|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| ==مقدمه==
| |
| عصمت، محفوظ بودن شخص معصوم از گناه و خطاست، به‌گونه‌ای که مایه اطمینان پیروان به درستی گفته‌ها و اعمال معصوم می‌‌شود. از دیدگاه امامیه، عصمت از شرایط و صفات پیامبران و امامان است و ایشان از هرگونه گناه کبیره و صغیره و از هرگونه خطا و اشتباه در تمام طول عمر، معصوم هستند؛
| |
|
| |
|
| ==معناشناسی==
| |
| چراکه معنا ندارد خداوند راه سعادت و هدایت انسان‌ها را در اختیار کسی قرار دهد که اطمینانی به او نباشد و الا نقض غرض و مایه انحراف انسان‌ها خواهد بود.
| |
|
| |
| ==ادله==
| |
| قرآن کریم در آیات فراوانی به ستایش پیامبران پرداخته و آنان را از فریب شیطان برکنار شمرده و آنان را از بندگان پاک و منزه (مُخلَص) خود شمرده است: «إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ» و دارای ویژگی‌های اخلاقی بلندی د
| |
| ===دلیل عقلی===
| |
| انسته که از شر شیطان برحذر هستند و معنای آن چیزی جز عصمت آنان نیست.
| |
|
| |
| صفت عصمت به مفهوم عام آن در قرآن کریم مطرح شده است و همین ثابت می‌کند که نظریه عصمت ابتکار ائمه (عم) یا غالیان در قرن دوم نیست؛ درباره عصمت فرشتگان آمده است: «لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ» و یا درباره عصمت پیامبر اکرم (ص) چنین آمده است: «وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى».
| |
| ===دلیل نقلی===
| |
|
| |
| وَ أَفْضَلُ مِنْ ذَلِكَ كُلِّهِ كَلِمَةُ عَدْلٍ عِنْدَ إِمَامٍ جَائِر
| |
|
| |
|
| |
| دّ للإتيان بما يوازيه أو يدانيه واحد من فصحائهم، و لم ينهض لمقدار أقصر سورة منه ناهض من بلغائهم على أنهم كانوا أكثر من حصى البطحاء، و أوفر عدداً من رمال الدهناء و لم ينبض «1» منهم
| |
