پرش به محتوا

بیعت با امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'غایب' به 'غایب'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'غایب' به 'غایب')
خط ۳۰: خط ۳۰:
*این [[حدیث]] به شکل دیگر هم [[روایت]] شده که موادّ [[بیعت]]، پس‌وپیش است ولی متن [[پیمان]] یکی است.
*این [[حدیث]] به شکل دیگر هم [[روایت]] شده که موادّ [[بیعت]]، پس‌وپیش است ولی متن [[پیمان]] یکی است.
*در [[روایات]] آمده است: نخستین کسی که با [[قائم]]{{ع}} بیعت می‌کند، [[جبرئیل]] است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۵.</ref>.
*در [[روایات]] آمده است: نخستین کسی که با [[قائم]]{{ع}} بیعت می‌کند، [[جبرئیل]] است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۵.</ref>.
*[[حضرت علی]]{{ع}} نیز فرمود: "هرگاه [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[بیعت]] احدی بر گردن او نیست و از این رو، ولادتش مخفیانه و خودش [[غایب]] خواهد شد"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۳۰۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۸۷.</ref>.
*[[حضرت علی]]{{ع}} نیز فرمود: "هرگاه [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[بیعت]] احدی بر گردن او نیست و از این رو، ولادتش مخفیانه و خودش غایب خواهد شد"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۳۰۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۸۷.</ref>.


