سید بن طاووس (پدیدآورنده): تفاوت میان نسخه‌ها

{{امامت}}

"[[سید رضی الدین علی بن موسی]]" معروف به [[ابن طاووس]]، از [[علمای ربانی]] و [[زاهد]] مشرب [[امامیه]] بود که در عین استادی در [[فقه]]، از فرط‍‌ [[تقوا]] -در [[عمر]] خود- [[فتوی]] نداد و به [[ادعیه]] و [[اوراد]] و [[سیر]] [[باطن]] مشغول بود. آورده‌اند که با [[امام غائب]]{{ع}} [[ملاقات]] داشت و به خود وی هم کراماتی نسبت می‌دهند. وی شخصا نیز ادعیه و زیاراتی انشاء کرده است. ابن طاووس در دوران [[زندگی]] و پس از [[مرگ]]، مورد [[احترام]] [[فریقین]] بود. [[مدفن]] او در حلّه است. نواده او نیز به نام [[رضی]] الدین بن طاووس (مؤلف زوائد الفوائد) مشهور است. ابن طاووس از عالمانی است که عرفای متأخر [[شیعه]]، وی را از پیشروان خود شمرده‌اند. او با سیزده واسطه از طرف [[پدر]] با [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} پیوند می‌خورد و از طرف [[مادر]] به [[امام حسین]]{{ع}} می‌رسد. بدین‌جهت او را ملقب به "ذی الحسنین" نیز کرده‌اند و چون پدر سید بن طاووس، فرزند دختری "[[شیخ طوسی]]" نیز بوده، در تألیفاتش از جناب شیخ طوسی، با کلمه "جدّی" یاد می‌کند. از آثار اوست: الامان عن اخطار الاسفار و الزمان، مهج الدعوات و منهج العبادات، [[جمال الاسبوع]]، الملهوف [[علی]] قتلی الطفوف، [[الفتن و الملاحم]]، [[فتح]] الابواب بین ذوی الالباب و [[رب]] الارباب (در استخارات)<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص۲۷۹.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۱۵.</ref>.