آخرت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۸: خط ۳۸:
ماده و [[جسم]] آن، [[زمین]] و آسمان، با غ و میوه‌ها، [[آتش]] و [[عذاب]] آن همگی جاندار، شاعر و آگاهند. <ref>[[مجمع البیان]]، ج۸، ص ۴۰؛ [[المیزان]]، ج۱۸، ص ۲۰۵؛ [[تفسیر]] کبیر، ج۲۵، ص ۹۲.</ref>.
ماده و [[جسم]] آن، [[زمین]] و آسمان، با غ و میوه‌ها، [[آتش]] و [[عذاب]] آن همگی جاندار، شاعر و آگاهند. <ref>[[مجمع البیان]]، ج۸، ص ۴۰؛ [[المیزان]]، ج۱۸، ص ۲۰۵؛ [[تفسیر]] کبیر، ج۲۵، ص ۹۲.</ref>.


[[پیامبر]] ({{صل}}) فرموده است: سال‌های [[آخرت]] [[وصف]] ناشدنی، روزهای آن بی شمار و ساکنان آن جاودانه‌اند <ref>بحارالأنوار، ج۵۴، ص ۳۵۶.</ref> وفنا و [[پیری]] و کهنگی به آن [[راه]] ندارد <ref>المیزان، ج۱۶، ص ۱۴۹.</ref>.
[[پیامبر]]{{صل}} فرموده است: سال‌های [[آخرت]] [[وصف]] ناشدنی، روزهای آن بی شمار و ساکنان آن جاودانه‌اند <ref>بحارالأنوار، ج۵۴، ص ۳۵۶.</ref> وفنا و [[پیری]] و کهنگی به آن [[راه]] ندارد <ref>المیزان، ج۱۶، ص ۱۴۹.</ref>.


اما محدود بودن آن به [[عمر]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] {{متن قرآن| مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ }}<ref>« تا آسمان‌ها و زمین برجاست » سوره هود، آیه ۱۰۸.</ref> به این [[جهت]] است که مطلق آسمان‌ها و زمین، از این حیث که [[آسمان]] و زمین‌اند، [[ابدی]] و روشن به [[نور]] پروردگارند، اگر چه آسمان و زمین [[دنیایی]] فانی است <ref>المیزان، ج۱۱، ص ۲۴.</ref>
اما محدود بودن آن به [[عمر]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] {{متن قرآن| مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ }}<ref>« تا آسمان‌ها و زمین برجاست » سوره هود، آیه ۱۰۸.</ref> به این [[جهت]] است که مطلق آسمان‌ها و زمین، از این حیث که [[آسمان]] و زمین‌اند، [[ابدی]] و روشن به [[نور]] پروردگارند، اگر چه آسمان و زمین [[دنیایی]] فانی است <ref>المیزان، ج۱۱، ص ۲۴.</ref>
۱۱۵٬۱۸۴

ویرایش