آخرت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←آخرت در قرآن
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
همچنین از آخرت به [[دارالسلام]] {{متن قرآن|وَاسْتَبَقَا الْبَابَ وَقَدَّتْ قَمِيصَهُ مِنْ دُبُرٍ وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاءُ مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوءًا إِلَّا أَنْ يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«و هر دو به سوی در پیش تاختند و آن زن پیراهن او را از پشت درید و شویش را کنار در، یافتند؛ زن گفت: کیفر کسی که به همسرت نظر بد داشته باشد جز آنکه زندانی شود یا به عذابی دردناک دچار گردد چیست؟» سوره یوسف، آیه ۲۵.</ref>، سرای [[صلح]] و [[سلامت]]، دارالمتقین {{متن قرآن|وَقِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا خَيْرًا لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ وَلَدَارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِينَ}}<ref>«و به پرهیزگاران می‌گویند: پروردگارتان چه فرو فرستاده است؟ می‌گویند نکویی را؛ برای آنان که در این جهان نیکی ورزیده‌اند (پاداش)، نیکی است و به یقین سرای واپسین بهتر است و سرای پرهیزگاران نیکوست!» سوره نحل، آیه ۳۰.</ref>، سرای تقواپیشه گان، دارالمقامه {{متن قرآن|الَّذِي أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٌ وَلَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٌ}}<ref>«همان که ما را از بخشش خود در سرای ماندگار جای داد که در آن نه رنجی به ما می‌رسد و نه ماندگی» سوره فاطر، آیه ۳۵.</ref> سرای اقامت، دارالقرار {{متن قرآن|يَا قَوْمِ إِنَّمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ}}<ref>«ای قوم من! زندگی این جهان، تنها بهره‌ای (اندک) است و جهان واپسین است که سرای ماندگاری است» سوره غافر، آیه ۳۹.</ref> سرای [[آرامش]]، دارالخلد {{متن قرآن|ذَلِكَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فِيهَا دَارُ الْخُلْدِ جَزَاءً بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ}}<ref>«این است کیفر دشمنان خداوند: آتش (دوزخ) که در آن، سرایی جاودانه خواهند داشت به کیفر آنکه آیات ما را انکار می‌کردند» سوره فصلت، آیه ۲۸.</ref> سرای جاوید و دارالبوار {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ}}<ref>«آیا در (کار) کسانی که ناسپاسی را جایگزین نعمت خداوند کردند و قوم خود را به «سرای نابودی» درآوردند ننگریسته‌ای؟» سوره ابراهیم، آیه ۲۸.</ref> سرای نیستی و نابودی نیز تعبیر شده است. | همچنین از آخرت به [[دارالسلام]] {{متن قرآن|وَاسْتَبَقَا الْبَابَ وَقَدَّتْ قَمِيصَهُ مِنْ دُبُرٍ وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاءُ مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوءًا إِلَّا أَنْ يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«و هر دو به سوی در پیش تاختند و آن زن پیراهن او را از پشت درید و شویش را کنار در، یافتند؛ زن گفت: کیفر کسی که به همسرت نظر بد داشته باشد جز آنکه زندانی شود یا به عذابی دردناک دچار گردد چیست؟» سوره یوسف، آیه ۲۵.</ref>، سرای [[صلح]] و [[سلامت]]، دارالمتقین {{متن قرآن|وَقِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا خَيْرًا لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ وَلَدَارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِينَ}}<ref>«و به پرهیزگاران می‌گویند: پروردگارتان چه فرو فرستاده است؟ می‌گویند نکویی را؛ برای آنان که در این جهان نیکی ورزیده‌اند (پاداش)، نیکی است و به یقین سرای واپسین بهتر است و سرای پرهیزگاران نیکوست!» سوره نحل، آیه ۳۰.</ref>، سرای تقواپیشه گان، دارالمقامه {{متن قرآن|الَّذِي أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٌ وَلَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٌ}}<ref>«همان که ما را از بخشش خود در سرای ماندگار جای داد که در آن نه رنجی به ما می‌رسد و نه ماندگی» سوره فاطر، آیه ۳۵.</ref> سرای اقامت، دارالقرار {{متن قرآن|يَا قَوْمِ إِنَّمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ}}<ref>«ای قوم من! زندگی این جهان، تنها بهره‌ای (اندک) است و جهان واپسین است که سرای ماندگاری است» سوره غافر، آیه ۳۹.</ref> سرای [[آرامش]]، دارالخلد {{متن قرآن|ذَلِكَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فِيهَا دَارُ الْخُلْدِ جَزَاءً بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ}}<ref>«این است کیفر دشمنان خداوند: آتش (دوزخ) که در آن، سرایی جاودانه خواهند داشت به کیفر آنکه آیات ما را انکار می‌کردند» سوره فصلت، آیه ۲۸.</ref> سرای جاوید و دارالبوار {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ}}<ref>«آیا در (کار) کسانی که ناسپاسی را جایگزین نعمت خداوند کردند و قوم خود را به «سرای نابودی» درآوردند ننگریسته‌ای؟» سوره ابراهیم، آیه ۲۸.</ref> سرای نیستی و نابودی نیز تعبیر شده است. | ||
[[پیامبران الهی]] بر [[لزوم]] [[ایمان به آخرت]] تأکید بسیار داشته‌اند و [[یادآوری]] [[مرگ]] را نشانه [[زیرکی]] [[انسان]] دانسته و [[انذار]] و [[تبشیر]] را از اصول [[دعوت]] خود قرار داده‌اند <ref>منشور جاوید، ج۹، ص ۵.</ref>؛ زیرا وقتی انسان [[باور]] کند که [[آخرتی]] در کار است و [[سعادت]] و [[شقاوت]] [[ابدی]] او در گرو [[اعمال]] ونیّات خواهد بود، آثار این [[باور]] در گفتار و [[کردار]]، [[عقاید]] و [[افکار]] او تأثیر مستقیم و شگرف می‌‌گذارد و موجب [[اصلاح]] هر چه بیشتر او خواهد شد؛ چنان که علت [[انحراف]] [[بشر]] کنونی، [[غفلت]] از یاد [[آخرت]] است <ref>بدایة المعارف، ج۲، ص ۲۸۶.</ref>. از این رو [[خداوند متعال]] [[بندگان]] ویژه خود را با [[وصف]] یاد کنندگان آخرت [[تمجید]] فرموده است: | [[پیامبران الهی]] بر [[لزوم]] [[ایمان به آخرت]] تأکید بسیار داشته‌اند و [[یادآوری]] [[مرگ]] را نشانه [[زیرکی]] [[انسان]] دانسته و [[انذار]] و [[تبشیر]] را از اصول [[دعوت]] خود قرار داده‌اند <ref>منشور جاوید، ج۹، ص ۵.</ref>؛ زیرا وقتی انسان [[باور]] کند که [[آخرتی]] در کار است و [[سعادت]] و [[شقاوت]] [[ابدی]] او در گرو [[اعمال]] ونیّات خواهد بود، آثار این [[باور]] در گفتار و [[کردار]]، [[عقاید]] و [[افکار]] او تأثیر مستقیم و شگرف می‌‌گذارد و موجب [[اصلاح]] هر چه بیشتر او خواهد شد؛ چنان که علت [[انحراف]] [[بشر]] کنونی، [[غفلت]] از یاد [[آخرت]] است <ref>بدایة المعارف، ج۲، ص ۲۸۶.</ref>. از این رو [[خداوند متعال]] [[بندگان]] ویژه خود را با [[وصف]] یاد کنندگان آخرت [[تمجید]] فرموده است: {{متن قرآن|إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ}}<ref>«و ما آنان را به ویژگی‌یی که یادکرد رستخیز است، ویژه ساختیم» سوره ص، آیه ۴۶.</ref>.<ref>[[غلام‌رضا رضایی|رضایی، غلام‌رضا]]، [[ آخرت - رضایی (مقاله)|مقاله «آخرت»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص:۲.</ref> | ||
==ویژگی‌های [[عالم آخرت]]== | ==ویژگی‌های [[عالم آخرت]]== | ||