اخلاق در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

چنان‌که گفته شد بر اساس [[جهان‌بینی اسلامی]]، [[انسان]] موجودی است که از یک سو وابسته به [[خداوند]] است و هیچ‌گونه استقلالی از خود ندارد؛ زیرا خداوند مبدأ هستی بوده و دیگر موجودات وابسته و [[نیازمند]] به او هستند. از سوی دیگر دارای عمری نامحدود و بی‌نهایت است از این‌رو دارای رابطه‌ای با [[مبدأ و معاد]] می‌باشد. اما دیگر نظام‌های اخلاقی دارای [[جهان‌بینی مادی]] بوده و [[زندگی]] انسان را منحصر به [[زندگی دنیا]] می‌دانند<ref>مصباح یزدی، محمدتقی، اخلاق در قرآن، ج۱، ص۹۲-۹۳؛ مصباح یزدی، محمدتقی، انسان‌سازی در قرآن، ص۵۰-۵۲.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[اخلاق - گرامی (مقاله)| مقاله «اخلاق»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، ص ۸۸.</ref>

بر اساس جهان‌بینی اسلامی، سعادت در نظام اخلاقی اسلام [[جاودانه]] و بالاتر از سطح [[زندگی مادی]] است اما در سایر نظام‌های اخلاقی که دارای جهان‌بینی مادی بوده، سعادت تنها در [[دنیا]] قابل دستیابی است و ورای دنیا [[لذت]] و سعادتی وجود ندارد. [[اسلام]] در عین اینکه مصداق سعادت را در [[آخرت]] می‌داند، رابطه دنیا با زندگی [[ابدی]] را [[حفظ]] کرده و آن را در مسیر رسیدن به سعادت مؤثر می‌داند<ref>مصباح یزدی، محمدتقی، اخلاق در قرآن، ج۱، ص۹۲-۹۴؛ مصباح یزدی، محمدتقی، انسان‌سازی در قرآن، ص۵۰-۵۲.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[اخلاق - گرامی (مقاله)| مقاله «اخلاق»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، ص ۸۸.</ref>