آیات ملک: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'تعیین' به 'تعیین'
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
جز (جایگزینی متن - 'تعیین' به 'تعیین') |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
*این [[آیه]] به وضوح تصریح مى‌کند که جز از جانب [[خدای متعال]] نمى‌توان کسی را برای [[مُلک]] [[الهی]] برگزید. [[خدای تعالی]] مى‌فرماید:"گفت: [[خدا]] او را بر شما [[برگزیده]]، و او را در [[علم]] و [[قدرت]] [[جسم]]، وسعت بخشیده است. [[خداوند]]، [[فرمانروایی]] و ملکش را به هر کس بخواهد، مى‌بخشد"؛ پس اوست که هر کس را بخواهد برای [[مُلک]] خویش منصّوب مى‌کند. | *این [[آیه]] به وضوح تصریح مى‌کند که جز از جانب [[خدای متعال]] نمى‌توان کسی را برای [[مُلک]] [[الهی]] برگزید. [[خدای تعالی]] مى‌فرماید:"گفت: [[خدا]] او را بر شما [[برگزیده]]، و او را در [[علم]] و [[قدرت]] [[جسم]]، وسعت بخشیده است. [[خداوند]]، [[فرمانروایی]] و ملکش را به هر کس بخواهد، مى‌بخشد"؛ پس اوست که هر کس را بخواهد برای [[مُلک]] خویش منصّوب مى‌کند. | ||
*همچنین مى‌فرماید: {{متن قرآن|وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ}}<ref>«و بگو: ستایش براى خداوندى است که نه فرزندى براى خود انتخاب کرده، و نه شریکى در مُلک و فرمانروایی دارد» سوره اسراء، آیه ۱۱۱.</ref>. | *همچنین مى‌فرماید: {{متن قرآن|وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ}}<ref>«و بگو: ستایش براى خداوندى است که نه فرزندى براى خود انتخاب کرده، و نه شریکى در مُلک و فرمانروایی دارد» سوره اسراء، آیه ۱۱۱.</ref>. | ||
*این بدان معناست که کسی که [[معتقد]] است غیرخدا، [[حقّ]] [[سلطنت]] و [[حقّ]] | *این بدان معناست که کسی که [[معتقد]] است غیرخدا، [[حقّ]] [[سلطنت]] و [[حقّ]] تعیین و نصّب و [[امر و نهی]] دارد، در واقع برای [[خدا]] در [[مُلک]] او - شریک قرار دادهاست و این [[شرک]]، همان [[شرک]] در [[طاعت]] است که به [[نصّ]] [[قرآن کریم]] به هیچ وجه پذیرفته نیست. آری، [[رأی]] و [[انتخاب مردم]]، برای [[برپایی حکومت الهی]] ضروری است. به این معنی که لازم است آنها گِرد [[رهبر الهی]] جمع شوند و او را [[یاری]] رسانند تا او بتواند [[عدل]] را بر پا دارد. پس [[حکومت الهی]] و [[سلطه]] [[پیامبران]] فقط با [[اراده]] و اهتمام [[مردم]] و [[یاری]] رساندن آنان به [[رهبران الهی]] تحققپذیر است. اما منبع [[مشروعیت]] این [[مُلک]] و [[سلطنت]]، منحصراً [[خدای سبحان]] است که [[مُلک]] تنها برای اوست و او هر کس را بخواهد برای این [[جایگاه]] [[عظیم]] و [[مسئولیت]] خطیر برمى‌گزیند. | ||
