تفسیر قمی (کتاب): تفاوت میان نسخهها
←درباره کتاب
(صفحهای تازه حاوی « {{جعبه اطلاعات کتاب | عنوان = تفسیر قمی | عنوان اصلی = | تصویر = 14000...» ایجاد کرد) |
|||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
[[تفسیر قمی]] قدیمیترین [[تفسیر روایی]] [[شیعه]] محسوب میشود که به صورت مختصر از [[سوره حمد]] تا ناس علاوه بر ذکر [[روایات تفسیری]] مطالبی تفسیرگونه نیز در آن بیان شده است. | [[تفسیر قمی]] قدیمیترین [[تفسیر روایی]] [[شیعه]] محسوب میشود که به صورت مختصر از [[سوره حمد]] تا ناس علاوه بر ذکر [[روایات تفسیری]] مطالبی تفسیرگونه نیز در آن بیان شده است. | ||
علی بن ابراهیم از [[مشایخ]] بزرگ [[حدیث]] است که «[[نجاشی]]» او را به عنوان [[ثقه]]، ضابط، مورد [[اعتماد]] و راست [[عقیده]] [[وصف]] کرده است. مجموعه [[روایات]] او در «[[کتب اربعه]]» به ۷۱۴۰ حدیث میرسد که ۶۲۱۴ مورد آن از طریق پدرش میباشد<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۱۹۴.</ref>. | |||
گفتهاند که | گفتهاند که علی بن ابراهیم [[کتابی]] در [[تفسیر]] داشته است. ولی تفسیر موجود بنا به گفته حاج [[آقا بزرگ تهرانی]] «صاحب الذریعه» یکی از [[شاگردان]] علی بن ابراهیم به نام [[ابوالفضل عباس بن محمد]] - که نامش در مقدمه تفسیر هم آمده - روایاتی از «تفسیر [[ابوجارود]]» و روایتهای متفرقه دیگر را با اصل تفسیر علی بن ابراهیم [[درهم]] آمیخته و مجموعهای به نام «تفسیر قمی» کنونی را به وجود آورده است. در مواردی از این تفسیر عبارت [[رجوع]] کن به روایتی از «علی بن ابراهیم» یا رجوع کن به «تفسیر علی بن ابراهیم» دیده میشود که حاکی از خروج نویسنده از تفسیری به تفسیر دیگر است. مخصوصاً در [[تفسیر آیه]] {{متن قرآن|إِذْ تُصْعِدُونَ وَلَا تَلْوُونَ عَلَى أَحَدٍ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِي أُخْرَاكُمْ فَأَثَابَكُمْ غَمًّا بِغَمٍّ لِكَيْلَا تَحْزَنُوا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا مَا أَصَابَكُمْ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ}}<ref>«یاد کنید هنگامی را که (در احد) به بالا میگریختید و به کسی (جز خود) توجهی نمیکردید و پیامبر شما را از پی فرا میخواند آنگاه (خداوند) شما را با اندوهی از پی اندوهی کیفر داد تا بر آنچه از دست دادید یا بر سرتان آمد اندوه مخورید و خداوند از آنچه انجام میدهید آگاه است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۳.</ref> بعد از نقل روایتی از ابوجارود مینویسد: «رجوع شود به تفسیر علی بن ابراهیم». | ||
علی بن ابراهیم حدود ۲۵ سال در [[زمان]] [[امام علی النقی]] ([[هادی]]){{ع}} و تمام دوران [[امام حسن عسکری]]{{ع}} و بیش از نیمی از [[دوران غیبت صغری]] را [[درک]] کرده است. | علی بن ابراهیم حدود ۲۵ سال در [[زمان]] [[امام علی النقی]] ([[هادی]]){{ع}} و تمام دوران [[امام حسن عسکری]]{{ع}} و بیش از نیمی از [[دوران غیبت صغری]] را [[درک]] کرده است. | ||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
[[بهترین]] دلیل بر [[عظمت مقام]] او گزارش روایتهای او در [[کتاب الکافی]] [[کلینی]] است. کلینی از جمله شاگردان اوست. کلینی با این که روایات فراوانی از علی بن ابراهیم در [[الکافی]] نقل کرده اما حتّی یک [[روایت]] هم از «[[تفسیر قمی]]» در این کتاب بزرگ [[حدیثی]] به چشم نمیخورد و [[شیخ طوسی]] هم در «[[تفسیر تبیان]]» هیچ روایتی از این [[تفسیر]] نقل نکرده است و همین امر تا حدودی به [[تضعیف]] این اثر انجامیده است. عمده منابع این تفسیر، روایاتی است که مؤلّف آن، از [[کتابهای حدیثی]] دستنویس خود اخذ نموده و با توضیحاتی [[تفسیری]] در این مجموعه سامان داده است. | [[بهترین]] دلیل بر [[عظمت مقام]] او گزارش روایتهای او در [[کتاب الکافی]] [[کلینی]] است. کلینی از جمله شاگردان اوست. کلینی با این که روایات فراوانی از علی بن ابراهیم در [[الکافی]] نقل کرده اما حتّی یک [[روایت]] هم از «[[تفسیر قمی]]» در این کتاب بزرگ [[حدیثی]] به چشم نمیخورد و [[شیخ طوسی]] هم در «[[تفسیر تبیان]]» هیچ روایتی از این [[تفسیر]] نقل نکرده است و همین امر تا حدودی به [[تضعیف]] این اثر انجامیده است. عمده منابع این تفسیر، روایاتی است که مؤلّف آن، از [[کتابهای حدیثی]] دستنویس خود اخذ نموده و با توضیحاتی [[تفسیری]] در این مجموعه سامان داده است. | ||
تفسیر قمی از جمله [[تفاسیر]] [[روایی]] است که همه [[سورهها]] را شامل میشود؛ هر چند که تفسیر آن شامل همه [[آیات]] نشده بلکه [[تفسیر آیات]] به صورت گزینشی انجام گرفته است. نویسنده ابتدا بخشی از یک [[آیه]] را نقل میکند و سپس به تفسیر آن بر اساس [[روایات]] میپردازد. در این اثر روایاتی که بیانگر [[فضیلت]] سورهها و قرائت آنها است نقل گردیده است. تفسیر [[سوره حمد]] و بقره آن، با روایاتی تفسیر شده که از | تفسیر قمی از جمله [[تفاسیر]] [[روایی]] است که همه [[سورهها]] را شامل میشود؛ هر چند که تفسیر آن شامل همه [[آیات]] نشده بلکه [[تفسیر آیات]] به صورت گزینشی انجام گرفته است. نویسنده ابتدا بخشی از یک [[آیه]] را نقل میکند و سپس به تفسیر آن بر اساس [[روایات]] میپردازد. در این اثر روایاتی که بیانگر [[فضیلت]] سورهها و قرائت آنها است نقل گردیده است. تفسیر [[سوره حمد]] و بقره آن، با روایاتی تفسیر شده که از علی بن ابراهیم نقل گردیده است ولی از [[سوره آل عمران]] تا پایان [[قرآن]]، بیشتر روایات [[ابوجارود]] و دیگران آورده شده است. | ||
در سراسر این [[تفسیر روایی]] علاوه بر [[نقل روایات]]، تأویلات فراوانی دیده میشود، [[تأویل]] اموری همچون [[غصب حق]] [[آل محمد]] و [[وعده خداوند]] بر [[یاری]] آنها و [[اخبار]] مربوط به [[رجعت]]. مثلاً در آغاز [[سوره بقره]] بر حسب روایتی که از [[امام صادق]]{{ع}} نقل نموده آیه {{متن قرآن|ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ}}<ref>«این (آن) کتاب (است که) هیچ تردیدی در آن نیست، رهنمودی برای پرهیزگاران است» سوره بقره، آیه ۲.</ref> به [[حضرت علی]]{{ع}} تأویل شده است. اینگونه تأویلات در این کتاب که بخش قابل توجهی را تشکیل میدهد به تفاسیر متأخران مانند: «الصافی، [[تفسیر کنز الدقائق (کتاب)|تفسیر کنز الدقائق]]»، «[[تفسیر نور الثقلین (کتاب)|تفسیر نور الثقلین]]» و «[[البرهان (کتاب)|البرهان]]»، نیز سرایت کرده است. | در سراسر این [[تفسیر روایی]] علاوه بر [[نقل روایات]]، تأویلات فراوانی دیده میشود، [[تأویل]] اموری همچون [[غصب حق]] [[آل محمد]] و [[وعده خداوند]] بر [[یاری]] آنها و [[اخبار]] مربوط به [[رجعت]]. مثلاً در آغاز [[سوره بقره]] بر حسب روایتی که از [[امام صادق]]{{ع}} نقل نموده آیه {{متن قرآن|ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ}}<ref>«این (آن) کتاب (است که) هیچ تردیدی در آن نیست، رهنمودی برای پرهیزگاران است» سوره بقره، آیه ۲.</ref> به [[حضرت علی]]{{ع}} تأویل شده است. اینگونه تأویلات در این کتاب که بخش قابل توجهی را تشکیل میدهد به تفاسیر متأخران مانند: «الصافی، [[تفسیر کنز الدقائق (کتاب)|تفسیر کنز الدقائق]]»، «[[تفسیر نور الثقلین (کتاب)|تفسیر نور الثقلین]]» و «[[البرهان (کتاب)|البرهان]]»، نیز سرایت کرده است. |