ام وهب در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

لذا [[تصمیم]] گرفت به یاری [[امام حسین]]{{ع}} بشتابد، و همسرش ام وهب را از قصد خود [[آگاه]] کرد، او نیز استقبال کرد و گفت: راه [[درستی]] می‌‌روی و مرا هم با خودت ببر، و این [[زن]] و شوهر با هم راهی [[کربلا]] شدند و مخفیانه و شبانه آمدند تا خود را به [[کاروان حسینی]] رساندند و با [[حضرت]] در کربلا ماندند<ref>مقتل ابومخنف، تحقیق غفاری، ص۱۲۳؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۹؛ البدایة والنهایه، ج۸، ص۱۸۳؛ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۵۶۴؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۲۰۱ و ابصارالعین، ص۱۵۷.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۳۱۶-۳۱۷.</ref>

در [[روز عاشورا]] موقعی که [[غلام]] [[زیاد بن ابیه]]، به نام [[یسار]] و غلام [[عبیدالله بن زیاد]]، به نام سالم که مردان [[دلاوری]] بودند [[مبارز]] می‌‌طلبیدند، ابتدا [[حبیب بن مظاهر]] و [[بریر بن خضیر]] برخاستند تا به [[جنگ]] آن دو بروند، اما [[حضرت]] به آنها فرمود: «شما بنشینید».