رهبانیت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[رهبانیت]] به معنای [[دنیاگریزی]] و دوری از [[اجتماع]] و اجتناب از اختلاط با [[مردم]]، در [[اسلام]] امری منفی و منهی است. [[راهبان]] [[مسیحی]] نیز نتوانستند خود را از علایق [[دنیوی]] منزه گردانند و به [[اموال]] و [[حقوق مردم]] [[تجاوز]] کردند و به همین [[دلیل]] [[قرآن کریم]] آنان را [[نکوهش]] می‌کند: {{متن قرآن|إِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ}}<ref>«بسیاری از دانشوران دینی (اهل کتاب) و راهبان، دارایی‌های مردم را به نادرستی می‌خورند » سوره توبه، آیه ۳۴.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۱۸-۳۱۹.</ref>

{{منابع}}

* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]