*چه بسا حاکمی از طرف [[خدای سبحان]] منصّوب شود، ولی [[مردم]] او را [[اطاعت]] و [[یاری]] نکنند و [[تسلیم]] [[سلطنت]] او نشوند؛ اما این بدین معنا نیست که [[مشروعیت]] [[فرمانروایی]] و مُلکی که [[خداوند متعال]] با نصّب او برای [[حکومت]] بر [[مردم]] به او عطا کرده و او را [[امام]] و [[حاکم]] [[شرعی]] [[مردم]] قرار داده است، از او سلب شود؛ اگر چه به [[دلیل]] گردن ننهادن [[مردم]] به [[حکم]] او در عمل [[فرصت]] [[حکومت]]، برای او ایجاد نشده است. | *چه بسا حاکمی از طرف [[خدای سبحان]] منصّوب شود، ولی [[مردم]] او را [[اطاعت]] و [[یاری]] نکنند و [[تسلیم]] [[سلطنت]] او نشوند؛ اما این بدین معنا نیست که [[مشروعیت]] [[فرمانروایی]] و مُلکی که [[خداوند متعال]] با نصّب او برای [[حکومت]] بر [[مردم]] به او عطا کرده و او را [[امام]] و [[حاکم]] [[شرعی]] [[مردم]] قرار داده است، از او سلب شود؛ اگر چه به [[دلیل]] گردن ننهادن [[مردم]] به [[حکم]] او در عمل [[فرصت]] [[حکومت]]، برای او ایجاد نشده است. | ||
*به دیگر سخن [[رأی]] و نظر [[مردم]] برای [[قدرت]] بخشیدن و اجرایی شدن [[حکومت الهی]]، لازم و ضروری است اما [[مشروعیت حکومت]]، وابسته به [[رأی]] و نظر [[مردم]] نیست؛ زیرا اساساً منبع [[مشروعیت]]، منبعی قبل از [[مردم]] است، چون [[مشروعیت]] به معنای [[حقانیت]] و [[عدالت]] است و [[حقانیت]] و [[عدالت]] نمى‌تواند تابع خواست و [[اراده]] [[مردم]] باشد بلکه این خواست و [[اراده]] [[مردم]] است که باید تابع [[حق]] و [[عدل]] باشد و همین جهت است که [[انسان‌ها]] را در برابر [[حق]] و [[عدل]] [[مسئول]] و پاسخگو مى‌کند. [[انسان‌ها]] مسئولند که به [[حق]] و [[عدل]] عمل و آن را [[اجرا]] کنند و لذا آنچه به [[ملت]] مربوط مى‌شود، [[تمکین]] به فرمانروای [[مشروع]] و [[قدرت]] بخشیدن به او و [[یاری]] او جهت [[برپایی حکومت عدل]] در عالم خارج است، طبیعی است که اگر [[اطاعت]] و [[یاری]] آنها از [[حاکم]] نباشد هر اندازه که [[حاکمیت]] حاکم و [[فرمانروایی]] او [[مشروعیت]] داشته باشد و به هر مرتبه که [[فرمانروا]]، [[شایستگی]] [[فرمانروایی]] داشته باشد و برای [[حکومت]] [[شایسته]] و لایق باشد عملاً کاری از او ساخته نیست و نمى‌تواند [[حکومت]] را بر پا کند. | *به دیگر سخن [[رأی]] و نظر [[مردم]] برای [[قدرت]] بخشیدن و اجرایی شدن [[حکومت الهی]]، لازم و ضروری است اما [[مشروعیت حکومت]]، وابسته به [[رأی]] و نظر [[مردم]] نیست؛ زیرا اساساً منبع [[مشروعیت]]، منبعی قبل از [[مردم]] است، چون [[مشروعیت]] به معنای [[حقانیت]] و [[عدالت]] است و [[حقانیت]] و [[عدالت]] نمى‌تواند تابع خواست و [[اراده]] [[مردم]] باشد بلکه این خواست و [[اراده]] [[مردم]] است که باید تابع [[حق]] و [[عدل]] باشد و همین جهت است که [[انسان‌ها]] را در برابر [[حق]] و [[عدل]] [[مسئول]] و پاسخگو مى‌کند. [[انسان‌ها]] مسئولند که به [[حق]] و [[عدل]] عمل و آن را [[اجرا]] کنند و لذا آنچه به [[ملت]] مربوط مى‌شود، [[تمکین]] به فرمانروای [[مشروع]] و [[قدرت]] بخشیدن به او و [[یاری]] او جهت [[برپایی حکومت عدل]] در عالم خارج است، طبیعی است که اگر [[اطاعت]] و [[یاری]] آنها از [[حاکم]] نباشد هر اندازه که [[حاکمیت]] حاکم و [[فرمانروایی]] او [[مشروعیت]] داشته باشد و به هر مرتبه که [[فرمانروا]]، [[شایستگی]] [[فرمانروایی]] داشته باشد و برای [[حکومت]] [[شایسته]] و لایق باشد عملاً کاری از او ساخته نیست و نمى‌تواند [[حکومت]] را بر پا کند. | ||