سلام در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه «سلام» نیز به معناى [[درود فرستادن]] و تحیت است، با این تفاوت که مفهوم واژه تحیت عام است و هرگونه گفتار احترام‌آمیز مانند: «{{عربی|"حیاك‌الله"}} = [[خدا]] تو را زنده نگه دارد» و «{{عربی|"لك البشرى"}} =[[بشارت]] بر تو باد» و مانند آن را در برمى‌گیرد، در حالى که سلام شامل این موارد نمى‌شود. <ref>الفروق اللغويه، ص‌۱۱۹؛ تفسير المنار، ج‌۵، ص‌۳۱۱. </ref>

در [[احادیث]] نیز تحیت در معنایى فراتر از سلام به کار رفته، کارهایى همچون [[مصافحه]] (دست دادن) و معانقه (صورت بر صورت گذاشتن) <ref>الكافى، ج‌۲، ص‌۶۴۶؛ وسائل الشيعه، ج‌۱۲، ص‌۷۳؛ نورالثقلين، ج‌۱، ص‌۵۲۵. </ref> و تعابیرى مانند {{عربی|"يرحمكم الله"}} و {{عربی|" يغفرالله لكم"}} که هنگام [[عطسه]] کردن رد و بدل مى‌شوند <ref> الميزان، ج‌۵، ص‌۳۵؛ كنز الدقائق، ج‌۲، ص‌۵۵۷؛ مصباح الفقيه، ج‌۲، ص‌۴۲۱. </ref> و حتى هر [[کار نیک]] <ref>مجمع‌البحرين، ج۱، ص‌۶۰۸؛ عوالى الئالى، ج‌۲، ص‌۵۱؛ بحارالانوار، ج‌۸۱، ص‌۲۷۳. </ref> مصداقى از تحیت دانسته شده است.

تحیت و [[درود فرستادن]] و شادباش گفتن هنگام [[ملاقات]] با دیگران از [[آداب]] و سنتهاى مهم اجتماعى است که در میان همه [[اقوام]] و [[ملل]] رایج بوده است، هرچند به تناسب [[اخلاق]]، [[آداب]] و سنتهاى [[حاکم]]، هر یک از آنها شیوه خاصى براى تحیت داشته‌اند. [[شرایع]] الهى نیز این [[سنت]] [[پسندیده]] را [[تأیید]] و [[ترغیب]] کرده‌اند. <ref>الميزان، ج‌۵، ص‌۳۱. <ref/> تحیت عمده [[رومیان]] هنگام روبه‌رو شدن با یکدیگر جملات «سالم باشى»، «جسمى قوى داشته باشى» و تحیت [[یونانیان]] جمله «شادباشى» بود. <ref> [[دائرة‌المعارف]] بستانى، ج‌۹، ص‌۷۰۷. <ref/>

[[مسیحیان]] به هنگام تحیت دست بر دهان مى‌گذاشتند و [[یهودیان]] با انگشت به یکدیگر اشاره <ref>التفسيرالكبير، ج۱۰، ص۲۱۱؛ [[سلام]] دراسلام، ج۱، ص۲۵. <ref/> و در برابر بزرگان خود [[سجده]] مى‌کردند. <ref>المعجم الكبير، ج۸، ص۳۱؛ [[نصب]] الرايه، ج‌۲، ص‌۴۱۲. <ref/> تحیت [[مجوسیان]] به صورت [[خم]] شدن یا بوسیدن دست یا پا یا [[زمین]] بود. <ref>سلام در [[اسلام]]، ج‌۱، ص‌۲۵. <ref/>

[[اعراب]] عصر جاهلى با جملاتى مانند «صبح به خیر» یا «شب به‌خیر»<ref> الاذكار النوويه، ص‌۳۶۵؛ [[سنن]] ابى [[داود]]، ج‌۲، ص‌۵۲۴. <ref/> یا «[[خدا]] چشمت را با [[نعمت]] روشن کند» به یکدیگر تحیت مى‌گفتند <ref>تفسير قمى، ج‌۲، ص‌۳۵۵؛ [[بحارالانوار]]، ج‌۱۷، ص‌۲۸؛ فيض‌القدير، ج‌۴، ص‌۱۹۶. <ref/> و هنگام روبه‌رو شدن با [[پادشاهان]] از تعبیرهایى همچون «بسیار سالم باشى» و «۱۰۰۰‌سال زنده باشى» استفاده مى‌کردند. <ref> لسان العرب، ج‌۱۴، ص‌۲۱۷؛ الحدائق، ج‌۸، ص‌۴۵۳؛ بحارالانوار، ج‌۸۲، ص‌۲۹۲. <ref/>

