اصحاب فیل در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'تعیین' به 'تعیین'
(←مقدمه) |
جز (جایگزینی متن - 'تعیین' به 'تعیین') |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
[[راویان]] [[عرب]] واقعه فیل را چنین [[روایت]] کرده‌اند: ابومکسوم [[ابرهه]] از طرف [[نجاشی]] [[پادشاه]] [[حبشه]] با سردار [[حبشی]] دیگر به نام اریاط برای [[فتح]] [[یمن]] [[مأمور]] شد. پس از فتح یمن، میان دو سردار حبشی [[اختلاف]] شد و این اختلاف به [[قتل]] اریاط انجامید و سرانجام ابرهه از طرف نجاشی بر یمن [[حاکم]] شد. او در "[[صنعا]]" کنیسه‌ای بسیار [[زیبا]] از مرمر بنا کرد و [[مردم]] را واداشت تا در آن [[حج]] به جا آورند. بیشتر مردم [[دعوت]] او را پذیرفتند؛ امّا مردی از [[بنی‌مالک]] بن [[کنانه]] شبانه آن کنیسه را ملوّث ساخت و ابرهه از این واقعه [[خشمگین]] و مصمم شد [[کعبه]] را ویران کند تا [[عرب‌ها]] [[خانه]] مقدسی نداشته باشند و همه به کنیسه او رو آورند. | [[راویان]] [[عرب]] واقعه فیل را چنین [[روایت]] کرده‌اند: ابومکسوم [[ابرهه]] از طرف [[نجاشی]] [[پادشاه]] [[حبشه]] با سردار [[حبشی]] دیگر به نام اریاط برای [[فتح]] [[یمن]] [[مأمور]] شد. پس از فتح یمن، میان دو سردار حبشی [[اختلاف]] شد و این اختلاف به [[قتل]] اریاط انجامید و سرانجام ابرهه از طرف نجاشی بر یمن [[حاکم]] شد. او در "[[صنعا]]" کنیسه‌ای بسیار [[زیبا]] از مرمر بنا کرد و [[مردم]] را واداشت تا در آن [[حج]] به جا آورند. بیشتر مردم [[دعوت]] او را پذیرفتند؛ امّا مردی از [[بنی‌مالک]] بن [[کنانه]] شبانه آن کنیسه را ملوّث ساخت و ابرهه از این واقعه [[خشمگین]] و مصمم شد [[کعبه]] را ویران کند تا [[عرب‌ها]] [[خانه]] مقدسی نداشته باشند و همه به کنیسه او رو آورند. | ||
ابرهه پس از تهیه ساز و برگ و فیل از حبشه، [[راه]] [[مکه]] را پیش گرفت. [[اهل مکه]] همگی از [[ترس]] در مغاره‌های [[کوه]] پنهان شدند؛ امّا پس از ورود [[سپاه]] ابرهه، ناگاه پرندگانی عجیب که در "نجد" و "تهامه" [[رؤیت]] آنها بی‌سابقه بود، از طرف دریا ظاهر شدند و هرکدام دو سنگ در منقار داشتند. عده‌ای حجم سنگ‌ها را به اندازه عدس و نخود | ابرهه پس از تهیه ساز و برگ و فیل از حبشه، [[راه]] [[مکه]] را پیش گرفت. [[اهل مکه]] همگی از [[ترس]] در مغاره‌های [[کوه]] پنهان شدند؛ امّا پس از ورود [[سپاه]] ابرهه، ناگاه پرندگانی عجیب که در "نجد" و "تهامه" [[رؤیت]] آنها بی‌سابقه بود، از طرف دریا ظاهر شدند و هرکدام دو سنگ در منقار داشتند. عده‌ای حجم سنگ‌ها را به اندازه عدس و نخود تعیین کرده‌اند. مرغان سنگ‌های خود را فرو ریختند و همه آن [[قوم]] را هلاک کردند <ref>خزائلی، محمد، اعلام القرآن، صفحه ۱۵۶؛ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، جلد۵، صفحه ۲۱۶؛ دراسات تاریخیة من القرآن الکریم، جلد۱، صفحه ۳۹۱؛ خرمشاهی، بهاء الدین ، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، جلد۱، صفحه (۲۳۶-۲۳۷).</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۸۲۹.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||