ضرورت امامت: تفاوت میان نسخه‌ها
←معناشناسی
| خط ۹: | خط ۹: | ||
==معناشناسی== | ==معناشناسی== | ||
[[ضرورت]] در لغت به معنای نیاز، [[لزوم]] و انفکاک ناپذیری است<ref>طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، ج۳ ص۳۷۳؛ حسینی زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج ۷ ص۱۲۴؛ مدنی شیرازی، علی خان بن أحمد، الطراز الأول و الکناز لما علیه من لغة العرب المعول، ج۸ ص۲۹۰.</ref> | [[ضرورت]] در لغت به معنای نیاز، [[لزوم]] و انفکاک ناپذیری است<ref>طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، ج۳ ص۳۷۳؛ حسینی زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج ۷ ص۱۲۴؛ مدنی شیرازی، علی خان بن أحمد، الطراز الأول و الکناز لما علیه من لغة العرب المعول، ج۸ ص۲۹۰.</ref>. در معنای [[امامت]] نیز باید گفت، [[اهل]] لغت بیشتر به بیان معنای واژه [[امام]] پرداخته‌اند نه امامت، البته در این میان برخی هم امامت را تعریف کرده و گفته‌اند: امامت به معنای [[ریاست]] و [[رهبری]] [[مسلمین]] یا [[رهبری عمومی]] بر [[مردم]] است<ref>ر.ک: جمعی از نویسندگان، معجم الوسیط، ج۱، ص۲۷؛ شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۱۹.</ref>؛ امام نیز از نظر لغویون هر کسی یا چیزی است که در [[کارها]] به او [[اقتدا]] میشود<ref>ابن فارس، احمد، معجم المقاییس فی اللغة، ص۴۸ و ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱، ص۱۵۷.</ref>. | ||
در کتب لغت برای امام، مصادیق و کاربردهایی بیان شده است که مطابق با معنای لغوی این واژه است. مصادیقی همچون: | |||
#[[قرآن کریم]] که [[مسلمانان]] در [[زندگی]] خود بدان اقتدا می‌‌کنند (القرآن، [[امام المسلمین]])؛ | |||
#[[پیامبر گرامی اسلام]]؛ | |||
#[[جانشین پیامبر]] که [[پیشوای امت]] است؛ | |||
#امام در [[نماز جماعت]]؛ | |||
#[[فرمانده سپاه]]؛ | |||
#راهنمای مسافران؛ | |||
#[[ساربان]] و راهنمای شتران؛ | |||
#چوب یا ریسمانی که در بنایی به [[کار]] می‌‌رود؛ | |||
#راه عریض و نمایان؛ | |||
#آنچه [[کودک]] هر [[روز]] در مدرسه می‌‌آموزد؛ | |||
#فرد یا چیزی که به آن مثال زده میشود؛ | |||
#عالمی که از او [[پیروی]] میشود<ref>ابن فارس، احمد، معجم المقاییس فی اللغة، ص۴۸؛ فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر، ج۱، ص۳۱ و ۳۲؛ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱، ص۱۵۷؛ راغب، حسین بن محمد، المفردات، ص۲۴؛ شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۱۹؛ جمعی از نویسندگان، المعجم الوسیط، ج۱، ص۲۷؛ المنجد فی اللغة و الاعلام، ص۱۷.</ref>. | |||
در لغت فارسی به جای این واژه از واژه‌های [[پیشوا]]، پیش رو و [[رهبر]] استفاده میشود و ترجمه فارسی امامت، [[پیشوایی]] و رهبری است<ref>فرهنگ جدید عربی فارسی، ص۱۰؛ فرهنگ عمید یک جلدی ص۱۸.</ref>. | |||
و در اصطلاح [[متکلمین]] امامت، به معنای [[ریاست]] عمومی در امور [[دین]] و دنیاست<ref>{{عربی|الإمامة رئاسة عامة فی‌أمور الدنیا والدین}}؛ امامت ریاست عام و فراگیر در امور دینی و دنیایی است. الشریف المرتضی، علی بن الحسین، الشافی فی الامامة، ج۱، ص۵؛ علامه حلی، الباب الحادی عشر، ص۱۰. ابن میثم البحرانی، قواعد المرام فی علم الکلام، ص۱۷۴.</ref>. چنین شخصی را [[خداوند]] [[تعیین]] می‌‌کند<ref>شیخ صدوق، علی بن محمد، الهدایة فی الأصول و الفروع، ص۲۶.</ref>. پس جایگاهش، جایگاهی [[الهی]] است<ref>طبری، محمد بن جریر بن رستم، دلائل الإمامة، ص۱۸.</ref>. | |||
بنابراین ضرورت امامت، به معنای [[لزوم وجود امام]] یا [[وجوب وجود امام]] است به گونه‌ا‌ی که معنای وجود و [[وجوب]] از امامت انفکاک ناپذیر باشد. و هیچ زمانی [[جامعه]] خالی از امام نباشد. | بنابراین ضرورت امامت، به معنای [[لزوم وجود امام]] یا [[وجوب وجود امام]] است به گونه‌ا‌ی که معنای وجود و [[وجوب]] از امامت انفکاک ناپذیر باشد. و هیچ زمانی [[جامعه]] خالی از امام نباشد. | ||