به نظر عده‌اى از [[مفسران]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِذَا جَاءُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ }}<ref>«چون نزد تو می‌آیند به گونه‌ای تو را درود می‌گویند که خداوند آن گونه تو را درود نگفته است» سوره مجادله، آیه ۸.</ref> به برخى از همین تحیت‌هاى عصر جاهلى اشاره دارد. <ref>تفسير قمى، ج‌۲، ص‌۳۵۵؛ نورالثقلين، ج‌۵، ص‌۲۶۱. <ref/> برخى نیز آن را اشاره به تحیت منافقان<ref> جامع البيان، ج‌۲۸، ص‌۲۰؛ التبيان، ج‌۹، ص‌۵۴۹؛ زادالمسير، ج‌۷، ص‌۳۲۰. <ref/> یا [[اهل کتاب]] <ref>جامع‌البيان، ج‌۲۸، ص‌۱۹؛ التبيان، ج‌۹، ص‌۵۴۹؛ الميزان، ج‌۱۹، ص‌۱۸۶. <ref/> مى‌دانند که با تعبیر {{عربی|" السام عليك"}} و مانند آن به [[پیامبر اسلام]] توهین مى‌کردند، افزون بر این، شیوه‌هاى دیگرى براى تحیت مانند دست دادن، [[دست]] گذاشتن بر سینه یا سر، دست روى دست گذاشتن، بوسیدن دست یا پیشانى و برداشتن کلاه، در میان [[ملل]] گوناگون مرسوم بوده است. <ref>دائرة‌المعارف بستانى، ج‌۹، ص‌۷۰۸؛ [[سلام]] در [[اسلام]]، ج‌۱، ص‌۳۰ ـ ۳۱. <ref/>

در [[آیه]] {{متن قرآن|وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّوا لَهُ سُجَّدًا وَقَالَ يَا أَبَتِ هَذَا تَأْوِيلُ رُؤْيَايَ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّي حَقًّا وَقَدْ أَحْسَنَ بِي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنَ السِّجْنِ وَجَاءَ بِكُمْ مِنَ الْبَدْوِ مِنْ بَعْدِ أَنْ نَزَغَ الشَّيْطَانُ بَيْنِي وَبَيْنَ إِخْوَتِي إِنَّ رَبِّي لَطِيفٌ لِمَا يَشَاءُ إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ}}<ref>«و پدر و مادر خود را بر اورنگ (خویش) فرا برد و همه برای او به فروتنی در افتادند و گفت: پدر جان! این تعبیر خواب پیشین من است که خداوند آن را درست گردانید و بی‌گمان به من نیکی فرمود هنگامی که مرا از زندان بیرون آورد و شما را پس از آنکه شیطان میان من و برادرانم را خراب کرده بود از بیابان (نزد من) آورد؛ به راستی پروردگارم در آنچه بخواهد، نازک‌بین است؛ همانا اوست که دانای فرزانه است» سوره یوسف، آیه ۱۰۰.</ref> به [[سجده]] [[حضرت یعقوب]] و فرزندانش در برابر [[یوسف]] اشاره شده. برخى [[مفسران]] این کار را نوعى تحیت در برابر یوسف دانسته‌اند،<ref>جامع البيان، ج‌۱۳، ص‌۹۰؛ مجمع‌البيان، ج‌۶، ص‌۴۰۵. <ref/> چنان‌که برخى سجده کردن [[ملائکه]] براى [[آدم]]{{ع}} را نیز تحیت شمرده‌اند. <ref> التبيان، ج‌۶، ص‌۳۳۲؛ [[قصص]] الانبياء، ابن كثير، ج‌۱، ص‌۳۰۴؛ [[بحارالانوار]]، ج‌۱۱، ص‌۱۴۰. <ref/> نظر دیگر این است که این کار [[خانواده]] [[حضرت یوسف]] [[تحیت]] نبوده، بلکه آنان به شکرانه [[نعمت]] یافتن یوسف، براى [[خدا]] سجده کردند. <ref> مجمع‌البيان، ج۶، ص۴۰۶؛ بحارالانوار، ج‌۱۲، ص‌۳۳۶. <ref/>

