امامت از دیدگاه خوارج: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۴: خط ۱۴:


==[[امامت‌]] و حیات‌ سیاسی‌ از دیدگاه [[خوارج]]==
==[[امامت‌]] و حیات‌ سیاسی‌ از دیدگاه [[خوارج]]==
این‌ برداشت‌ محکمۀ نخستین‌ که‌ فرمان‌ و فرمانروایی‌ جز از آنِ‌ خدا نیست‌ و هرگاه‌ فرمانروایی‌ از فرمان‌ خداوند سرپیچی‌ کرد، خلع‌ او واجب‌ می‌گردد و پیروی‌ از فرمانروای‌ "ظالم‌" و "فاسق‌" و "کافر" امری‌ برخلاف‌ دیانت‌ است‌، در سراسر تاریخ‌ سیاسی‌ محکمه‌، بر جوامع‌ آنان‌ سایه‌ افکنده‌ است‌. در حقیقت‌، همین‌ باور است‌ که‌ ستیز با قدرت‌های‌ مرکزی‌ در جهان‌ اسلام‌ را به‌ عنوان‌ یکی‌ از ویژگی‌های‌ عمومی فِرَق‌ محکمه‌ رقم‌ زده‌ و گروه‌های‌ گوناگون‌ ایشان‌ را در این‌ مسیر سوق‌ داده‌ است‌<ref>بغدادی‌، عبدالقاهر، الفرق‌ بین‌ الفرق‌، به‌ کوشش‌ محمدزاهد کوثری‌، ص۴۹.</ref>
این‌ برداشت‌ محکمۀ نخستین‌ که‌ فرمان‌ و فرمانروایی‌ جز از آنِ‌ خدا نیست‌ و هرگاه‌ فرمانروایی‌ از فرمان‌ خداوند سرپیچی‌ کرد، خلع‌ او واجب‌ می‌گردد و پیروی‌ از فرمانروای‌ "ظالم‌" و "فاسق‌" و "کافر" امری‌ برخلاف‌ دیانت‌ است‌، در سراسر تاریخ‌ سیاسی‌ محکمه‌، بر جوامع‌ آنان‌ سایه‌ افکنده‌ است‌. در حقیقت‌، همین‌ باور است‌ که‌ ستیز با قدرت‌های‌ مرکزی‌ در جهان‌ اسلام‌ را به‌ عنوان‌ یکی‌ از ویژگی‌های‌ عمومی فِرَق‌ محکمه‌ رقم‌ زده‌ و گروه‌های‌ گوناگون‌ ایشان‌ را در این‌ مسیر سوق‌ داده‌ است‌<ref>بغدادی‌، عبدالقاهر، الفرق‌ بین‌ الفرق‌، به‌ کوشش‌ محمدزاهد کوثری‌، ص۴۹.</ref>.


البته‌ باید در نظر داشت‌ که‌ محکمه‌ از زمان‌ افتراق‌ خود در حرورا، گرایش‌ به‌ آن‌ داشته‌اند که‌ امامتی‌ با برد محدود و با چهره‌ای‌ درون‌فرقه‌ای‌ پدید آورند که‌ از پایه‌ با [[امامت‌]] نزد [[اهل سنت]] و همچنین‌ امامیه‌ تفاوت‌ داشت‌؛ [[امامت‌]] محکمه‌ نه‌ همچون‌ امامیه‌، چهره‌ای‌ کاملاً الهی‌ و فرادنیایی‌ داشت‌ و نه‌ همسان‌ [[اهل سنت]]، صیانت‌ از "جماعت‌" را مبنای‌ تحقق‌ خود نهاده‌ بود. در طول‌ سده‌های‌ نخست‌ اسلامی‌، گروه‌های‌ گوناگون‌ محکمه‌ از صفریه‌، بیاهسه‌ و عجارده‌، امامت‌هایی‌ را در نقاط مختلف‌ جهان‌ اسلام‌ پدید آورده‌ بودند که‌ همگی‌ در عمل‌ تنها سازمان‌هایی‌ اجتماعی‌ و سیاسی‌ محدود به‌ فرقه‌ای‌ معین‌ و حتی‌ در یک‌ منطقه مشخص‌ بوده‌اند. در این‌ میان‌، به‌ عنوان‌ نمونه‌ می‌توان‌ از [[امامت‌]] ازارقه‌ در نواحی‌ جنوبی‌ ایران‌، [[امامت‌]] [[نجدات‌]] در یمامه‌، [[امامت‌]] [[صفریه‌]] در موصل‌ و نیز [[سجلماسه‌]]، و [[امامت‌]] [[عجارده‌]] در شرق‌ ایران‌ یاد کرد.
البته‌ باید در نظر داشت‌ که‌ محکمه‌ از زمان‌ افتراق‌ خود در حرورا، گرایش‌ به‌ آن‌ داشته‌اند که‌ امامتی‌ با برد محدود و با چهره‌ای‌ درون‌فرقه‌ای‌ پدید آورند که‌ از پایه‌ با [[امامت‌]] نزد [[اهل سنت]] و همچنین‌ امامیه‌ تفاوت‌ داشت‌؛ [[امامت‌]] محکمه‌ نه‌ همچون‌ امامیه‌، چهره‌ای‌ کاملاً الهی‌ و فرادنیایی‌ داشت‌ و نه‌ همسان‌ [[اهل سنت]]، صیانت‌ از "جماعت‌" را مبنای‌ تحقق‌ خود نهاده‌ بود. در طول‌ سده‌های‌ نخست‌ اسلامی‌، گروه‌های‌ گوناگون‌ محکمه‌ از صفریه‌، بیاهسه‌ و عجارده‌، امامت‌هایی‌ را در نقاط مختلف‌ جهان‌ اسلام‌ پدید آورده‌ بودند که‌ همگی‌ در عمل‌ تنها سازمان‌هایی‌ اجتماعی‌ و سیاسی‌ محدود به‌ فرقه‌ای‌ معین‌ و حتی‌ در یک‌ منطقه مشخص‌ بوده‌اند. در این‌ میان‌، به‌ عنوان‌ نمونه‌ می‌توان‌ از [[امامت‌]] ازارقه‌ در نواحی‌ جنوبی‌ ایران‌، [[امامت‌]] [[نجدات‌]] در یمامه‌، [[امامت‌]] [[صفریه‌]] در موصل‌ و نیز [[سجلماسه‌]]، و [[امامت‌]] [[عجارده‌]] در شرق‌ ایران‌ یاد کرد.
۱۱۷٬۸۳۵

ویرایش