سیره پیامبر خاتم در محبت به فرزندان چه بوده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

سیره پیامبر خاتم در محبت به فرزندان چه بوده است؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۶ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۵۰

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۶ مهٔ ۲۰۲۱

←‏پاسخ نخست

Jaafari

مدیران

۷۶٬۰۲۵

ویرایش

@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 ::::::«[[واثله]]<ref>واثلة بن اسقع از اصحاب رسول خدا{{صل}} است که بخاری و مسلم و ابو داود و ترمذی و نسائی و ابن ماجه از او حدیث نقل کرده‌اند. او در سال ۸۵ هجری درگذشت. ر.ک: الطبقات الکبری، ج۱، ص۳۰۵؛ التاریخ الکبیر، ج۸، ص۱۸۷؛ حلیة الاولیاء، ج۲، ج۲، ص۲۱-۲۳؛ الاستیعاب، ج۴، ص۶۰۶-۶۰۷؛ اسد الغابة، ج۴، ص۶۵۲-۶۵۳؛ سیر أعلام النبلاء، ج۳، ص۳۸۳-۳۸۷؛ تهذیب التهذیب، ج۱۱، ص۸۹-۹۰؛ الاصابة، ج۴، ص۵۸۹-۵۹۰.</ref> نقل کرده است که [[پیامبر خدا]]{{صل}} به سوی [[عثمان بن مظعون]] رفت و دید که او پسر بچه همراه خود را می‌بوسد، فرمود: این بچه تو است؟ عرض کرد: آری به [[خدا]]، ای [[رسول خدا]]، او را دوست دارم! فرمود: آیا بر محبتت نیفزایم؟ عرض کرد: چرا، [[پدر]] و مادرم فدایت. فرمود: {{متن حدیث|إِنَّهُ مَنْ تَرَضَّى صَبِيًّا لَهُ صَغِيرًا مِنْ نَسْلِهِ حَتَّى يَرْضَى تَرَضَّاهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى يَرْضَى}}<ref>«هرکس کودک خردسالی از نسل خود را خوشحال کند، خداوند در روز قیامت او را خوشحال گرداند». کنز العمال، ج۱۶، ص۵۸۵-۵۸۶؛ میزان الحکمة، ج۱۳، ص۴۷۷-۴۷۸.</ref>.
 ::::::[[پیامبر اکرم]]{{صل}} خود بیش از هرکس به [[فرزندان]] و نوه‌هایش [[محبت]] می‌ورزید و این محبت را به تمام معنا بروز می‌داد و در [[جامعه]] نشان می‌داد تا پیروانش دریابند و بیاموزند و چنان [[رفتار]] کنند. از [[ابوهریره]] نقل شده است که [[حسن]] [درحالی‌که [[کودک]] بود] به سوی [[پیامبر]] رفت و رسول خدا{{صل}} درحالی‌که دست‌های خود را برای در آغوش کشیدن او باز کرده بود فرمود: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنِّي‏ أُحِبُّهُ‏ فَأَحِبَّهُ‏ وَ أُحِبُّ مَنْ‏ يُحِبُّهُ‏}}<ref>«خدایا! من او را دوست دارم، تو نیز دوستش بدار و دوستدارانش را هم دوست بدار». أبوبکر عبد الله بن الزبیر الحمیدی، مسند الحمیدی، تحقیق و تعلیق حبیب الرحمن الاعظمی، الطبعة الاولی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۰۹ ق. ج۲، ص۴۵۱؛ أبو الحسن علی بن الجعد بن عبید الهاشمی، مسند ابن الجعد، روایة و جمع أبی‌القاسم عبدالله بن محمد البغوی، مراجعة و تعلیق و فهرسة عامر احمد حیدر، الطبعة الثانیة، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۱۷ ق. ص۲۹۵؛ مسند احمد بن حنبل، ج۲، ص۲۴۹؛ صحیح مسلم، ج۱۵، ص۱۹۲؛ أبو عبد الرحمن احمد بن شعیب النسائی، فضائل الصحابة، الطبعة الاولی، دار الکتب العلمیة، بیروت، ص۱۹؛ السنن الکبری للنسائی، ج۵، ص۴۹؛ صحیح ابن حبان، ج۱۵، ص۴۱۶؛ شرح الأخبار، ج۳، ص۱۰۶؛ السنن الکبری، ج۱۰، ص۲۳۳؛ العمدة، ص۴۰۳، مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۷۶.</ref>.