تحیت [[شریعت اسلام]] نیز همان تحیت دیگر [[شرایع]] الهى یعنى «سلام» است که [[قرآن]] در [[آیات]] متعدد پیامبر‌اکرم {{صل}} و [[مسلمانان]] را به گفتن آن توصیه کرده است. در [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«و چون مؤمنان به آیات ما، نزد تو آیند بگو: درود بر شما! پروردگارتان بخشایش را بر خویش مقرّر داشته است: چنانچه هر یک از شما از سر نادانی کار بدی انجام دهد، آنگاه از پس آن توبه کند و به راه آید، چنین است که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره انعام، آیه ۵۴.</ref> [[خداوند]] به پیامبر‌اکرم [[فرمان]] مى‌دهد که هرگاه [[مؤمنان]] نزد او آمدند با [[سلام]] به آنان تحیت بگوید. و در آیه‌اى دیگر خطاب به [[مسلمانان]] آمده است که هرگاه وارد خانه‌اى شدند به یکدیگر یا خود سلام کنند: {{متن قرآن|فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ}}<ref>«چون به هر خانه‌ای در آمدید به همدیگر درود گویید» سوره نور، آیه ۶۱.</ref>.<ref>التبيان، ج‌۷، ص‌۴۶۴؛ مجمع البيان، ج‌۷، ص‌۲۷۴؛ مجمع‌البحرين، ج‌۲، ص‌۴۰۶. <ref/>؛ همچنین به نظر برخى مفسران در آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَتَبَيَّنُوا وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقَى إِلَيْكُمُ السَّلَامَ لَسْتَ مُؤْمِنًا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَعِنْدَ اللَّهِ مَغَانِمُ كَثِيرَةٌ كَذَلِكَ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلُ فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُوا إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا}}<ref>«ای مؤمنان، چون (برای جهاد) در راه خداوند به سفر می‌روید خوب بررسی کنید و به کسی که به شما ابراز اسلام می‌کند نگویید: تو مؤمن نیستی، که بخواهید کالای ناپایدار این جهان را بجویید زیرا غنیمت‌های بسیار نزد خداوند است؛ خود نیز در گذشته چنین بودید و خداوند» سوره نساء، آیه ۹۴.</ref> به مسلمانان فرمان داده شده که اگر کسى به آنان سلام گوید [[حق]] ندارند به وى بگویند [[مؤمن]] نیستى: {{متن قرآن| وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقَى إِلَيْكُمُ السَّلَامَ لَسْتَ مُؤْمِنًا }}<ref>مجمع البيان، ج‌۳، ص‌۱۴۶؛ الصافى، ج‌۱، ص‌۴۸۴؛ تفسير قرطبى، ج‌۵، ص‌۲۹۸. <ref/>. این امر بدان جهت است که «سلام ‌کردن» تحیتى اسلامى و [[نشانه]] [[مسلمان]] بودن فرد به شمار مى‌رود. <ref>جامع‌البيان، ج۵، ص۳۰۲؛ مجمع‌البيان، ج۳، ص۱۴۵؛ تفسير قرطبى، ج‌۵، ص‌۲۱۷. <ref/>

