ایمان: تفاوت میان نسخه‌ها
←آفات ایمان
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۱۰: | ||
==آفات ایمان== | ==آفات ایمان== | ||
با برررسی [[روایات]] به این مطلب می‌رسیم که امکان زوال ایمان وجود دارد؛ روایاتی پرشماری اشاره دارند که برخی از [[رذیلت‌های اخلاقی]] از بین برنده ایمان است از جمله: | با برررسی [[روایات]] به این مطلب می‌رسیم که امکان زوال ایمان وجود دارد؛ روایاتی پرشماری اشاره دارند که برخی از [[رذیلت‌های اخلاقی]] از بین برنده ایمان است از جمله: | ||
# [[دروغگویی]]: {{متن حدیث|إِنَّ | # [[دروغگویی]]: {{متن حدیث|إِنَّ اَلْكَذِبَ هُوَ خَرَابُ اَلْإِيمَانِ}}<ref>بحارالانوار، ج ۷۲، ص ۲۴۷</ref>، در این [[روایت]] [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} به طور صریح می‌فرمایند که [[دروغ]]، از بین برنده ایمان است. | ||
# [[حسد]]: {{متن حدیث| | # [[حسد]]: {{متن حدیث|إِنَّ اَلْحَسَدَ يَأْكُلُ اَلْإِيمَانَ كَمَا تَأْكُلُ اَلنَّارُ اَلْحَطَبَ }}<ref>؛ حسد ایمان را می‌خورد همان‌گونه که آتش هیزم را از بین می‌برد، اصول کافی، ج ۲، ص ۳۰۶</ref>، [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در این [[حدیث]] با [[ذکر]] یک مثال می‌فرمایند: همانطوری که [[آتش]] هیزم را از بین می‌برد، حسد هم ایمان را نابود می‌کند. | ||
# [[غضب]]: {{متن حدیث| | # [[غضب]]: {{متن حدیث|اَلْغَضَبُ يُفْسِدُ اَلْإِيمَانَ كَمَا يُفْسِدُ اَلْخَلُّ اَلْعَسَلَ أَوْ كَمَا يُفْسِدُ اَلصَّبِرُ اَلْعَسَلَ}}<ref>مجمع الفائده، محقق اردبیلی، ج ۱۲، ص ۳۶۸؛ إرشاد القلوب، ج۱، ص ۱۷۷</ref>، این روایت هم با ذکر مثال زوال پذیری ایمان را می‌رساند که چطور سرکه عسل را تباه می‌کند، غضب هم همانطور ایمان را از بین می‌برد. | ||
در روایات دیگری از [[امام صادق]]{{ع}} بعضی از مواردی که باعث [[تباهی ایمان]] می‌شود اینطور بیان شده است: | در روایات دیگری از [[امام صادق]]{{ع}} بعضی از مواردی که باعث [[تباهی ایمان]] می‌شود اینطور بیان شده است: "بی‌گمان [[بنده]] به سبب یکی از پنج کاری که، همگی مانند هم و شناخته شده هستند، از ایمان خارج می‌شود: [[کفر]]، [[شرک]]، [[گمراهی]]، [[فسق]] و ارتکاب [[گناهان کبیره]]"<ref>{{متن حدیث|وقَد يَخرُجُ مِنَ الإِيمانِ بِخَمسِ جِهاتٍ مِنَ الفِعلِ ، كُلُّها مُتَشابِهاتٌ مَعروفاتٌ : الكُفرُ ، وَالشِّركُ ، وَالضَّلالُ ، وَالفِسقُ ، ورُكوبُ الكَبائِرِ}}؛ محمد، محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ج۱، ص ۳۸۵</ref>. | ||
[[گناهان]] و موارد متعدد دیگری نیز در [[کلام]] [[معصومین]] (علیهم [[اسلام]]) به عنوان آفت ایمان شمرده شده است، از جمله: [[دوروئی]]<ref>عبدالواحد، امدی، غررالحکم،ص ۷۵، {{متن حدیث|الایمان بریء من النفاق}}، ایمان از دوروئی به دور است</ref>، [[مکر]]<ref>همان،ص ۹۷، {{متن حدیث|المکر والغلّ مجانبا للایمان}}، مکر و کینه از ایمان به دورند</ref>، [[سوءظن]]<ref>حسین جلالی، مجموعه الاخبار،ص ۲۱۵</ref>، [[بداخلاقی]]<ref>محمد باقر، مجلسی، بحار الانوار، ج ۶۴، ص ۳۰۱</ref> و موارد متعدد دیگر<ref>ر.ک: [[سید محمد عالمی|عالمی، سید محمد]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ص۹۸.</ref>. | [[گناهان]] و موارد متعدد دیگری نیز در [[کلام]] [[معصومین]] (علیهم [[اسلام]]) به عنوان آفت ایمان شمرده شده است، از جمله: [[دوروئی]]<ref>عبدالواحد، امدی، غررالحکم،ص ۷۵، {{متن حدیث|الایمان بریء من النفاق}}، ایمان از دوروئی به دور است</ref>، [[مکر]]<ref>همان،ص ۹۷، {{متن حدیث|المکر والغلّ مجانبا للایمان}}، مکر و کینه از ایمان به دورند</ref>، [[سوءظن]]<ref>حسین جلالی، مجموعه الاخبار،ص ۲۱۵</ref>، [[بداخلاقی]]<ref>محمد باقر، مجلسی، بحار الانوار، ج ۶۴، ص ۳۰۱</ref> و موارد متعدد دیگر<ref>ر.ک: [[سید محمد عالمی|عالمی، سید محمد]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ص۹۸.</ref>. | ||