صفات سلبی امام در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[شقاوت]] در [[آیات]]، درباره حالات [[پیامبران]]{{عم}} به دو صورت بیان شده است، یکی [[شقاوت]] در [[دعا]] یعنی [[احساس]] [[سختی]] و [[مشقت]] در [[دعا کردن]] است{{متن قرآن|قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا وَلَمْ أَكُنْ بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّا}}<ref> «گفت: پروردگارا! به راستی استخوانم سست و (موی) سر از پیری سپید شده است  و هیچ‌گاه در خواندن تو  رنجور  نبوده‌ام» سوره مریم، آیه ۴.</ref>؛ {{متن قرآن|وَأَعْتَزِلُكُمْ وَمَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَأَدْعُو رَبِّي عَسَى أَلَّا أَكُونَ بِدُعَاءِ رَبِّي شَقِيًّا}}<ref>«و از شما و آنچه به جای خداوند (به پرستش) می‌خوانید کناره می‌جویم و پروردگارم را می‌خوانم باشد که در خواندن پروردگارم رنجور  نباشم» سوره مریم، آیه ۴۸.</ref> و قسم دیگر مطلق به مفهوم [[احساس]] [[سختی]] و [[مشقت]] در [[امور معنوی]] در [[دنیا]] و [[آخرت]] است. [[آیه]] مذکور، قِسم دوم را بیان، و داشتن آن حالت را از [[خلفای الهی]]{{عم}} [[نفی]] می‌کند.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۱۳۳-۱۳۴.</ref>

{{منابع}}

* [[پرونده:1100498.jpg|22px]] [[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)| '''ولایت در قرآن''']]