برخى درباره برترى تحیت در قالب [[سلام کردن]] بر تحیتهاى دیگر وجوهى را برشمرده‌اند؛ از جمله اینکه «[[سلام]]» دعایى است که به وسیله آن شخص براى تحیت شونده آرزوى سلامتى از آفات دینى و دنیوى مى‌کند <ref>التفسيرالكبير، ج۱۰، ص۲۰۹؛ روح‌البيان، ج‌۹، ص‌۴۵۹؛ دائرة‌المعارف بستانى، ج‌۹، ص‌۷۰۷. <ref/> یا سلام کننده با این تحیت به مخاطب مى‌گوید: تو از جانب من در سلامت و امنیت هستى و هیچ آسیبى از ناحیه من به تو نمى‌رسد؛<ref>الميزان، ج‌۱۴، ص‌۷۹. <ref/> همچنین سلام نامى از نام‌هاى خداوند است: {{متن قرآن|هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ }}<ref>«فرمانفرمای بسیار پاک بی‌عیب» سوره حشر، آیه ۲۳.</ref> و [[مسلمان]] با [[انتخاب]] این نوع تحیّت افزون بر تحیت فرستادن بر دیگرى [[نام خدا]] را نیز بر زبان مى‌آورد، افزون بر این سلام، [[تحیت]] [[خداوند]] است؛ زیرا خداوند در ۱۲ [[آیه]] با این تحیت بر [[پیامبران]] و [[بندگان]] [[مؤمن]] خویش [[درود]] فرستاده است؛<ref>التفسير الكبير، ج۱۰، ص۲۰۹ـ۲۱۰؛ الميزان، ج۵، ص۳۲. <ref/> مانند {{متن قرآن|سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ}}<ref>«در میان جهانیان بر نوح درود باد!» سوره صافات، آیه ۷۹.</ref>، {{متن قرآن|سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِيمَ}}<ref>«درود بر ابراهیم» سوره صافات، آیه ۱۰۹.</ref>، {{متن قرآن|سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ}}<ref>«درود بر موسی و هارون» سوره صافات، آیه ۱۲۰.</ref>، {{متن قرآن|سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ}}<ref>«و درود بر ال یاسین» سوره صافات، آیه ۱۳۰.</ref>، {{متن قرآن|وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ}}<ref>«و درود بر پیامبران» سوره صافات، آیه ۱۸۱.</ref>، به علاوه، [[سلام]] تحیت [[فرشتگان]] در [[دنیا]]: {{متن قرآن| فَقَالُوا سَلَامًا }}<ref>«درودی گفتند» سوره حجر، آیه ۵۲.</ref> و [[آخرت]]: {{متن قرآن|الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ}}<ref>«همان کسانی که در حال پاکی، فرشتگان جانشان را می‌گیرند؛ (و به آنان) می‌گویند: درود بر شما! برای کارهایی که می‌کردید به بهشت درآیید!» سوره نحل، آیه ۳۲.</ref> بر [[مؤمنان]] است و نیز تحیت [[بهشتیان]] به شمار مى‌رود: {{متن قرآن| وَتَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ }}<ref>«درودشان، سلام» سوره یونس، آیه ۱۰.</ref>، {{متن قرآن|أُولَئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَيُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَسَلَامًا}}<ref>«آنانند که غرفه (ی بهشت) را بر شکیبی که ورزیده‌اند پاداش می‌برند و در آن با خوشامد و درود روبه‌رو می‌گردند» سوره فرقان، آیه ۷۵.</ref>، {{متن قرآن|إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا}}<ref>«(هیچ سخنی نشنوند) جز گفته: درود، درود» سوره واقعه، آیه ۲۶.</ref>.<ref>الميزان، ج‌۵، ص‌۳۲. <ref/>.<ref>[[سید جعفر صادقی فدکی|صادقی فدکی، سید جعفر]]، [[سلام (مقاله)|مقاله «سلام»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۵ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۵.</ref>

