها بود، کوبید و اعلام کرد که تنها ملاک [[شرافت]] در [[بندگی خدا]] و [[پیروی]] از [[تعالیم اسلام]] و [[تقوای الهی]] است و اگر او با [[کنیز]] آزادشده خود ازدواج کرده است، به [[سنت نبوی]] [[تأسی]] کرده است و این عمل نه تنها [[نقص]] نیست که کمال است. در همین [[جهت]] است که [[مادر]] برخی [[پیشوایان معصوم]] کنیزهای آزاد شده بوده‌اند، زیرا شرافت [[انسان‌ها]] به جایگاه طبقاتی و نژاد آنها نیست، بلکه به [[کمالات انسانی]] آنان است.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۴ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۴ ص ۴۶-۵۷.</ref>. | [[امام سجاد]]{{ع}} در [[نامه]] خود شرافت‌های [[جاهلی]] را که [[عبد]] الملک سخت پایبند آنها بود، کوبید و اعلام کرد که تنها ملاک [[شرافت]] در [[بندگی خدا]] و [[پیروی]] از [[تعالیم اسلام]] و [[تقوای الهی]] است و اگر او با [[کنیز]] آزادشده خود ازدواج کرده است، به [[سنت نبوی]] [[تأسی]] کرده است و این عمل نه تنها [[نقص]] نیست که کمال است. در همین [[جهت]] است که [[مادر]] برخی [[پیشوایان معصوم]] کنیزهای آزاد شده بوده‌اند، زیرا شرافت [[انسان‌ها]] به جایگاه طبقاتی و نژاد آنها نیست، بلکه به [[کمالات انسانی]] آنان است.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۴ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۴ ص ۴۶-۵۷.</ref>. | ||
==[[پرهیز]] از تشریفات‌گرایی== | |||
[[تشکیل خانواده]] در [[سیره پیامبر اکرم]]{{صل}} مبتنی بر [[سادگی]] و بی‌پیرایگی و به دور از تشریفات‌گرایی است که پشت کردن به این امر، لطیف‌ترین پیوند [[انسانی]] را به کاری پردردسر، آزاردهنده و سراسر تنش تبدیل می‌سازد و خود مانعی برای تشکیل خانواده سالم می‌گردد. در سنت نبوی، [[خواستگاری]]، مهریه، [[مراسم]] ازدواج و تشکیل خانواده بی‌پیرایه و عاری از تشریفات‌زدگی است. در [[حدیث مشهور]] [[پیامبر]]{{صل}} آمده است: | |||
{{متن حدیث|أَفْضَلُ نِسَاءِ أُمَّتِي أَصْبَحُهُنَّ وَجْهاً وَ أَقَلُّهُنَّ مَهْراً}}<ref>«[[برترین]] [[زنان]] [[امت]] من نیکوروی‌ترین آنان و کم‌مهریه‌ترینشان است.» الکافی، ج۵، ص۳۲۴؛ کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۳۸۶؛ دعائم الاسلام، ج۲، ص۱۹۷؛ تهذیب الاحکام، ج۷، ص۴۰۴؛ أبوعلی محمد بن الفتال النیسابوری، روضة الواعظین، الطبعة الاولی، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بیروت، ۱۴۰۶ ق. ص۴۱۱؛ ترتیب نوادر الراوندی، ص۱۱۷؛ مکارم الاخلاق، ص۱۹۸، ۲۰۱.</ref>. | |||
تشکیل خانواده به دور از تشریفات‌زدگی و [[رقابت]] و چشم و هم‌چشمی، خود مایه [[برکت]] [[زندگی]] است، چنان‌که در [[حدیثی]] بدان تصریح شده است<ref>کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۳۸۷؛ وسائل الشیعة، ج۱۴، ص۷۹.</ref>؛ و [[فرورفتن]] در چنین دام‌هایی زمینه‌ساز آسیب‌های فردی و [[اجتماعی]] بسیار است. شاید تعابیری که در [[نفی]] مهریه سنگین و تشریفات‌زدگی وارد شده است ناظر به همین آسیب‌ها باشد. در [[حدیثی]] از [[رسول خدا]]{{صل}} آمده است: {{متن حدیث|فَأَمَّا الْمَرْأَةُ فَشُؤْمُهَا غَلَاءُ مَهْرِهَا}}<ref>«نامبارکی [[زن]] در این است که مهریه‌اش سنگین باشد.» معانی الاخبار، ص۱۵۲؛ وسائل الشیعة، ج۱۵، ص۱۰؛ و از امام صادق{{ع}}: تهذیب الاحکام، ج۷، ص۳۹۹؛ مکارم الاخلاق، ص۱۹۸؛ و نیز در حدیث امام صادق{{ع}} آمده است: {{متن حدیث|فَأَمَّا شُؤْمُ الْمَرْأَةِ فَكَثْرَةُ مَهْرِهَا وَ عُقْمُ رَحِمِهَا}}. الکافی، ج۵، ص۵۶۸؛ امالی الصدوق، ص۱۹۹؛ الخصال، ص۱۰۰؛ معانی الاخبار، ص۱۵۲؛ کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۵۵۶.</ref>. | |||
تربیت‌شدگان مدرسه [[پیامبر]] سفارش می‌کردند که پیروانشان خود را [[اسیر]] تشریفات زاید و رقابت‌های ناسالم و [[رسوم]] بی‌پایه نسازند و در عین پاسداشت سنت‌های صحیح به [[افراط]] و [[زیاده‌روی]] گرفتار نشوند. از [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} [[روایت]] شده است که فرمود: {{متن حدیث|لَا تُغَالُوا بِمُهُورِ النِّسَاءِ فَتَكُونَ عَدَاوَةً}}<ref>«مهریه [[زنان]] را بالا نبرید که موجب [[دشمنی]] می‌گردد.» زید بن علی بن الحسین، مسند زید بن علی، الطبعة الاولی، دار مکتبة الحیاة، بیروت، ص۳۰۳؛ دعائم الاسلام، ج۲، ص۲۲۱؛ مکارم الاخلاق، ص۲۳۷؛ وسائل الشیعة، ج۱۵، ص۱۱.</ref>. | |||
