آیه نور: تفاوت میان نسخه‌ها

از آنجا که در [[آیه]] {{متن قرآن|اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لَا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ}}<ref>«خداوند، نور آسمان‌ها و زمین است، مثل نور او چون چراغدانی است در آن چراغی، آن چراغ در شیشه‌ای، آن شیشه گویی ستاره‌ای درخشان است کز درخت خجسته زیتونی می‌فروزد که نه خاوری است و نه باختری، نزدیک است روغن آن هر چند آتشی بدان نرسیده برفروزد، نوری است فرا نوری، خداوند هر که را بخواهد به نور خویش رهنمون می‌گردد و خداوند این مثل‌ها را برای مردم می‌زند و خداوند به هر چیزی داناست» سوره نور، آیه ۳۵.</ref> اعلام نموده که [[خداوند]]، [[نور]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] است، آن را [[آیه نور]] نامیده‌اند.

#تأویل آیه در عالم [[آفاق]] (جسمانیات)؛

#تأویل آیه در عالم اَنفس "تأویل [[روحانی]]"<ref>تفسیر القرآن الکریم، ج۴، ص۳۴۹ و ۳۵۱ و ۳۵۶ و ۳۶۸ – ۳۶۹.</ref>.<ref>[[محمود سرمدی|سرمدی، محمود]]، [[آیه نور (مقاله)|مقاله «آیه نور»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]</ref>

==دلالت آیه==

[[خداوند]] در [[آیه مبارکه]] [[نور]]، در قالب تشبیهات متعدد، مهم‌ترین مسئله هستی، یعنی رابطه خود با [[جهان آفرینش]] را توصیف می‌نماید. خداوند از خود با تعبیر «نور [[آسمان‌ها]] و [[زمین]]» یاد فرموده؛ که با بررسی [[آیه]] مشخص می‌گردد این تعبیر شامل هر دو [[نظام تکوین]] و [[تشریع]] است. بر این اساس، موجودیت [[خلقت]] از یک سو و [[مراتب هدایت]] و [[ایمان]] از دیگر سو، به مبدأ هستی باز می‌گردد. ولی نکته مهم آن است که در ادامه [[آیه]]، منزلگاه [[نور]] در بیوتی معرفی شده که در آن ذکر [[خداوند]] محقق می‌گردد. اقامه ذکر در این [[بیوت]] با لفظ مضارع آمده که استمرار آن را نشان می‌دهد. در آیه بعد، اوصاف صاحبان این بیوت تشریح شده است.