جایگاه فرد در تحقق آزادی سیاسی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::به [[راستی]] [[آزاده]] در هر حال آزاد است، اگر [[گرفتاری]] برایش پیش آید، در برابر آن [[شکیبا]] باشد و اگر [[مصیبت‌ها]] بر او [[هجوم]] آورند، او را نشکنند، اگرچه [[اسیر]] شود و [[مقهور]] گردد و به جای [[رفاه]] او [[سختی]] فرا رسد، چنانچه [[یوسف]] [[صدیق]] [[امین]]{{ع}} بود، با آنکه او را به [[بندگی]] گرفتند، مقهور و اسیر شد، اما [[تاریکی]] [[چاه]] و [[ترس]] آن، به او زیانی نرسانید. چنین است که کنشگری [[سیاسی]] از افراد آغاز می‌شود، همان‌ها هستند که دست رد بر سینه خودکامگان می‌زنند و با [[پایداری]] موانع آزادی را از جامعه بر می‌چینند. تفطن به این نکته مفید خواهد بود که این امر به معنای آن نیست که فرد، خود بخواهد آزادی را در جامعه عملی کند که تصویر آزادی بدون حضور [[سازمان]] و [[دولت]]، سخت به نظر می‌رسد، لذا فرد تلاش می‌کند برای آزادی، بستر و مسیر را آماده می‌کند، مانع‌زدایی می‌کند و [[راه]] را به سوی تشکیل جامعه‌ای آزاد هموار می‌سازد»<ref>[[سید کاظم سیدباقری|سیدباقری، سید کاظم]]، [[آزادی سیاسی از منظر قرآن کریم (کتاب)|آزادی سیاسی از منظر قرآن کریم]]، ص ۲۲۵.</ref>

==[[:رده:آثار فقه سیاسی|منبع‌شناسی جامع فقه سیاسی]]==