ظلم‌ناپذیری در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا وَلَكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ}}<ref>«بی‌گمان خداوند بر مردم هیچ ستم روا نمی‌دارد امّا این مردمند که به خویش ستم می‌ورزند» سوره یونس، آیه ۴۴.</ref>.

بنابراین، دین - و نه آنچه نامی از دین دارد و در [[حقیقت]] افیون توده‌ها است - به [[عصیان]] بر [[ضد]] [[ستم]] و همه [[ستمگران]] و آنان که [[اسارت]] [[مردمان]] را می‌طلبند، می‌خواند:

- زورمندانی که [[قدرت]] خویش از [[ناتوانی]] مردمان می‌گیرند و نان خود در [[انظلام]] آنان می‌جویند.

- مزورانی که با ادعای [[دین‌داری]] و با [[تحریف]] [[قضا]] و [[رضای الهی]] بندهای [[بندگی]] [[زر و زور]] را [[استوار]] می‌کنند.