برخورد با مشرکان: تفاوت میان نسخه‌ها

حرکت بعدی سران [[قریش]] و وابستگان به جناح [[سیاسی]] [[کفر]] و [[شرک]] علیه رسول اعظم حرکتی بود که آنان با [[دعوت]] از [[یهودیان]] [[بنی نضیر]] فراری در قلعه‌های یهودیان [[خیبر]] انجام دادند. در این حرکت نظامی که می‌توان آن را وسیع‌ترین تجمع [[مخالفان]] و معارضان [[پیامبر اعظم]]{{صل}} دانست، جناح سیاسی کفر و شرک [[مکه]] توانست وسیع‌ترین [[اتحاد]] را میان [[کفار]] و [[مشرکان]] اطراف مکه تا [[مدینه]] از [[قبیله غطفان]] و تیره‌های [[بنی فزاره]]، [[بنی تره]]، [[بنی اشجع]] و حتی هم پیمانان غطفانی‌ها مثل [[بنی اسد]] ایجاد کنند و سران [[یهودی]] بنی نضیر مستقر در خیبر نیز قبائل [[بنی قریظه]] که همپیمان رسول اعظم{{صل}} بودند به [[پیمان‌شکنی]] و [[پیوستن]] به [[حزب]] سیاسی کفار و [[مشرکین]] دعوت کند<ref>سیره حلبیه، ج۲، ص۲۳۲.</ref>. همچنین نباید از فعالیت مخفیانه [[منافقان]] و چگونگی ایجاد پیوند میان مشرکان و یهودیان توسط آنها [[غافل]] بود و نیز نقشی که آنان به عنوان ستون پنجم [[دشمن]] در میان [[مؤمنان]] و رسول اعظم و در جهت [[تخریب]] [[روحیه]] آنها ایفا می‌کردند. این تجمع نظامی - سیاسی به [[جنگ احزاب]] [[شهرت]] یافته، تجمع مجموعه جناح‌ها و [[احزاب سیاسی]] کفر و شرک، [[یهود]] و منافقان علیه [[قدرت]] نو و تازه متولد شده مدینه به [[رهبری]] و [[هدایت]] رسول اعظم{{صل}} دانست. اما می‌توان گفت که [[شکست]] سران جناح کفر و به دنبالش شکست نیروهای یهودی و [[پاک‌سازی]] نهایی آنان از منطقه را به دنبال داشت. در [[حقیقت]] [[پیروزی]] [[مسلمانان]] در این نبرد بر جناح‌های [[متحد]] شده علیه آنان توانست پایان‌بخش حرکت نظامی جناح کفر و شرک مکه علیه رسول اعظم و مؤمنان به وی باشد<ref>رسول اعظم{{صل}} در پایان نبرد خندق فرمودند: {{متن حدیث|ذَهَبَ رِيحُهُمْ وَ لَا يَغْزُونَنَا بَعْدَ الْيَوْمِ وَ نَحْنُ نَغْزُوهُمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ}}؛ سیره حلبیه، ج۲، ص۳۲۸؛ بحارالانوار، ج۲۰، ص۲۷۳.</ref>، اما پایان‌بخش حرکت‌ها و درگیری‌های نظامی آنان نبود.

== جستارهای وابسته ==