سفر امام حسین از مکه تا کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

==رسیدن خبر [[شهادت]] [[عبدالله بن یقطر|ابن‌یقطر]] در [[منزلگاه زباله]]<ref>منزل معروفی در مسیر کوفه به مکه.</ref>==

در کتاب [[الإرشاد (کتاب)|الإرشاد]] آمده است که: حسین{{ع}} حرکت کرد تا به زباله رسید. پس خبر شهادت عبدالله بن یقطر به او رسید. پس نامه‌ای بیرون آورد و بر [[مردم]] خواند: «[[به نام خداوند بخشنده مهربان]]. اما بعد، گزارشی دردناک و ناگوار، رسیده است: کشته شدن [[مسلم بن عقیل]] و [[هانی بن عروه]] و [[عبدالله بن یقطر]]. [[شیعیان]] ما، ما را بی‌یاور گذاشته‌اند. پس هر کس از شما می‌خواهد که باز گردد، منعی نیست. باز گردد، که حقی بر او نداریم». [[مردم]]، یکباره از پیرامون وی، پراکنده شدند و [[راه راست]] و چپ گرفتند و او ماند و یارانش که از [[مدینه]] با وی همراه بودند، و نیز تعداد اندکی از آنان که در طول مسیر به او پیوسته بودند. [[امام]]{{ع}} این کار را از آن رو کرد که می‌دانست [[بادیه‌نشینان]]، به این [[پندار]]، از پی او آمده‌اند که او به سوی شهری می‌رود که مردمش به [[اطاعت]] وی، استوارند و نخواست با وی بیایند و ندانند کجا می‌روند<ref>{{متن حدیث|ا فَسَارَ [الحُسَیْنُ{{ع}}] حَتَّى‏ انْتَهَى‏ إِلَى‏ زُبَالَةَ فَأَتَاهُ خَبَرُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَقْطُرَ فَأَخْرَجَ إِلَى النَّاسِ كِتَاباً فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ‏ {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}} أَمَّا بَعْدُ: فَإِنَّهُ قَدْ أَتَانَا خَبَرٌ فَظِيعٌ قَتْلُ مُسْلِمِ بْنِ عَقِيلٍ وَ هَانِئِ بْنِ عُرْوَةَ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَقْطُرَ وَ قَدْ خَذَلَنَا شِيعَتُنَا فَمَنْ أَحَبَّ مِنْكُمُ الِانْصِرَافَ فَلْيَنْصَرِفْ غَيْرَ حَرِجٍ لَيْسَ عَلَيْهِ ذِمَامٌ. فَتَفَرَّقَ النَّاسُ عَنْهُ وَ أَخَذُوا يَمِيناً وَ شِمَالًا حَتَّى بَقِيَ فِي أَصْحَابِهِ‏ الَّذِينَ جَاءُوا مَعَهُ مِنَ الْمَدِينَةِ وَ نَفَرٍ يَسِيرٍ مِمَّنِ انْضَوَوْا إِلَيْهِ وَ إِنَّمَا فَعَلَ ذَلِكَ لِأَنَّهُ{{ع}}عَلِمَ أَنَّ الْأَعْرَابَ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ إِنَّمَا اتَّبَعُوهُ وَ هُمْ يَظُنُّونَ أَنَّهُ يَأْتِي بَلَداً قَدِ اسْتَقَامَتْ لَهُ طَاعَةُ أَهْلِهِ فَكَرِهَ أَنْ يَسِيرُوا مَعَهُ إِلَّا وَ هُمْ يَعْلَمُونَ عَلَى مَا يُقْدِمُونَ}} (الإرشاد، ج۲، ص۷۵؛ روضة الواعظین، ص۱۹۷).</ref>.

#'''[[ابو رزین سلیمان]]''': [[سلیمان مولی الحسین|سلیمان]]، از [[خدمت‌گزاران امام حسین]]{{ع}} بود و از این‌رو، «[[سلیمان مولی الحسین]]{{ع}}» نامیده می‌شد. وی، نخستین [[شهید]] [[نهضت حسینی]] است؛ چراکه او، حامل [[نامه]] یاری‌طلبی [[امام]]{{ع}} به سران [[بصره]] بود و یکی از آنان به نام [[منذر بن جارود]]، در شبی که ابن زیاد می‌خواست صبح [[روز]] بعد از آن به سوی [[کوفه]] حرکت کند، موضوع را به وی گزارش کرد و ابن زیاد هم سلیمان را فرا خواند و گردن زد.

#'''[[عبدالله بن یقطر]]''': در برخی گزارش‌ها آمده که [[ابن یقطر]]، نامه امام{{ع}} را برای مسلم می‌برد که دستگیر و شهید گردید و در برخی گزارش‌ها نیز وی حامل نامه مسلم به امام{{ع}} دانسته شده است. برخی نیز شهادت وی را در [[کربلا]] گفته‌اند.

#'''[[قیس بن مسهر]]''': قیس، پیکی بسیار فعال بود و بارها از کوفه برای امام{{ع}} [[پیام]] برد و [[پیام]] امام{{ع}} را به [[کوفیان]] رساند.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۴۰۸.</ref>