-::::::همچنین [[عدی]] بن [[ثابت]]<ref>عدی بن ثابت انصاری کوفی از شخصیت‌های برجسته و عالمان وارسته و راویان توثیق شده است. او در سال ۱۱۶ هجری درگذشته است. ر.ک: الطبقات الکبری، ج۶، ص۳۰۸-۳۰۹؛ التاریخ الکبیر، ج۷، ص۴۴؛ الجرح و التعدیل، ج۷، ص۴؛ میزان الاعتدال، ج۳، ص۶۱-۶۲؛ لسان المیزان، ج۷، ص۳۰۹؛ تهذیب التهذیب، ج۷، ص۱۴۹-۱۵۰.</ref> از [[براء بن عازب]]<ref>براء بن عازب انصاری مدنی از صحابه پیامبر است که پدرش نیز از صحابی بود. بخاری و مسلم و ابو داود و ترمذی و نسائی و ابن ماجه از او روایت نقل کرده‌اند. وی در سال ۷۲ هجری درگذشته است. ر.ک: التاریخ الکبیر، ج۲، ص۱۱۷؛ الجرح و التعدیل، ج۲، ص۳۹۹؛ الاصابة، ج۱، ص۱۴۳؛ اسد الغابة، ج۱، ص۲۰۵-۲۰۶؛ الاصابة، ج۱، ص۱۴۶-۱۴۷؛ تهذیب التهذیب، ج۱، ص۳۷۲-۳۷۳.</ref> نقل کرده که گفته است [[پیامبر]]{{صل}} را دیدم درحالی‌که [[حسن]]{{ع}} را روی دوش خود نشانده بود و می‌گفت: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنِّي‏ أُحِبُّهُ‏ فَأَحِبَّهُ‏‏}}<ref>«خدایا! من او را دوست دارم، تو نیز دوستش بدار». مسند احمد بن حنبل، ج۴، ص۲۸۴؛ مصنف ابن أبی شیبة، ج۷، ص۵۱۴؛ صحیح البخاری، ج۵، ص۹۲؛ الادب المفرد، ص۲۴؛ سنن الترمذی، ج۵، ص۶۲۰؛ المعجم الکبیر، ج۳، ص۳۱؛ السنن الکبری، ج۱۰، ص۲۳۳؛ امالی الطوسی، ص۲۴۹؛ شرح اصول الکافی للمازندرانی، ج۶، ص۱۴۸؛ بحار الانوار، ج۴۳، ص۲۶۴؛ نیل الاوطار، ج۶، ص۱۴۰.</ref>.
+::::::همچنین [[عدی بن ثابت]]<ref>عدی بن ثابت انصاری کوفی از شخصیت‌های برجسته و عالمان وارسته و راویان توثیق شده است. او در سال ۱۱۶ هجری درگذشته است. ر.ک: الطبقات الکبری، ج۶، ص۳۰۸-۳۰۹؛ التاریخ الکبیر، ج۷، ص۴۴؛ الجرح و التعدیل، ج۷، ص۴؛ میزان الاعتدال، ج۳، ص۶۱-۶۲؛ لسان المیزان، ج۷، ص۳۰۹؛ تهذیب التهذیب، ج۷، ص۱۴۹-۱۵۰.</ref> از [[براء بن عازب]]<ref>براء بن عازب انصاری مدنی از صحابه پیامبر است که پدرش نیز از صحابی بود. بخاری و مسلم و ابو داود و ترمذی و نسائی و ابن ماجه از او روایت نقل کرده‌اند. وی در سال ۷۲ هجری درگذشته است. ر.ک: التاریخ الکبیر، ج۲، ص۱۱۷؛ الجرح و التعدیل، ج۲، ص۳۹۹؛ الاصابة، ج۱، ص۱۴۳؛ اسد الغابة، ج۱، ص۲۰۵-۲۰۶؛ الاصابة، ج۱، ص۱۴۶-۱۴۷؛ تهذیب التهذیب، ج۱، ص۳۷۲-۳۷۳.</ref> نقل کرده که گفته است [[پیامبر]]{{صل}} را دیدم درحالی‌که [[حسن]]{{ع}} را روی دوش خود نشانده بود و می‌گفت: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنِّي‏ أُحِبُّهُ‏ فَأَحِبَّهُ‏‏}}<ref>«خدایا! من او را دوست دارم، تو نیز دوستش بدار». مسند احمد بن حنبل، ج۴، ص۲۸۴؛ مصنف ابن أبی شیبة، ج۷، ص۵۱۴؛ صحیح البخاری، ج۵، ص۹۲؛ الادب المفرد، ص۲۴؛ سنن الترمذی، ج۵، ص۶۲۰؛ المعجم الکبیر، ج۳، ص۳۱؛ السنن الکبری، ج۱۰، ص۲۳۳؛ امالی الطوسی، ص۲۴۹؛ شرح اصول الکافی للمازندرانی، ج۶، ص۱۴۸؛ بحار الانوار، ج۴۳، ص۲۶۴؛ نیل الاوطار، ج۶، ص۱۴۰.</ref>.
 ::::::[[رفتار پیامبر]] اکرم{{صل}} با [[فرزندان]] و نوه‌هایش آکنده از [[محبت]] بود. [[ابوهریره]] گفته است با این دو گوش خود شنیدم و با این دو چشم خود دیدم که [[رسول خدا]]{{صل}} با هر دو دست خود شانه‌های حسن و [[حسین]] را گرفته بود و پاهایشان روی پای رسول خدا{{صل}} بود و آن [[حضرت]] می‌فرمود: {{متن حدیث|تَرَقَّ‏ عَيْنَ‏ بَقَّةٍ}}.<ref>چشم کوچولو، بالا برو.</ref>.
 ::::::طفل بالا رفت تا پاهایش را روی سینه [[رسول خدا]]{{صل}} گذاشت. حضرت فرمود: دهانت را باز کن و آن را بوسید؛ و فرمود: خدایا! او را [[دوست]] بدار که من دوستش دارم<ref>مصنف ابن أبی شیبة، ج۷، ص۵۱۴؛ تاریخ مدینة دمشق، ج۱۳، ص۱۹۴، ج۲۴، ص۴۶۰؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج۳، ص۱۵۹؛ بحار الانوار، ج۴۳، ص۲۸۶؛ میزان الحکمة، ج۱۳، ص۴۸۰.</ref>.