سید بن طاووس (پدیدآورنده): تفاوت میان نسخه‌ها

رضی الدین، [[علی بن موسی بن طاووس]] مشهور به «سید بن طاووس»، [[متکلم]]، [[محدث]] و ادیب نامدار [[شیعه]] است. [[مادر]] وی دختر [[ورام بن ابی‌فراس]] از علمای حله بود. [[نجیب الدین بن نما]] از استادان [[ابن طاووس]] و [[علامه حلی]] از [[شاگردان]] وی بوده‌اند. ابن طاووس دوره [[کودکی]] و [[جوانی]] را در زادگاهش گذراند. پس از آن به [[بغداد]] رفت و حدود ۱۵ سال در آن [[شهر]] زیست و دوباره به حله بازگشت. مدتی هم در [[نجف]]، [[کربلا]]، [[سامرا]] و [[کاظمین]] [[سکونت]] داشت. وی [[روابط]] حسنه‌ای با [[مستنصر]] - [[خلیفه عباسی]] - داشت؛ اما به جهت [[دوری از دنیا]] پیشنهاد [[خلیفه]] مبنی بر پذیرش سمت‌هایی چون [[قضاوت]] و [[وزارت]] را نپذیرفت. با این حال پس از [[حاکم]] شدن مغولان در سال ۶۶۱ ق به درخواست هلاکوخان [[مغول]] و با سفارش [[خواجه نصیرالدین طوسی]] (۵۹۷-۶۷۲ق)، [[منصب]] [[نقابت]] [[سادات علوی]] را پذیرفت و تا پایان [[عمر]] در آن منصب ماند. ابن طاووس بیشتر به [[دلیل نقل]] [[دعا]] و [[روایات]] و کتب [[اخلاقی]] و کلامی‌اش مشهور است و خود نیز [[دعا]] انشا می‌کرده است. از وی آثار متعددی در حوزه‌های مختلف [[کلام]]، [[اخلاق]]، [[رجال]]، [[فقه]] و [[حدیث]] باقی مانده است که بسیاری از آنها به دفعات منتشر شده و برخی نیز به [[فارسی]] ترجمه شده‌اند. مشهورترین اثر وی لهوف با موضوع گزارش [[واقعه عاشورا]] است. از دیگر آثار او می‌توان [[کشف]] المحجه لثمرة المهجه، [[فلاح]] السائل، [[اقبال الاعمال]]، منهج الدعوات و منهج العنایات و مصباح الزائر و جناح المسافر را نام برد.<ref>[[سید عبدالله حسینی|حسینی، سید عبدالله]]، [[فرهنگ سوگ شیعی (کتاب)|مقاله «ابن طاووس»، فرهنگ سوگ شیعی]]، ص ۳۹.</ref>

{{منابع}}

# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]