==[[بیعت]] در [[فرهنگنامه]] [[آخرالزمان]]==
==[[بیعت]] در [[فرهنگنامه]] [[آخرالزمان]]==
خط ۴۳: خط ۴۳:
*در [[حدیث]] مفصلی [[ابن مسعود]] [[روایت]] می‌کند، زمانی که راه‌های [[تجارت]] بسته و [[فتنه‌ها]] زیاد شد، هفت عالم از گوشه گوشه [[دنیا]] بدون هماهنگی [[قیام]] می‌کنند و با هر کدام [[سیصد و سیزده]] نفر [[بیعت]] می‌کنند و این هفت عالم در [[مکه]] با هم [[ملاقات]] می‌کنند و از مقصود یکدیگر پرسش می‌کنند و همگی می‌گویند که ما به دنبال [[مهدی]]{{ع}} هستیم. سپس به جستجوی آن [[حضرت]] می‌پردازند و ایشان را پس از [[تحمل]] سختی‌هایی می‌یابند و... زمانی که [[حضرت]] را یافتند می‌گویند: بیا تا با شما [[بیعت]] کنیم. سپس [[حضرت]] در میان [[رکن و مقام]] می‌نشیند و آنان با حضر [[بیعت]] می‌کنند... <ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۶۶۶.</ref>.
*در [[حدیث]] مفصلی [[ابن مسعود]] [[روایت]] می‌کند، زمانی که راه‌های [[تجارت]] بسته و [[فتنه‌ها]] زیاد شد، هفت عالم از گوشه گوشه [[دنیا]] بدون هماهنگی [[قیام]] می‌کنند و با هر کدام [[سیصد و سیزده]] نفر [[بیعت]] می‌کنند و این هفت عالم در [[مکه]] با هم [[ملاقات]] می‌کنند و از مقصود یکدیگر پرسش می‌کنند و همگی می‌گویند که ما به دنبال [[مهدی]]{{ع}} هستیم. سپس به جستجوی آن [[حضرت]] می‌پردازند و ایشان را پس از [[تحمل]] سختی‌هایی می‌یابند و... زمانی که [[حضرت]] را یافتند می‌گویند: بیا تا با شما [[بیعت]] کنیم. سپس [[حضرت]] در میان [[رکن و مقام]] می‌نشیند و آنان با حضر [[بیعت]] می‌کنند... <ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۶۶۶.</ref>.
*در روایتی [[رسول خدا]]{{صل}} خبر از آمدن گروهی با [[پرچم‌های سیاه]] می‌دهند که از سوی [[مشرق]] [[قیام]] می‌کنند. سپس [[حضرت]] می‌فرماید اگر این گروه [[قیام]] کردند به سوی آنان بشتابید و با آنان [[بیعت]] کنید اگر چه لازم باشد سینه‌خیز از روی برف‌ها بروید!<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۴۶.</ref>. پیشاپیش [[ظهور]] [[حضرت]] در مراسم [[حج]] گروهی از حج‌گذاران پس از [[عرفات]]، درمنی دیوانه‌وار به [[جان]] هم می‌افتند و پس از کشتاری فراوان به سوی [[حضرت]] می‌روند که سر بر [[دیوار کعبه]] نهاده و [[اشک]] می‌ریزد. از او می‌خواهند که از ایشان [[بیعت]] بستاند. [[حضرت]] می‌فرماید: چقدر [[پیمان]] بستید و سپس شکستید و چقدر [[خون‌ها]] (ی ناحق) ریختید! سپس با کراهت و [[ناراحتی]] با آنان [[بیعت]] می‌کند. سپس فرمود اگر شما نیز آن زمان را دریافتید، با او [[بیعت]] نمایید زیرا او [[هدایت‌گر]] [[آسمان]] و [[زمین]] است<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۶۹۱.</ref>.  
*در روایتی [[رسول خدا]]{{صل}} خبر از آمدن گروهی با [[پرچم‌های سیاه]] می‌دهند که از سوی [[مشرق]] [[قیام]] می‌کنند. سپس [[حضرت]] می‌فرماید اگر این گروه [[قیام]] کردند به سوی آنان بشتابید و با آنان [[بیعت]] کنید اگر چه لازم باشد سینه‌خیز از روی برف‌ها بروید!<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۴۶.</ref>. پیشاپیش [[ظهور]] [[حضرت]] در مراسم [[حج]] گروهی از حج‌گذاران پس از [[عرفات]]، درمنی دیوانه‌وار به [[جان]] هم می‌افتند و پس از کشتاری فراوان به سوی [[حضرت]] می‌روند که سر بر [[دیوار کعبه]] نهاده و [[اشک]] می‌ریزد. از او می‌خواهند که از ایشان [[بیعت]] بستاند. [[حضرت]] می‌فرماید: چقدر [[پیمان]] بستید و سپس شکستید و چقدر [[خون‌ها]] (ی ناحق) ریختید! سپس با کراهت و [[ناراحتی]] با آنان [[بیعت]] می‌کند. سپس فرمود اگر شما نیز آن زمان را دریافتید، با او [[بیعت]] نمایید زیرا او [[هدایت‌گر]] [[آسمان]] و [[زمین]] است<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۶۹۱.</ref>.  
*[[امام حسن]]{{ع}} فرمود: همه ما [[اهل بیت]] بیعتی از طاغوت‌های زمان خود به گردن دارد، مگر [[حضرت قائم]]{{ع}}، و در [[روایت]] دیگری [[امام رضا]]{{ع}} فرمود: [[حضرت قائم]]{{ع}} از میان [[مردم]] [[غایب]] خواهد شد، تا به گردنش بیعتی نباشد و زمانی که [[قیام]] می‌نماید با [[شمشیر]] [[قیام]] می‌کند (و بیعتی از هیچ کس مانع او نخواهد بود)<ref>نجم الثاقب: باب سوم:</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۵۹.</ref>.
*[[امام حسن]]{{ع}} فرمود: همه ما [[اهل بیت]] بیعتی از طاغوت‌های زمان خود به گردن دارد، مگر [[حضرت قائم]]{{ع}}، و در [[روایت]] دیگری [[امام رضا]]{{ع}} فرمود: [[حضرت قائم]]{{ع}} از میان [[مردم]] غایب خواهد شد، تا به گردنش بیعتی نباشد و زمانی که [[قیام]] می‌نماید با [[شمشیر]] [[قیام]] می‌کند (و بیعتی از هیچ کس مانع او نخواهد بود)<ref>نجم الثاقب: باب سوم:</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۵۹.</ref>.


{{پرسمان کلیات عصر ظهور}}
{{پرسمان کلیات عصر ظهور}}
۲۱۸٬۱۰۷

ویرایش