فطرت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

با توجه به آنچه تشریح و تبیین شد، می‌توان گفت که اولاً، [[فلسفه بعثت]] انبیاء{{عم}}، [[هدایت]] قلوب انسان‌های غیرمعصوم در مراتب [[ملکوت آفاقی]] و انفسی آنها است؛ ثانیاً، لازمه این [[اثاره]]، اشراف و حضور دائمی مثیر بر قلوب [[بندگان]] است؛ ثالثاً، چون در طول [[تاریخ]]، همه انسان‌ها فطرت‌هایی دارند که بنا بر [[برهان لطف]]، [[نیازمند]] اثاره قلوب و اظهار دفائن [[عقول]] خود هستند، همیشه [[بشریت]] محتاج مثیرهایی است که با اشراف بر قلوب انسان‌ها، اثاره قلوب آنان را [[تصدی]] نماید. به این ترتیب، [[ضرورت]] حضور دائمی اوصیای [[معصوم]] [[الهی]]{{عم}} بعد از انبیاء{{عم}} [[ثابت]] می‌گردد.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش، محمد تقی]] و [[فرید محسنی|محسنی، فرید]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۲ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۲ ص ۳۰۴-۳۰۹.</ref>