پرش به محتوا

تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۶: خط ۳۶:


==درباره کتاب==
==درباره کتاب==
[[تفسیر بیان السعاده]]، [[تفسیر عرفانی]] [[سوره‌های قرآن مجید]] است که توسط [[سلطان محمد گنابادی]] معروف به [[سلطان علیشاه]] از [[عارفان]] صاحب [[مکتب]] [[قرن سیزدهم]] فراهم آمده است.
تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده، [[تفسیر عرفانی]] [[سوره‌های قرآن مجید]] است که توسط [[سلطان محمد گنابادی]] معروف به [[سلطان علیشاه]] از [[عارفان]] صاحب [[مکتب]] [[قرن سیزدهم]] فراهم آمده است.


تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده، مشهورترین اثر مؤلف است که به [[زبان عربی]] [[فصیح]] نوشته شده و اساس آن مانند سایر [[تفاسیر شیعه]]، ابتناء و [[استشهاد]] به [[اخبار]] [[ائمه اطهار]] است که از این جهت، [[مفسر]] [[گرایش]] خود را به [[مذهب تشیع اثنی عشری]] در همه جای [[تفسیر]] نشان می‌دهد. صاحب [[کتاب التفسیر و المفسرون]]، تفسیر بیان السعاده را جزو تفاسیر شیعه که در آن از [[تشیع]] [[اثنی عشری]] به [[تعصب]] طرفداری شده میآورد، ولی با این همه، خود او می‌افزاید که فرق این تفسیر با سایر تفاسیر شیعه این است که در آن، فقط اقتصار به [[احادیث]] نشده بلکه رموز و اشارات و لطائف عارفانه نیز همراه با بحث‌های دقیق [[فلسفی]] در جای مناسب آن ذکر شده در حالی که از نکات [[کلامی]] و [[احکام فقهی]] نیز [[غفلت]] نشده است.
این اثر، به [[زبان عربی]] [[فصیح]] نوشته شده و اساس آن مانند سایر [[تفاسیر شیعه]]، ابتناء و [[استشهاد]] به [[اخبار]] [[ائمه اطهار]] است که از این جهت، [[مفسر]] [[گرایش]] خود را به [[مذهب تشیع اثنی عشری]] در همه جای [[تفسیر]] نشان می‌دهد. صاحب [[کتاب التفسیر و المفسرون]]، تفسیر بیان السعاده را جزو تفاسیر شیعه که در آن از [[تشیع]] [[اثنی عشری]] به [[تعصب]] طرفداری شده میآورد، ولی با این همه، خود او می‌افزاید که فرق این تفسیر با سایر تفاسیر شیعه این است که در آن، فقط اقتصار به [[احادیث]] نشده بلکه رموز و اشارات و لطائف عارفانه نیز همراه با بحث‌های دقیق [[فلسفی]] در جای مناسب آن ذکر شده در حالی که از نکات [[کلامی]] و [[احکام فقهی]] نیز [[غفلت]] نشده است.


شیوه ورود و خروج در مطالب [[تفسیر]] به این شکل است که در آغاز [[سوره]]، نام سوره، عدد [[آیات]]، محل [[نزول]]، [[فضیلت سوره]] و [[ثواب تلاوت]] آن را ذکر کرده سپس شروع به تفسیر می‌کند و در این قسمت، مباحث مربوط به قرائت، صرف و نحو، لغت و احتمالات [[تفسیری]] و اقوال [[مفسران]] را میآورد. آن گاه به [[نقل روایات]] [[ائمه اطهار]]{{عم}} می‌پردازد. اگرچه اهتمام [[مفسر]] به شرح مباحث [[عرفانی]] است، اما بدین‌گونه نیست که از ظاهر لفظ و [[قواعد]] نظری تفسیر خارج گردد، بلکه با تأکید بر همین قواعد، مطالب نظری و [[عرفان عملی]] را، لا به لای تفسیر استخراج کرده و به شرح و تبیین آنها می‌پردازد.
شیوه ورود و خروج در مطالب [[تفسیر]] به این شکل است که در آغاز [[سوره]]، نام سوره، عدد [[آیات]]، محل [[نزول]]، [[فضیلت سوره]] و [[ثواب تلاوت]] آن را ذکر کرده سپس شروع به تفسیر می‌کند و در این قسمت، مباحث مربوط به قرائت، صرف و نحو، لغت و احتمالات [[تفسیری]] و اقوال [[مفسران]] را میآورد. آن گاه به [[نقل روایات]] [[ائمه اطهار]]{{عم}} می‌پردازد. اگرچه اهتمام [[مفسر]] به شرح مباحث [[عرفانی]] است، اما بدین‌گونه نیست که از ظاهر لفظ و [[قواعد]] نظری تفسیر خارج گردد، بلکه با تأکید بر همین قواعد، مطالب نظری و [[عرفان عملی]] را، لا به لای تفسیر استخراج کرده و به شرح و تبیین آنها می‌پردازد.
۲۱۸٬۴۳۸

ویرایش