پرش به محتوا

همسایه در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی « {{سیره معصوم}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; fon...» ایجاد کرد)
 
خط ۴۵: خط ۴۵:
==پیامدهای خوب [[همسایه]]‌داری==
==پیامدهای خوب [[همسایه]]‌داری==
*روابط پیوسته [[همسایگان]] اگر با رعایت [[حقوق]] [[همسایگی]] همراه باشد، باعث نزدیک شدن [[دل‌ها]] و ایجاد انس و الفت شده، [[زندگی]] شاد و فرح بخشی را برای اجتماع به ارمغان خواهد آورد؛ [[رسول اکرم]]{{صل}} نیز خوب همسایه‌داری کردن را سبب [[آبادانی]] [[شهرها]] و درازی عمرها دانسته است<ref>ابن ابی ‌الدنیا، مکارم الاخلاق، ص۱۰۳؛ الکافی، ج ۲، ص ۶۶۸ و وسائل الشیعه، ج ۱۲، ص ۱۲۸.</ref>.‌ [[نیکی]] به [[همسایه]] از مسائلی بود که [[جعفر بن ابی طالب]]{{ع}} در خطبه‌اش نزد [[نجاشی]] آن را یکی از آموزه‌های [[عزت]] آفرین [[رسول خدا]]{{صل}} دانست<ref>ذهبی، تاریخ الاسلام، ج ۲، ص ۱۳۱ و ابن عبدالبر اندلسی، الدرر فی اختصار المغازی و السیر، ص ۱۴۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۵۶.</ref>.
*روابط پیوسته [[همسایگان]] اگر با رعایت [[حقوق]] [[همسایگی]] همراه باشد، باعث نزدیک شدن [[دل‌ها]] و ایجاد انس و الفت شده، [[زندگی]] شاد و فرح بخشی را برای اجتماع به ارمغان خواهد آورد؛ [[رسول اکرم]]{{صل}} نیز خوب همسایه‌داری کردن را سبب [[آبادانی]] [[شهرها]] و درازی عمرها دانسته است<ref>ابن ابی ‌الدنیا، مکارم الاخلاق، ص۱۰۳؛ الکافی، ج ۲، ص ۶۶۸ و وسائل الشیعه، ج ۱۲، ص ۱۲۸.</ref>.‌ [[نیکی]] به [[همسایه]] از مسائلی بود که [[جعفر بن ابی طالب]]{{ع}} در خطبه‌اش نزد [[نجاشی]] آن را یکی از آموزه‌های [[عزت]] آفرین [[رسول خدا]]{{صل}} دانست<ref>ذهبی، تاریخ الاسلام، ج ۲، ص ۱۳۱ و ابن عبدالبر اندلسی، الدرر فی اختصار المغازی و السیر، ص ۱۴۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۵۶.</ref>.
==همسایه‌داری==
از [[رسول خدا]]{{صل}} [[روایت]] شده است:
کسی که [[ایمان به خدا]] و [[روز قیامت]] دارد، همسایه‌اش را [[آزار]] نمی‌دهد<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۶۲.</ref>.
[[همسایه]] خوب آن نیست که همسایه‌اش را آزار ندهد، بلکه همسایه خوب آن است که آزار همسایه را هم [[تحمل]] کند<ref>بحارالانوار، ج۷۷، ص۳۲۰.</ref>.
[[حضرت صادق]]{{ع}} فرمود:
مردی از [[انصار]] [[خدمت]] [[پیامبر اعظم]]{{صل}} آمد و عرض کرد: من خانه‌ای در فلان محله خریده‌ام. نزدیک‌ترین همسایه‌ام کسی است که نه از [[شر]] او ایمنم و نه به [[نیکی]] او امیدوارم. [[پیامبر]] به علی{{ع}} و سلمان و [[اباذر]] ([[راوی]] می‌گوید چهارمی را فراموش کرده‌ام [[گمان]] می‌کنم [[مقداد]] باشد) دستور داد در میان [[مسجد]] با صدای بلند بگویند: {{متن حدیث|لَا إِيمَانَ لِمَنْ لَمْ يَأْمَنْ جَارُهُ بَوَائِقَهُ}}؛ «[[ایمان]] ندارد کسی که همسایه خویش را از آزار و شر خود ایمن نگرداند». پس از آن فرمود: «اعلام کنید تا چهل [[خانه]] از چهار طرف [[چپ و راست]]، جلو و عقب، همسایه به شمار می‌روند»<ref>وسایل الشیعه، ج۱۲، ص۱۲۵.</ref>.
