سوره ذاریات در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

این سوره متعرض مسئله [[معاد]] و [[انکار]] مشرکین نسبت به آن است. و با این مسئله ختم می‌شود، اما نه از این جهت که خود معاد را [[اثبات]] کند (همچنان که در مواردی از [[کلام]] مجیدش، معاد بدان جهت که معاد است مورد توجه قرار گرفته)، بلکه از این جهت متعرض آن شده که روز [[جزاء]] است و کسی که وعده آن را داده خدای تعالی است و خدای تعالی هم یگانه رب ایشان است و وعده او صادق است و در آن شکی نیست. و به همین منظور، هنگامی که رشته کلام به [[احتجاج]] بر مسئله معاد می‌کشد، بر مسئله [[توحید]] احتجاج می‌کند و آیات بیرونی آفاقی - از زمینی و آسمانی - و آیات درونی انفسی را به رخ می‌کشد. و عذاب‌هایی که با آن عذاب‌ها امت‌های گذشته را به دنبال [[دعوت به توحید]] [[عقوبت]] کرد - وقتی [[دعوت انبیا]] را نپذیرفتند و نبوت‌شان را [[تکذیب]] کردند - ذکر می‌کند و این نیست مگر برای همین منظور که با [[اثبات]] [[توحید]]، [[روز]] [[جزاء]] را که خدای واحد [[وعده]] داده اثبات کند، خدایی که هرگز [[خلف وعده]] نمی‌کند. از سوی دیگر، روز جزاء را اثبات کند که [[دعوت]] [[نبویه]] از آن خبر داده، (دعوتی که هرگز [[دروغ]] و [[فریب]] در آن وجود ندارد)، تا در نتیجه راهی برای [[انکار معاد]] برای‌شان باقی نماند و نتوانند از راه انکار معاد، مسئله توحید و [[نبوت]] را هم [[لغو]] جلوه دهند.