در [[آیات]] {{متن قرآن|هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ}}<ref>«آیا داستان مهمانان گرامی ابراهیم به (گوش) تو رسیده است؟» سوره ذاریات، آیه ۲۴.</ref>، {{متن قرآن|إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ}}<ref>«هنگامی که بر او وارد شدند و درود گفتند، او نیز درود گفت (و پنداشت) گروهی ناشناسند» سوره ذاریات، آیه ۲۵.</ref> از ورود ملائکه به صورت ناشناس بر [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} <ref>مجمع‌البيان، ج‌۵، ص‌۲۷۲؛ تفسير قرطبى، ج‌۹، ص‌۴۲ ـ ۴۳. <ref/> و سلام کردن آنان بر آن حضرت و نیز سلام کردن ابراهیم{{ع}} بر آنان یاد شده است. برخى مراد از ضیف ابراهیم را جبرئیل، میکائیل و اسرافیل دانسته‌اند که مأمور عذاب قوم لوط بودند. <ref>تفسير قرطبى، ج۱۷، ص۴۴؛ تفسير ابن كثير، ج۴، ص‌۲۵۲؛ فتح القدير، ج‌۵، ص‌۸۷. <ref/> شمارى دیگر کروبیل را نیز جزو آنان دانسته‌اند. برخى شمار این ملائکه را ۹، ۱۱ یا ۱۲ دانسته‌اند. <ref> مجمع‌البيان، ج۵، ص۲۷۲؛ ج۹، ص۲۶۲؛ تفسير قرطبى، ج‌۹، ص‌۴۲؛ روح المعانى، ج‌۱۲، ص‌۱۳۸. <ref/> در تفسیر آیه {{متن قرآن|سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ}}<ref>«آن (شب) تا دمیدن سپیده (امن و) سلامت است» سوره قدر، آیه ۵.</ref> نیز گفته شده که مراد، [[سلام]] فرشتگان الهى در [[شب قدر]] است که تا سپیده دم بر یکدیگر سلام مى‌کنند<ref>التبيان، ج‌۱۰،ص‌۳۸۶؛ تفسير قرطبى، ج‌۲۰، ص‌۱۳۴؛ [[فتح]] القدير، ج‌۵، ص‌۴۷۲. </ref>.<ref>[[سید جعفر صادقی فدکی|صادقی فدکی، سید جعفر]]، [[سلام (مقاله)|مقاله «سلام»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۵ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۵.</ref>

خداوند در [[آیه]] {{متن قرآن|وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ}}<ref>«و درود بر پیامبران» سوره صافات، آیه ۱۸۱.</ref> بر همه [[پیامبران]] الهى [[درود]] فرستاده است. در آیه‌اى دیگر [[بندگان]] [[برگزیده خدا]] مورد تحیت قرار گرفته‌اند: {{متن قرآن|قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَامٌ عَلَى عِبَادِهِ الَّذِينَ اصْطَفَى آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ}}<ref>«بگو: سپاس خداوند را و درود بر آن بندگان وی که برگزیده است؛ آیا خداوند بهتر است یا آنچه (برای او) شریک می‌آورند؟» سوره نمل، آیه ۵۹.</ref> که طبق یک نظر مراد انبیاى الهى هستند؛ ref>مجمع البيان، ج‌۷، ص‌۳۵۶؛ زاد المسير، ج‌۶، ص‌۷۶؛ الميزان، ج‌۱۵، ص‌۳۹۱. <ref/> همچنین در آیاتى دیگر برخى پیامبران به طور خاص مورد تحیت قرار گرفته‌اند؛ از جمله در [[آیه]] {{متن قرآن|قِيلَ يَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلَامٍ مِنَّا وَبَرَكَاتٍ عَلَيْكَ وَعَلَى أُمَمٍ مِمَّنْ مَعَكَ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«گفته شد: ای نوح! (از کشتی) فرود آی با درودی از ما و برکت‌هایی بر تو و بر امت‌هایی از همراهانت و امت‌هایی که به زودی آنان را برخوردار خواهیم کرد سپس از ما عذابی دردناک به ایشان خواهد رسید» سوره هود، آیه ۴۸.</ref> بر [[نوح]] [[پیامبر]] و همراهان او در هنگام فرود آمدن از کشتى درود فرستاده شده است <ref>جامع‌البيان، ج‌۱۲، ص‌۷۳؛ مجمع البيان، ج‌۵، ص‌۲۵۵. <ref/> و در آیه‌اى دیگر نیز بر آن حضرت درود فرستاده شده و طبق نظر برخى مفسران این سلام تا قیامت ادامه دارد: {{متن قرآن|وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ}}<ref>«و در میان آیندگان از وی (نامی نیکو) بر جای نهادیم» سوره صافات، آیه ۷۸.</ref>، {{متن قرآن|سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ}}<ref>«در میان جهانیان بر نوح درود باد!» سوره صافات، آیه ۷۹.</ref>.<ref>التبيان، ج‌۸، ص‌۵۰۶؛ مجمع البيان، ج‌۸، ص‌۶۹۹؛ زاد‌المسير، ج‌۶، ص‌۲۹۹. <ref/> در آیه {{متن قرآن|سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِيمَ}}<ref>«درود بر ابراهیم» سوره صافات، آیه ۱۰۹.</ref> [[خداوند]] بر [[ابراهیم]]{{ع}} [[درود]] فرستاده. و در [[آیات]] {{متن قرآن|وَلَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ فَمَا لَبِثَ أَنْ جَاءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ}}<ref>«و به یقین، فرشتگان ما برای ابراهیم مژده آوردند، گفتند: درود بر تو گفت:» سوره هود، آیه ۶۹.</ref>، {{متن قرآن|إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنَّا مِنْكُمْ وَجِلُونَ}}<ref>«هنگامی که بر او وارد شدند و درودی گفتند (ابراهیم) گفت: ما از شما هراسانیم» سوره حجر، آیه ۵۲.</ref>، {{متن قرآن|إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ}}<ref>«هنگامی که بر او وارد شدند و درود گفتند، او نیز درود گفت (و پنداشت) گروهی ناشناسند» سوره ذاریات، آیه ۲۵.</ref> نیز تحیت [[فرشتگان]] الهى بر آن [[حضرت]] ذکر شده است.

