سوره آل عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سوره آل عمران در علوم قرآنی]] - [[سوره آل عمران در معارف و سیره رضوی]]</div>

عِمران [[پدر]] [[حضرت مریم]] بود. [[عمران]] و همسرش به همراه حضرت مریم{{ع}} و [[حضرت عیسی]]{{ع}} [[خاندان]] عمران یا [[آل عمران]] را تشکیل می‌دهند. نام [[سوره]] از [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ}}<ref>«خداوند، آدم، نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داد» سوره آل عمران، آیه ۳۳.</ref> گرفته شده است؛ گفته شده این سوره در [[تورات]] «[[طیبه]]» نامیده شده است.

گفته شده: این سوره وقتی به [[رسول خدا]]{{صل}} نازل شده که تا حدودی دعوتش جا افتاده بود؛ زیرا در بین آیاتش، هم سخنی از [[جنگ احد]]، و [[واقعه مباهله]] و [[نفرین]] کردن با [[نصارای نجران]]، و یادی از کار‌های [[یهود]] دیده می‌شود و هم تحریکی نسبت به [[مشرکین]] است. و نیز [[مسلمانان]] را به [[صبر]] می‌خواند، و دستور می‌دهد تا یکدیگر را به صبر سفارش کنند، و دست به دست یکدیگر داده وحدتی تشکیل دهند. همه اینها مؤید این معنا است که سوره مورد بحث، در روزگاری نازل شده که مسلمانان، [[مبتلا]] به [[دفاع]] از حوزه [[دین]] بودند، [[دفاعی]] که برای آن، همه قوا و ارکان خود را [[بسیج]] کرده بودند.

از یک طرف در اثر فتنه‌جوئیهای یهود و [[نصارا]] در داخل [[جمعیت]] خود، با [[درگیری‌ها]] و [[فتنه]] و [[آشوب‌ها]] روبرو بودند، فتنه‌هایی که [[تشکل]] آنان را سُست می‌کرد، باید برای خاموش کردن آشوب‌های آنان قسمت عمده‌ای از وقت خود را صرف [[احتجاج]] و بگومگوی با آنان کنند، و از سوی دیگر با مشرکین درگیر بودند، و باید با آنها بجنگند، و همیشه در حال آماده باش بوده و لحظه‌ای [[امنیت]] نداشته باشند، چون در آن ایام [[اسلام]] در حال انتشار بوده و آوازه‌اش همه جا را پر کرده بود، و [[مردم]] [[دنیا]] چه یهودش و چه مسیحیش و چه مشرکش همه علیه اسلام [[قیام]] کرده بودند. از پشت سر این سه [[طایفه]] دو امپراطوری بزرگ آن [[روز]] دنیا یعنی [[روم]] و [[ایران]] و غیره نیز چنگ و دندان نشان می‌دادند.

[[خدای سبحان]] در این [[سوره]] [[مؤمنین]] را به [[توحید]] کلمه خوانده، تشویقشان می‌کند تا هر چه زودتر یک پارچه شوند، و خود را برای [[مقابله با دشمنان]] یعنی [[یهود]] و [[نصارا]] و [[مشرکین]] آماده سازند. و به آنان گوشزد می‌نماید که باید در مقابل ناملایماتی که می‌بینند [[صبر]] کنند؛ زیرا موقعیتی بس خطرناک دارند، چون [[دشمنان]] مشغول جمع‌آوری نیرو هستند و در خاموش کردن [[نور خدا]] با دست و دهان خود یک‌دل و یک جهت شده‌اند.

افزون بر آن، [[خدای متعال]] در این سوره از [[حقایق]] و معارفی که [[بشر]] را به سوی آنها [[هدایت]] فرموده آن مقداری را که باعث دلگرمی مؤمنین است یادآور می‌شود تا مؤمنین، هم دلخوش شوند و هم [[آلودگی]] [[شبهات]] و وساوس [[شیطانی]] و تسویلات [[اهل کتاب]] از دلهاشان زایل شود، و هم برایشان روشن گردد که [[خدای تعالی]] هرگز از [[تدبیر]] [[ملک]] خود [[غافل]] نبوده، و [[خلق]] او را عاجز نکرده‌اند، و اگر [[دین]] خود را [[تشریع]] نموده و جمعی از بندگانش را بسوی آن دین هدایت نموده، همه بر طبق طریقه و [[عادت]] [[جاریه]] و [[سنت]] دائمی خود بوده، و آن سنت عبارت است از سنت علل و اسباب پس [[مؤمن]] و [[کافر]] هم طبق همین سنت علل و اسباب [[زندگی]] می‌کنند، یک [[روز]] [[دنیا]] به کام کافر و روزی دیگر به کام مؤمن است چون دنیا میدان [[امتحان]] است، و امروز روز عمل و فردا [[روز جزا]] است.

==ویژگی‌های [[سوره آل‌عمران]]==

#از [[سوره‌های مدنی]] است.

#دارای ۱۹۹ یا ۲۰۰ [[آیه]]، ۳۴۸۰ یا ۳۵۰۸ کلمه و ۱۴۵۲۵ یا ۱۴۹۸۴ حرف است.

#از جهت [[نزول]]، هشتاد و نهمین سوره [[قرآن]] است و پس از [[سوره انفال]] و پیش از [[سوره احزاب]] نازل شده است.

#در ترتیب [[مصحف شریف]] سومین سوره است؛ و دومین سوره‌ای است که با [[حروف مقطعه]] آغاز شده است.

#پنج آیه [[منسوخ]] دارد.

==محتوای سوره آل‌عمران==

# [[پرونده: 9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه علوم قرآنی''']]