سفر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←وجوب کفایی سفر دین پژوهی
| خط ۱۷۵: | خط ۱۷۵: | ||
===[[وجوب]] کفایی [[سفر]] [[دین]] پژوهی=== | ===[[وجوب]] کفایی [[سفر]] [[دین]] پژوهی=== | ||
[[دین‌شناسی]]، [[واجب کفایی]] است <ref>ذکری، ج۱، ص۴۱.</ref> و این [[حکم]] به [[شناخت]] [[فقه]] اختصاص ندارد،<ref>المیزان، ج۹، ص۴۰۴.</ref> بلکه هر هشداری را که برای [[مردم]] مایه [[مراقبت]] باشد نیز در بر می‌گیرد. باید از هر گروه، فرد یا افرادی، برای کسب [[دانش]] [[دینی]] راهی سفر گردند: | [[دین‌شناسی]]، [[واجب کفایی]] است <ref>ذکری، ج۱، ص۴۱.</ref> و این [[حکم]] به [[شناخت]] [[فقه]] اختصاص ندارد،<ref>المیزان، ج۹، ص۴۰۴.</ref> بلکه هر هشداری را که برای [[مردم]] مایه [[مراقبت]] باشد نیز در بر می‌گیرد. باید از هر گروه، فرد یا افرادی، برای کسب [[دانش]] [[دینی]] راهی سفر گردند: {{متن قرآن|وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ}}<ref>«و مؤمنان نباید همگی رهسپار (جهاد یا آموختن دانش) شوند؛ اما چرا از هر گروه ایشان دسته‌ای رهسپار نمی‌گردند تا دین آگاه شوند و چون نزد قوم خود باز آمدند آنها را بیم دهند باشد که بپرهیزند» سوره توبه، آیه ۱۲۲.</ref> «[[طائفه]]» به معنای [[جماعت]] و کمترین عدد آنان، سه نفر است؛ ولی گاه به یک یا دو نفر نیز اطلاق شده است.<ref>المصباح، فیومی، ج۲، ص۳۸۱، «طوف».</ref> | ||
===حکم [[هجرت]]=== | ===حکم [[هجرت]]=== | ||