آموزه‌های [[پیشوایان دین]] چنین است که هرچه بنای [[زندگی]] به دور از رسوم تکلف‌آمیز و تشریفات‌زدگی شکل گیرد، زمینه [[توفیق]] در زندگی مشترک بیش‌تر می‌شود. به بیان [[علی]]{{ع}}: {{متن حدیث|مِنْ يُمْنِ الْمَرْأَةِ تَيْسِيرُ نِكَاحِهَا وَ تَيْسِيرُ رَحِمِهَا}}<ref>«از جمله میمنت و خجستگی زن آن است که [[ازدواج]] با او آسان و فرزنددار شدن او راحت باشد.» دعائم الاسلام، ج۲، ص۲۲۱؛ مستدرک الوسائل، ج۱۴، ص۲۱۶، ج۱۵، ص۶۶؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۲۰، ص۱۰۱.</ref>. | |||
شکل گرفتن زندگی مشترک بر بنیان‌های لطیف و صحیح زمینه [[روابط]] مشترک سالم و [[پایدار]] را فراهم می‌سازد و [[فلسفه]] مهریه یا صداق برای شروع زندگی مشترک بر چنین بنیان‌هایی است. | |||
[[کلام خداوند]] دراین‌باره در نهایت [[لطافت]] است: {{متن قرآن|وَآتُوا النِّسَاءَ صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً}}<ref>«و کابین زنان را با خشنودی به آنان بپردازید» سوره نساء، آیه ۴.</ref>. واژه صَدُقات جمع صَدُقه از ماده [[صدق]] است که بیانگر نشانه قوت علاقه و [[راستین]] بودن علاقه مرد به [[زن]] است<ref>جارالله محمود بن عمر الزمخشری، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الاقاویل فی وجوه التأویل، نشر ادب الحوزة، ج۱، ص۴۷۰؛ حسن المصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، الطبعة الاولی، مؤسسة الطباعة و النشر وزارة الثقافة و الارشاد الاسلامی، ۱۴۱۷ ق. ج۶، ص۲۱۴.</ref>؛ و فرمود {{متن قرآن|صَدُقَاتِهِنَّ}} که [[ضمیر]] “هُنَّ” دلالت می‌کند که مهریه به خود زن تعلق دارد، نه به [[پدر]] و [[مادر]]، و نه اینکه مزد بزرگ کردن دختر و یا شیر دادن و نان دادن و امثال اینها باشد؛ و واژه {{متن قرآن|نِحْلَةً}} کاملاً تصریح می‌کند که مهریه هیچ عنوانی جز عنوان تقدیمی و پیشکشی و [[هدیه]] ندارد<ref>مرتضی مطهری، نظام حقوق زن در اسلام، چاپ اول، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۵۳ ش. ص۲۰۳-۲۰۴.</ref>؛ و این واژه از “نَحْل” ([[زنبور عسل]]) گرفته شده است و بیانگر آن است که [[عطیه]] مرد مثل عطیه زنبور عسل عوض [[مالی]] ندارد<ref>المفردات، ص۴۸۵.</ref>. | |||
بنابراین [[فلسفه]] [[حقیقی]] مهریه بیان صدق [[الفت]] و [[عشق]] مرد به زن است و [[اسلام]] مهریه را از این‌رو قرار داده است که چون زن در [[مقام]] عشق و گرانقدری و [[دوست]] داشته شدن است و مرد در مقام تمنا و [[طلب]] و خواهش از زن، لذا مهریه‌ای در کمال [[صداقت]] و با قوت علاقه به زن می‌دهد که فقط عطیه و [[شاهد]] صدق توجه مرد به زن است<ref>سید علی اکبر قرشی، قاموس القرآن، چاپ اول، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۵۲-۱۳۵۴ ش، ج۷، ص۳۶.</ref>. | |||
هدیه‌ها و ارمغان و پیش‌کَش شد [[گواه]] آن‌که هستم با تو خَوش<ref>مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بیت ۱۸۶.</ref>. | |||
البته در اسلام با وجود تأکید بسیار بر سنگین قرار ندادن مهریه، برای آن مقدار معینی [[تعیین]] نشده است و بسته به توافق دو [[همسر]] دارد<ref>أبوعبد الله محمد بن النعمان البغدادی الملقب بالمفید، رسالة فی المهر، تحقیق مهدی نجف، الطبعة الثانیة، دار المفید، بیروت، ۱۴۱۴ ق. ص۲۶.</ref>، و مانعی ندارد که مهریه در امتداد [[فلسفه]] حقیقی‌اش، اندوخته‌ای نیز برای [[آینده]] [[زن]] و همچنین پشتوانه‌ای برای [[حفظ]] [[حقوق]] او تلقی شود<ref>تفسیر نمونه، ص۲۶۴-۲۶۵.</ref>، اما به دور از [[افراط]] و تشریفات‌زدگی که در این صورت خود آفتی در [[تشکیل خانواده]] خواهد شد. | |||
چنان‌چه [[خانواده]] با [[آداب]] یادشده شکل گیرد و بنا شود، زمینه لازم برای [[زندگی]] سالم، پرنشاط و رو به کمال فراهم می‌گردد.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۴ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۴ ص ۵۷.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||