اطاعت پیامبر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[منطق]] [[دین]] نه تنها مراجعه به [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[وظیفه]] [[مؤمنان]] است؛ بلکه پذیرش داوری‌ها و احکامی که صادر کرده‌‏اند، نیز بر آنان واجب است، چنانکه [[امام صادق]]{{ع}} می‌‌فرماید: «اگر قومی [[عبادت خدا]] را انجام دهند و برای [[خدا]] [[شریک]] نگیرند و [[نماز]] بخوانند و [[زکات]] بدهند و [[حج]] [[خانه خدا]] را به‌جا آورند و [[روزه]] [[ماه رمضان]] را بگیرند ولی در کاری که خدا یا [[رسول خدا]]{{صل}}کرده، چون و چرا کنند و بگویند: «اگر خلاف این را می‌‌کرد بهتر بود» حتی اگر این چون و چرا را به زبان نیاورند و از [[دل]] خود بگذرانند، به همین مقدار [[مشرک]] شده اند»<ref>کلینى، اصول کافى، ج ۲ ص ۳۹۸.</ref>.<ref>ر.ک: کاظمی بنچناری، محمد، مقاله «اطاعت»، دانشنامه امام رضا، ج۲؛ سروی، محمد علی، قرآن و وظایف مؤمنان در برابر پیامبر اعظم (صلى الله علیه وآله) نشریه پاسدار اسلام ۱۳۸۶ ش۳۰۳ و ۳۰۴.</ref>.

هرچند رسالت اصلی این نوشتار بیان دلایل اطاعت از پیامبر در قرآن است ولی به صورت مختصر به دلیل عقلی لزوم اطاعت از پیامبر نیز اشاره می‌شود.

[[حق اطاعت]] ذاتا ویژه [[خداوند]] است و همین که مفهوم خداوندی که آفریننده هستی است [[تصور]] شود، [[عقل]]، [[حکم]] به [[لزوم اطاعت]] از او می‌کند. این مطلب چون ذاتی است نیاز به [[دلیل]] ندارد، اما نیاز به تبیین دارد که در واقع [[تفسیر]] ذاتی بودن حق‌ [[اطاعت]]، برای خداوند است. چند بیان برای توضیح حق‌ اطاعت ذاتی برای خداوند مطرح شده است که عبارت است از:

#بیان دوم مبتنی بر وجوب [[شکر منعم]] است؛ به این صورت که خداوند [[منعم]] و [[محسن]] است و [[شکر نعمت]] او واجب است، شکر نعمت [[خلق]] و [[رزق]] خدایی، باید متناسب با همان [[نعمت]] باشد، [[شکر]] متناسب با نعمت خلق و رزق، اطاعت است. در نتیجه شکر [[خدا]] به اطاعت از اوست<ref>اراکی، محسن، فقه نظام سیاسی اسلام، ج۱.</ref>.

==گستره [[اطاعت از پیامبر]]==