آمرزش در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

{{امامت}}

==مقدمه==

#[[امام رضا]]{{ع}} در [[تفسیر]] [[آیه]] {{متن قرآن|فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ}}<ref>«پس (از آنان) با گذشتی نیکو درگذر» سوره حجر، آیه ۸۵.</ref> فرمودند: مراد آن است که بدون آنکه [[عتاب]] و [[درشتی]] کند، ببخشاید" <ref>{{متن حدیث| عَنِ الرِّضَا{{ع}}‌ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ‌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ قَالَ الْعَفْوُ مِنْ غَيْرِ عِتَابٍ}}؛ بحارالأنوار، ج۶۸،‌ ص۴۲۱.</ref>؛

#[[ابوحمزه ثمالی]] گوید: شنیدم که [[امام سجاد]]{{ع}} می‌فرمودند: "چون [[روز قیامت]] در رسد، [[خداوند]] تمامی [[مردم]] روزگاران را در مکانی واحد جمع می‌کند؛ آنگاه کسی ندا در می‌دهد که: بزرگواران کجا هستند؟ در این حال برخی از [[مردم]] بر می‌خیزند. پس [[ملائکه]] آنان را در میان گرفته می‌گویند: [[بزرگواری]] شما چه بود؟می‌گویند: روش ما چنین بود که هر کس با ما قطع ارتباط نمود ما با او ارتباط برقرار ساختیم، و هرکس ما را [[محروم]] ساخت ما به او [[بخشش]] کردیم، و هر کس که به ما [[ظلم]] کرد ما او را بخشیدیم. [[حضرت]] فرمودند: در این حال [[فرشتگان]] می‌گویند: راست می‌گوئید، داخل [[بهشت]] شوید" <ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ{{ع}} قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ‌ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ جَمَعَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ ثُمَّ يُنَادِي مُنَادٍ أَيْنَ أَهْلُ الْفَضْلِ؟ قَالَ فَيَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ‌ فَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ فَيَقُولُونَ وَ مَا كَانَ فَضْلُكُمْ؟ فَيَقُولُونَ كُنَّا نَصِلُ مَنْ قَطَعَنَا وَ نُعْطِي مَنْ حَرَمَنَا وَ نَعْفُو عَمَّنْ ظَلَمَنَا قَالَ فَيُقَالُ لَهُمْ صَدَقْتُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ}}؛ اصول کافی،‌ ج۲، ‌ص۱۰۷.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۱۴۲-۱۴۴.</ref>.

==منابع==