عیسی بن مریم در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

البته تمام این اقوال ناظر به این است که سؤال مربوط به [[دنیا]] باشد، قهراً این پاسخ‌ها ناظر به چگونگی مردن و [[تفسیر]] از [[آیه]] است، چون [[یهودیان]] آن [[حضرت]] را [[تهدید]] به [[قتل]] کردند، [[خداوند]] هم خواست که به او [[بشارت]] دهد: [[قبض روح]] او با [[مرگ]] صورت می‌گیرد. نه با [[قتل]]. و “واو” هم برای ترتیب نیست، تا لازم باشد که [[مرگ]] پیش از بالا رفتن باشد. در نتیجه معنای [[آیه]] این است: من تو را به‌طور تام و تمام قبض می‌کنم و اعضاء و [[جسد]] تو را توّفی می‌کنم تا به هیچ‌یک از اعضای [[جسم]] تو دست نیابند. لذا وقتی که می‌گویند: {{عربی|توفیّتُ حقی علی فلان}}، منظورشان استیفای تام و تمام [[حق]] می‌باشد. تو را در [[خواب]] توّفی می‌کنم، چنان‌که فرمود: {{متن قرآن|اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَالَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا}}<ref>«خداوند، جان‌ها را هنگام مرگشان و آن (جان) را که نمرده است هنگام خوابیدن آن می‌گیرد» سوره زمر، آیه ۴۲.</ref>. و سپس تو را در حال [[خواب]] بالا می‌برم تا نترسی و وقتی که بیدار می‌شوی در [[آسمان]] هستی. اما کسی که می‌گوید: این سؤال و جواب با [[عیسی]] هنگام [[عروج]] آن [[حضرت]] نبوده که می‌گوید: {{متن قرآن|يَا عِيسَى إِنِّي مُتَوَفِّيكَ}} بلکه مربوط به [[سخن گفتن]] [[خدا]] {{متن قرآن|إِذْ قَالَ اللَّهُ}} با [[عیسی]] پس از صعود به [[آسمان]] است، دیگرجواب مطابق با آن سؤال است و این [[پرسش]] و [[شبهات]] تقدم توفی به رافعک هم مطرح نمی‌شود. و موضوع سخنی در برابر [[یهود]] نیست. اما دقت در عبارت نشان می‌دهد که {{متن قرآن|إِذْ قَالَ اللَّهُ}} [[یادآوری]] [[خدا]] به [[پیامبر]] است، مانند مواردی که با همین تعبیر بیان می‌کند، مانند: {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که پروردگارت به فرشتگان فرمود: می‌خواهم جانشینی در زمین بگمارم» سوره بقره، آیه ۳۰.</ref> {{متن قرآن|وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ}}<ref>«و (یاد کنید) آنگاه را که به فرشتگان گفتیم: برای آدم فروتنی کنید» سوره بقره، آیه ۳۴.</ref> {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ}}<ref>«و (یاد کنید) آنگاه را که موسی به قوم خود گفت: ای قوم من!» سوره بقره، آیه ۵۴.</ref> {{متن قرآن|وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ}}<ref>«و هنگامی که ابراهیم و اسماعیل پایه‌های خانه (کعبه) را فرا می‌بردند» سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref> که مربوط به گذشته است و نه [[آینده]] و خبر سخن [[خدا]] پیش از [[عروج]] به [[آسمان]] است، گویی [[خدا]] یک دسته سخنان با [[عیسی]] پیش از [[عروج]] داشته که [[یادآوری]] نعمات می‌شده، مانند: {{متن قرآن|إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ}}<ref>«یاد کن که خداوند فرمود: ای عیسی پسر مریم! نعمت مرا بر خود و بر مادرت به یاد آور هنگامی که تو را با روح القدس پشتیبانی کردم» سوره مائده، آیه ۱۱۰.</ref> لذا، [[اختلاف]] مفسّران در معنای [[آیه شریفه]] از اصل بی‌معنا و معلول بی‌توجهی به نکات عبارتی است:

#عدم دقّت در [[تفسیر]] مستقیم [[آیه]] با توجّه به [[اعتقاد]] عموم [[مسلمین]] که می‌گویند [[عیسی]]{{ع}} پیش از [[مرگ]] صعود به [[آسمان]] نموده و کشته نشده و این موضوع را به روشنی بیان می‌کند؛

#توجه نکردن به اینکه [[قرآن کریم]] درباره یکی از گفتگوهای [[مسیح]]{{ع}} با [[پروردگار]] خویش پیش از [[عروج]] از [[آسمان]] سخن می‌گوید و با عبارت: {{متن قرآن|فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي}}<ref>«و چون مرا (نزد خود) فرا بردی» سوره مائده، آیه ۱۱۷.</ref> تفاوت دارد، و این [[گفتگو]] پیش از صعود به [[آسمان]] است و گرنه اگر {{متن قرآن|تَوَفَّيْتَنِي}} به معنای میراندن باشد، این [[گفتگو]] مفهوم نخواهد داشت. [زیرا اگر معنای {{متن قرآن|إِنِّي مُتَوَفِّيكَ}} من میراننده تو هستم، باشد، پس [[عیسی]] مرده و دیگر در [[آسمان]] معنا ندارد بگوید: زمانی که مرا میراندی]. ولی عدم توجّه مفسّرین به فرازهای فوق سبب عدم دقت آنان شده و پنداشته‌اند که معنای جامع و مشترک در مشتقّات مختلف کلمه “توفّی”، اخذ و استیفاء (کامل گرفتن) است و این اخذ و استیفاء با میراندن و به [[خواب]] بردن و بر گرفتن از [[زمین]] و یا از [[جهان]] [[انسانی]] به سوی [[آسمان]]، تحقق‌پذیر می‌باشد.