[[رسول اکرم]]{{صل}} در [[تفسیر آیه]] {{متن قرآن|وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ}}<ref>«و زکات را باز می‌دارند» سوره ماعون، آیه ۷.</ref> می‌فرماید:
کسی که همسایه‌اش را از ماعون (یعنی نیازهای ضروری [[زندگی]]) منع کند، [[خداوند]] در [[قیامت]] او را از خیر خود منع می‌کند و او را به خودش وامی‌گذارد و کسی که [[خدا]] او را به حال خود واگذار کند، در بدترین حالت خواهد بود<ref>نورالثقلین، ج۵، ص۶۷۹.</ref>.
[[حضرت رسول الله]]{{صل}} می‌فرمود:
هماره [[جبرئیل]] درباره همسایه سفارش می‌کرد، تا بدان جا که گمان کردم همسایه [[ارث]] می‌برد؛ کسی که به [[پروردگار]] و [[روز رستاخیز]]، [[باور]] دارد، همسایه‌اش را نیازارد<ref>مستدرک الوسائل، ج۸، ص۴۲۲.</ref>.
ایشان نیازردن همسایه را تا بدان جا [[گسترش داد]] که فرمود: «اگر سگ همسایه‌ات را بزنی، همسایه‌ات را آزرده‌ای»<ref>مستدرک الوسائل، ج۸، ص۴۲۳.</ref>. در [[نبرد تبوک]] نیز فرمود: کسی که همسایه‌اش را می‌آزارد، همراه ما نیاید. به ایشان گفتند: فلان [[زن]] روزها [[روزه]] می‌گیرد و شب‌ها [[عبادت]] می‌کند و در [[راه خدا]] [[انفاق]] می‌کند، ولی همسایه‌اش را با زبانش می‌آزارد. فرمود: خیری در او نیست و از [[دوزخیان]] است. گفتند: بانوی دیگری است که تنها نمازهای واجبش را می‌خواند و تنها [[ماه مبارک رمضان]] [[روزه]] می‌گیرد، ولی همسایه‌اش را نمی‌آزارد. [[حضرت]] فرمود: او از [[بهشتیان]] است<ref>مستدرک الوسائل، ج۸، ص۴۲۳ - ۴۲۴.</ref>.
[[پیامبر اعظم]]{{صل}} می‌فرمود:
[[حق همسایه]] بر [[آدمی]] این است: اگر همسایه‌اش از او پول‌طلبید، به او وام دهد. اگر به همسایه‌اش [[نیکی]] رسید، به او تبریک بگوید. اگر به همسایه‌اش گزندی رسد، دلداری‌اش دهد، اگر میوه‌ای می‌خرد، به او [[هدیه]] دهد. اگر به رایگان چیزی نمی‌بخشد، پس آن را پنهانی به [[خانه]] خویش بَرَد. خانه‌اش را چنان بلند نسازد که مانع عبور باد و [[نسیم]] شود، مگر با اجازه او. به فرزندش چیزی ندهد که بچه‌های [[همسایه]] [[خشمگین]] شوند.
همسایه‌ها سه دسته‌اند: دسته اول سه [[حق]] دارد: حق [[مسلمان]] بودن؛ حق [[همسایگی]] و حق [[خویشاوندی]]. دسته دوم دو حق دارد: حق [[اسلامی]] و حق همسایگی. گروه سوم نیز [[همسایگان]] کافرند که تنها از حق همسایگی برخوردارند<ref>مستدرک الوسائل، ج۸، ص۴۲۴.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|کانون محبت]] ص ۴۵.</ref>


==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
#[[پرونده:152259.jpg|22px]]، [[زینب ابراهیمی|ابراهیمی، زینب]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|'''فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم''']]
#[[پرونده:152259.jpg|22px]]، [[زینب ابراهیمی|ابراهیمی، زینب]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|'''فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم''']]
# [[پرونده:1379753.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|'''کانون محبت''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


۷۳٬۴۱۵

ویرایش