بحث:شریعت: تفاوت میان نسخه‌ها

==نویسنده: آقای ظرافتی==

==مقدمه==

*اصطلاحی است که بیش‌تر به معنای [[دین]] به کار می‌رود و عبارت است از همان راهی که [[خداوند]] به واسطه [[پیامبران]] بر [[بندگان]] خویش گشوده است و [[اعتقادات]] و [[احکام]] و اخلاقیات [[دینی]] را در بر می‌گیرد<ref>{{متن قرآن| وَآتَيْنَاهُم بَيِّنَاتٍ مِّنَ الأَمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلاَّ مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمْ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ }}؛ سوره جاثیه، آیه ۱۷.</ref>. بدین روی می‌توان- مثلًا- به جای "[[دین]] [[موسی]]"، گفت "شریعت [[موسی]]" یا "شریعت [[یهود]]". این معنا از شریعت، معنای عام آن است؛ اما عرفا و [[فقها]] این اصطلاح را به معنایی خاص نیز به کار برده‌اند که عبارت است از [[احکام عملی]] و [[فقهی]] و ظاهری؛ چنان که کتاب [[علامه حلی]] در [[احکام]] فقهی‌ "شرائع الاسلام" نام دارد و از این رو است که [[علم به احکام]] فرعی را "[[علم]] [[شرایع]]" نام کرده‌اند. عرفا از شریعت، کنار طریقت و [[حقیقت]] یاد می‌کنند و مراد آنان [[احکام]] ظاهری و عملی [[اسلام]] است. اهل عرفان، پای‌بندی به شریعت را شرط راه یافتن به طریقت و [[حقیقت]] دانسته‌اند؛ چنان‌که [[ابوالقاسم قشیری]] گوید: "شریعت، امر به [[التزام]] [[عبودیت]] است و [[حقیقت]]، مشاهده [[ربوبیت]]، و هر شریعتی که مؤید به [[حقیقت]] نباشد، غیر مقبول است و هر حقیقتی که [[مقید]] به شریعت نباشد، غیر محصول است"<ref>رساله قشریه‌، ۴۳ به نقل از فرهنگ معارف اسلامی‌، ۳/ ۹۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 300.</ref>.