حارث بن عوف الخشنی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حارث]] از کسانی بوده که [[پیامبر]]{{صل}} در نظر داشت او و یارانش را در برابر اعطای امتیازاتی از [[سپاه]] [[احزاب]] جدا سازد. هرچند او به این [[مصالحه]] [[رضایت]] داد، [[مخالفت]] سران [[انصار]] در پی [[مشورت]] پیامبر{{صل}} با آنان، آنرا ناتمام نهاد<ref> تاریخ طبری، ج ۲، ص ۹۴؛ الارشاد، ج ۱، ص ۹۶.</ref>. در مقابل، عده‌ای همچون [[زهری]] حضور حارث در [[جنگ احزاب]] را منتفی می‌دانند و معتقدند او در بین [[راه]] بازگشت و به [[یاران]] خود گفت: پراکنده شوید، زیرا [[عاقبت]] [[امر]] به سود [[محمد]] است<ref>المغازی، ج ۲، ص ۴۴۳؛ عیون الاثر، ج ۲، ص ۸۶.</ref>. در جمع میان این دو نظر می‌توان از گفتار واقدی بهره برد؛ وی ضمن تأکید بر حضور بنی مُرّه و در رأس آنها [[حارث بن عوف]] در جنگ احزاب و همچنین مراجعت آنها از [[جنگ]] به سبب [[طوفان]] به همراه دیگر [[سپاهیان]] [[غطفان]]، آورده است که چون [[عیینة بن حصن]] ـ از سران [[غطفان]] ـ پس از چندی از بازگشت خود پشیمان شده بود و [[تصمیم]] گرفت مجدداً به [[یاری]] آنها برود، یاران خود را برای [[حمایت]] از [[یهودیان بنی‌نضیر]] که بخشی از آنها در [[خیبر]] مستقر شده بودند آماده [[کارزار]] کرد. حارث چون از تصمیم عیینه مطلع گشت او را از چنین عملی بازداشت و گفت: بدان که تاکنون محمد خیبر را [[فتح]] کرده، پس از یاری [[یهود]] دست بردار؛ ولی عیینه [[کلام]] او را نپذیرفت<ref>[[سید علی خیرخواه علوی|خیرخواه علوی، سید علی]]، [[حارث بن عوف (مقاله)|مقاله «حارث بن عوف»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۰ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۰.</ref>.