حدیث سد ابواب: تفاوت میان نسخه‌ها

* پس از بنای [[مسجد]] [[مدینه]] و انتقال [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} از خانۀ [[ابو ایوب]] به خانۀ خود که در کنار [[مسجد]] ساخته شده بود، کسانی چون [[امام علی|علی]]{{ع}}، [[عمر]]، [[ابوبکر]]، [[عباس بن عبدالمطلب|عباس]]، [[حمزه]] نیز در خانه‌های خود مستقر شدند و از راه [[مسجد]] رفت‌ و آمد می‌کردند و این برای [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] نیز ایجاد مزاحمت داشت. [[حضرت]] [[دستور]] داد همۀ درهایی که از [[خانه‌ها]] به [[مسجد]] باز شده بود بسته شود، و از راه دیگری رفت‌ و آمد کنند و برای [[نماز]] از در [[مسجد]] وارد شوند، نه از خانه‌های خود و درها بسته شود، مگر در خانۀ [[امام علی|علی]]{{ع}}. این سخن بر عده‌ای گران آمد و حرف‌هایی زدند. [[حضرت]] [[سخنرانی]] کرد و فرمود: بستن و باز گذاشتن به امر [[خدا]] بوده و من امر او را [[اجرا]] کردم.

*این قضیّه، مزیّتی و فضیلتی برای [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} به شمار می‌رود و در [[روایات]] فراوانی با عبارت‌های مختلف نیز مطرح شده است. [[علامه امینی]] ۲۳ صورت برای آن [[نقل]] کرده است<ref>الغدیر، ج ۳ ص ۲۰۲، موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۹ ص ۳۹۸</ref>. در بحار الأنوار نیز ۱۳ [[حدیث]] در باب امر [[پیامبر]] به بستن درها مگر در [[خانه علی]]{{ع}} [[نقل]] کرده است.<ref>بحار الأنوار، ج ۳۹ ص ۱۹</ref> متن‌هایی چون: {{متن حدیث|إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ أَمَرَ بِسَدِّ الْأَبْوَابِ إِلَّا بَابَ عَلِي}} و {{متن حدیث| سُدُّوا الْأَبْوَابَ إِلَى الْمَسْجِدِ إِلَّا بَابَ عَلِي‏}} و {{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَرَنِي بِسَدِّ أَبْوَابِكُمْ وَ تَرْكِ بَابِ عَلِي‏}} از آن جمله است.

*آنچه در [[دعای ندبه]] آمده {{متن حدیث|وَ سَدَّ الْأَبْوَابَ إِلَّا بَابَه‏}} اشاره به این [[احادیث]] است. اشاره به نوعی [[حق]] [[ولایت]] است که [[حق]] او مثل [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} در [[مسجد]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۱۲.</ref>.

*[[ابوحمزه ثمالی]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] می‌کند که فرمود: "تعداد افراد [[غریب]] [[مسلمان]] که به [[مدینه]] وارد شده بودند، زیاد شده بود؛ به طوری که [[مسجد]] برای آنها تنگ شده و گنجایش همه آنها را نداشت. پس [[خداوند]] به [[پیامبر]]{{صل}} چنین [[وحی]] فرمود: " [[مسجد]] خود را [[تطهیر]] کن و نگذار کسی [[شب]] در آنجا بخوابد و [[دستور]] بده درهای باز شده به [[مسجد]] بسته شود، مگر در [[خانه علی]] و [[فاطمه]] و جنب از داخل [[مسجد]] عبور نکند و غریبی در آن نخوابد. " پس از آن، [[رسول خدا]]{{صل}} [[دستور]] داد که درهای [[خانه‌ها]] را که به [[مسجد]] باز می‌شد را ببندند و در [[خانه]] [[فاطمه]]{{س}} را به حال خود باقی گذارند<ref>فروع کافی، کلینی، ج۵، ص۳۳۹.</ref>.

*زمانی که [[مردم]] از بستن در همه [[خانه‌ها]] و بازگذاشتن در [[خانه علی]]{{ع}} [[آگاه]] شدند ناراحت شده، از [[پیامبر]]{{صل}} گلایه کردند، زمانی که این خبر به [[رسول خدا]]{{صل}} رسید به [[منبر]] رفته و فرمودند: "چرا گلایه می‌کنید؟ من نبودم که در [[خانه]] شما را بستم و در [[خانه علی]]{{ع}} را باز گذاشتم؛ [[خدا]] بود که در [[خانه]] شما را بست و در [[خانه علی]]{{ع}} را بازگذاشت"<ref>مناقب الامام امیرالمؤمنین{{ع}}، محمد بن سلیمان کوفی، ج۲، ص۴۶۱.</ref>.<ref>[[ حبیب عباسی| عباسی، حبیب]]، [[علی بن ابی‌طالب (مقاله)| مقاله «علی بن ابی‌طالب»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۱۴۷.</ref>