پرش به محتوا

زن در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'شکوه' به 'شکوه'
جز (جایگزینی متن - 'شکوه' به 'شکوه')
خط ۱۹: خط ۱۹:
[[رسول خدا]]{{صل}} در زمانه‌ای که [[پدران]]، اختیاردار مطلق [[دختران]] برای [[ازدواج]] بودند، در پاسخ [[خواستگاری]] [[حضرت علی]]{{ع}} از [[فاطمه زهرا]]{{س}} فرمود: «باید نظر فاطمه{{س}} را جویا شوم». ایشان با این عمل خود یکی از [[حقوق]] مسلم زنان را که [[حق انتخاب همسر]] بود، در میان نگاه‌های متحیر دیگران به رسمیت [[شناخت]]. در روزگاری که زنان در پیش پا افتاده‌ترین امور، [[حق]] دخالت نداشتند، اسلام، در موضوع [[بیعت]] با [[حاکم اسلامی]]، [[هویت]] و [[شخصیت]] آنان را به رسمیت شناخت و برای زنان نقشی هم‌پای مردان در نظر گرفت. ازاین رو، به زنان [[فرصت]] بیعت داد<ref>مستدرک الوسائل، ج۱، ص۴۰۸.</ref>. پیش از آن، مردان بیعت می‌کردند و می‌گفتند ما به جای [[بانوان]] هم بیعت کردیم و [[اهل بیت]] تابع ما هستند، ولی [[پیامبر]] بیعت مستقلی برای زنان در نظر گرفت و با این کار، حضور [[اجتماعی]]، [[سیاسی]] و [[تعهد]] و [[مسئولیت‌پذیری]] را به زنان [[آموزش]] دادند.
[[رسول خدا]]{{صل}} در زمانه‌ای که [[پدران]]، اختیاردار مطلق [[دختران]] برای [[ازدواج]] بودند، در پاسخ [[خواستگاری]] [[حضرت علی]]{{ع}} از [[فاطمه زهرا]]{{س}} فرمود: «باید نظر فاطمه{{س}} را جویا شوم». ایشان با این عمل خود یکی از [[حقوق]] مسلم زنان را که [[حق انتخاب همسر]] بود، در میان نگاه‌های متحیر دیگران به رسمیت [[شناخت]]. در روزگاری که زنان در پیش پا افتاده‌ترین امور، [[حق]] دخالت نداشتند، اسلام، در موضوع [[بیعت]] با [[حاکم اسلامی]]، [[هویت]] و [[شخصیت]] آنان را به رسمیت شناخت و برای زنان نقشی هم‌پای مردان در نظر گرفت. ازاین رو، به زنان [[فرصت]] بیعت داد<ref>مستدرک الوسائل، ج۱، ص۴۰۸.</ref>. پیش از آن، مردان بیعت می‌کردند و می‌گفتند ما به جای [[بانوان]] هم بیعت کردیم و [[اهل بیت]] تابع ما هستند، ولی [[پیامبر]] بیعت مستقلی برای زنان در نظر گرفت و با این کار، حضور [[اجتماعی]]، [[سیاسی]] و [[تعهد]] و [[مسئولیت‌پذیری]] را به زنان [[آموزش]] دادند.


عده‌ای [[گمان]] می‌کنند کار مردان، مهم و [[ارزشمند]] است و آنچه زنان انجام می‌دهند، اهمیتی ندارد، در حالی که رسول خدا{{صل}} این [[پندار]] را غلط دانسته و کارهای زنان را هم با [[ارزش]] شمرده است. چنان که وقتی [[اسماء]]، یکی از زنان [[انصار]] به محضر رسول اکرم{{صل}} شرفیاب شد، با لحنی [[شکوه]] آمیز گفت: «ای رسول خدا! [[گناه]] ما زنان چیست که باید بیشتر عمر خود را در [[خانه]] بگذرانیم و به پرورش [[کودکان]] شما مردان بپردازیم که پیوسته در میدان و کارزارید بپردازیم» آن [[حضرت]] با دقت به سخنان [[اسماء]] گوش داد و بعد فرمود:
عده‌ای [[گمان]] می‌کنند کار مردان، مهم و [[ارزشمند]] است و آنچه زنان انجام می‌دهند، اهمیتی ندارد، در حالی که رسول خدا{{صل}} این [[پندار]] را غلط دانسته و کارهای زنان را هم با [[ارزش]] شمرده است. چنان که وقتی [[اسماء]]، یکی از زنان [[انصار]] به محضر رسول اکرم{{صل}} شرفیاب شد، با لحنی شکوه آمیز گفت: «ای رسول خدا! [[گناه]] ما زنان چیست که باید بیشتر عمر خود را در [[خانه]] بگذرانیم و به پرورش [[کودکان]] شما مردان بپردازیم که پیوسته در میدان و کارزارید بپردازیم» آن [[حضرت]] با دقت به سخنان [[اسماء]] گوش داد و بعد فرمود:
از جانب من به تمام [[زنان]] [[مسلمان]] بگو [[شوهرداری]] برای [[زن]] وظیفه‌ای بس گران و پرارج است و در [[ثواب]]، هم پایه [[اجر]] مردان از [[جان]] گذشته‌ای است که در [[راه خدا]] [[شمشیر]] می‌زنند<ref>تفسیر المیزان، ج۴، ص۲۵۹.</ref>.
از جانب من به تمام [[زنان]] [[مسلمان]] بگو [[شوهرداری]] برای [[زن]] وظیفه‌ای بس گران و پرارج است و در [[ثواب]]، هم پایه [[اجر]] مردان از [[جان]] گذشته‌ای است که در [[راه خدا]] [[شمشیر]] می‌زنند<ref>تفسیر المیزان، ج۴، ص۲۵۹.</ref>.


۲۱۸٬۸۴۲

ویرایش