موسى و [[هارون]] از دیگر [[پیامبران]] الهى‌اند که مورد ‌تحیت [[خداوند]] قرار گرفته‌اند: {{متن قرآن|سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ}}<ref>«درود بر موسی و هارون» سوره صافات، آیه ۱۲۰.</ref>؛ همچنین [[قرآن]] بر [[الیاس]] ‌پیامبر [[درود]] فرستاده است: {{متن قرآن| وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنْ الْمُرْسَلِينَ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلا تَتَّقُونَ أَتَدْعُونَ بَعْلا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الأَوَّلِينَ فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ إِلاَّ عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الآخِرِينَ سَلامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ }}<ref>«و نیز الیاس از پیامبران بود و (یاد کن) آنگاه را که به قوم خود گفت: آیا پرهیزگاری نمی‌ورزید؟ آیا (بت) بعل را (به پرستش) می‌خوانید و بهترین آفریدگاران را وا می‌نهید؟... خداوند را که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست؟ پس او را دروغگو انگاشتند از این رو آنان را (در دوزخ) حاضر می‌گردانند. مگر بندگان ناب خداوند را. و برای او در میان آیندگان، (نامی نیکو) بر جای نهادیم. و درود بر ال یاسین» سوره صافات، آیه ۱۲۳-۱۳۰.</ref>.<ref>جامع البيان، ج‌۲۳، ص‌۱۱۴ ـ ۱۱۵؛ تفسير قرطبى، ج‌۱۵، ص‌۷۸؛ التحرير والتنوير، ج‌۲۳، ص‌۱۷۰. <ref/>

برخى [[مفسران]] مراد از «[[الیاسین]]» را در [[آیه]]، [[پیروان]] الیاس،<ref>تفسير قرطبى، ج‌۱۵، ص‌۷۸؛ التحرير والتنوير، ج‌۲۳، ص‌۱۷۰. <ref/> [[پیامبر اسلام]] <ref>مجمع‌البيان، ج‌۸، ص‌۷۱۴؛ كنزالدقائق، ج‌۱۱، ص‌۱۷۵. <ref/> یا [[آل‌ محمد]]{{ع}} <ref> جامع‌البيان، ج۲۳، ص۱۱۵؛ تفسير قرطبى، ج‌۱۵، ص‌۷۹؛ نورالثقلين، ج‌۴، ص‌۴۳۲. <ref/> ذکر کرده‌اند، چنان‌که معناى اخیر در [[روایات]] [[اهل‌بیت]]{{ع}} نیز [[تأیید]] شده است. <ref>نورالثقلين، ج‌۴، ص‌۴۳۲؛ الصافى، ج‌۴، ص‌۲۸۲. <ref/> برخى نیز مراد از آن را همان «[[یس]]» دانسته‌اند که نام سوره‌اى از [[قرآن]] است. آنان گفته‌اند که این [[سلام]] خطاب به کسانى است که به قرآن [[ایمان]] مى‌آورند <ref> مجمع‌البيان، ج‌۸، ص‌۷۱۴. <ref/>.<ref>[[سید جعفر صادقی فدکی|صادقی فدکی، سید جعفر]]، [[سلام (مقاله)|مقاله «سلام»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۵ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۵.</ref>