پرش به محتوا

آفرینش انسان در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'چهل' به 'چهل'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'چهل' به 'چهل')
خط ۲۸: خط ۲۸:
[[علامه طباطبایی]] با استفاده از [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که پروردگارت به فرشتگان فرمود: من بر آنم بشری از گلی خشک برآمده از لایی بویناک، بیافرینم؛» سوره حجر، آیه ۲۸.</ref> و {{متن قرآن|فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ}}<ref>«پس هنگامی که او را باندام برآوردم  و در او از روان خویش دمیدم، برای او به فروتنی در افتید!» سوره حجر، آیه ۲۹.</ref> [[آفرینش]] تدریجی [[آدم]] را بعید ندانسته است؛ به این معنا که در مرحله اول، جمع اجزا، در مرحله دوم، تسویه و تنظیم آنها و در مرحله سوم، نفخ [[روح]] صورت پذیرفته باشد<ref>المیزان، ج ۱۲، ص ۱۵۴.</ref>.
[[علامه طباطبایی]] با استفاده از [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که پروردگارت به فرشتگان فرمود: من بر آنم بشری از گلی خشک برآمده از لایی بویناک، بیافرینم؛» سوره حجر، آیه ۲۸.</ref> و {{متن قرآن|فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ}}<ref>«پس هنگامی که او را باندام برآوردم  و در او از روان خویش دمیدم، برای او به فروتنی در افتید!» سوره حجر، آیه ۲۹.</ref> [[آفرینش]] تدریجی [[آدم]] را بعید ندانسته است؛ به این معنا که در مرحله اول، جمع اجزا، در مرحله دوم، تسویه و تنظیم آنها و در مرحله سوم، نفخ [[روح]] صورت پذیرفته باشد<ref>المیزان، ج ۱۲، ص ۱۵۴.</ref>.


[[ابن عباس]] می‌گوید: چون [[خداوند]] جسم [[آدم]] را آفرید، [[چهل]] سال در مکانی میان [[مکه]] و طایف بر همان حال بود و [[روح]] در آن دمیده نشده بود و به تعبیر [[قرآن]] شیء بود؛ ولی قابل ذکر نبود: {{متن قرآن|هَلْ أَتَى عَلَى الإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئًا مَّذْكُورًا}}<ref> آیا بر آدمی پاره‌ای از روزگار گذشت که چیزی سزیده یادکرد نبود؟؛ سوره انسان، آیه: ۱.</ref> به [[نقلی]] دیگر، [[چهل]] سال به صورت «طین»، چهل سال {{متن قرآن|حَمَإٍ مَسْنُونٍ}} و چهل سال به صورت {{متن قرآن|صَلْصَالٍ}} بر وی گذشت و آن گاه در او [[روح]] دمیده شد<ref>ماوردی، ج ۶، ص ۱۶۲.</ref>.<ref>[[علی احمد ناصح|ناصح، علی احمد]]، [[آدم - ناصح (مقاله)|مقاله «آدم»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۲۷-۱۲۸.</ref>
[[ابن عباس]] می‌گوید: چون [[خداوند]] جسم [[آدم]] را آفرید، چهل سال در مکانی میان [[مکه]] و طایف بر همان حال بود و [[روح]] در آن دمیده نشده بود و به تعبیر [[قرآن]] شیء بود؛ ولی قابل ذکر نبود: {{متن قرآن|هَلْ أَتَى عَلَى الإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئًا مَّذْكُورًا}}<ref> آیا بر آدمی پاره‌ای از روزگار گذشت که چیزی سزیده یادکرد نبود؟؛ سوره انسان، آیه: ۱.</ref> به [[نقلی]] دیگر، چهل سال به صورت «طین»، چهل سال {{متن قرآن|حَمَإٍ مَسْنُونٍ}} و چهل سال به صورت {{متن قرآن|صَلْصَالٍ}} بر وی گذشت و آن گاه در او [[روح]] دمیده شد<ref>ماوردی، ج ۶، ص ۱۶۲.</ref>.<ref>[[علی احمد ناصح|ناصح، علی احمد]]، [[آدم - ناصح (مقاله)|مقاله «آدم»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۲۷-۱۲۸.</ref>


==[[آفرینش آدم]] و فرضیه [[تکامل]]==
==[[آفرینش آدم]] و فرضیه [[تکامل]]==
۲۱۸٬۰۹۰

ویرایش