قوم یهود در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

#فریسیان: آنها [[خداوند]] را از جسم و صفات جسمانی منزه دانسته و دربارۀ ارادۀ [[آدمی]] راه میانه را پذیرفتند. [[رستاخیز]] مردگان و [[دادگاه]] [[عدل الهی]] را قبول دارند و به [[عبادات]]، مانند [[نماز]] و [[روزه]] بها می‌‌دهند. فریسیان علاوه بر [[عهد عتیق]] به تلمود معتقدند. از دیگر [[اعتقادات]] آنان، [[اعتقاد]] به عدم [[تحریف تورات]]، [[مخالفت]] با [[حضرت مسیح]] و تلاش برای تصلیب اوست.

#صدوقیان: این [[فرقه]] برخلاف فریسیان، قائل به جسمانیت [[خدا]] بوده، [[قیامت]] را [[انکار]] کرده و دربارۀ ارادۀ [[انسان]] به [[اختیار]] مطلق [[اعتقاد]] دارند؛ ولی مانند آنها با [[حضرت عیسی]]{{ع}} مخالف بودند. پس از خرابی [[اورشلیم]] در سال ۷۰ م. دیگر اثری از این [[فرقه]] باقی نماند.

#سامریان: این [[فرقه]] مخلوطی از [[اسرائیلی]] و آشوری است؛ تنها پنج سفر از [[تورات]] و کتاب یوشع را می‌‌پذیرند. برخلاف دیگر [[اعتقاد]] غالب [[یهودیان]]، قبلۀ خود را مسجدالاقصی نمی‌دانند و کوه جزریم در نزدیکی [[بیت‌المقدس]] را [[مقدس]] و قبلۀ خود می‌‌دانند. آنها به مسائل مذهبی توجه خاصی دارند و مراسم ویژه‌ای برگزار می‌‌کنند.

#اسنیان: آنها اهل [[غسل]] و [[عبادت]] بودند، اما اهل فعالیت‌های گروهی بوده و مالکیت فردی و [[ازدواج]] را قبول نداشتند. قبلۀ آنها [[خورشید]] بوده که احتمالاً از "میتراپرستان" گرفته بودند. به عقیدۀ برخی [[دانشمندان]]، [[افکار]] این [[فرقه]] زیربنای [[مسیحیت]] فعلی گردید. از این [[فرقه]] نیز مانند صدوقیان پس از خرابی [[اورشلیم]] اثری باقی نماند.

#قانویان: در [[اعتقادات]] شبیه فریسیان بودند. آنان همچنین به شدت با تسلط [[رومیان]] بر [[فلسطین]] مخالف بودند و هواخواهان [[رومیان]] را با خنجرهایی که در زیر [[لباس]] خود مخفی می‌‌کردند از پای در می‌‌آوردند.

#قارئون: این [[فرقه]] پس از [[اسلام]] پدید آمد، با [[تورات]] شفاهی، یعنی تلمود مخالف بوده و بر معنای ظاهری [[تورات]] [[تعصب]] می‌ورزیدند و همواره با فریسیان درگیری داشته‌اند. [[رهبر]] آنان در ابتدا یک [[یهودی]] به نام "عنان" بوده که در [[بغداد]] این [[فرقه]] را با اسم "عنانیه" بنیان نهاد. او با [[ابوحنیفه]] معاصر بود و با او [[معاشرت]] داشت و برخی مسائل [[اسلامی]] را از او یاد گرفت. ازاین‌رو، در مباحث خود تا امروزه از اصطلاحات [[اصول فقه]] [[حنفی]] بهره می‌‌گیرند. سپس شخصی به‌نام بنیامین نهاوندی این [[مکتب]] را در [[ایران]] آن روز [[ترویج]] کرد و نام آن را به قارئون (در عبری، قرائیم<ref>نام شبه جزیره کریمه در اوکراین از عنوان فرقه قرائیم گرفته شده است؛ زیرا پیروان این فرقه علاوه بر روسیه و اسرائیل در اوکراین نیز زندگی می‌‌کنند.</ref>به معنای قرائت‌کنندگان) تغییر داد.

#دونمه: نام مؤسس "فرقۀ دونمه"، "شبتای صبی" است که  به آن، "فرقۀ شبتین" نیز می‌‌گویند. او متولد ازمیر [[ترکیه]] بوده که پس از مطالعۀ الهیات و [[عرفان]] [[یهود]]، مدعی شد نخستین [[فرزند خدا]] و مسیحای [[یهود]] است و برای [[نجات]] آنان آمده است. از این‌رو، جمعیت زیادی از [[یهودیان]] [[دنیا]] دعوتش را پذیرفتند. او پس از دستگیری از سوی [[سلطان]] [[عثمانی]]، [[مسلمان]] شد و اسم خود را به "[[محمد]] افندی" تغییر داد. وی با حفظ [[لقب]] مسیحایی خود به عنوان [[تبلیغ]] [[اسلام]] با [[یهودیان]] ارتباط برقرار و [[پیروان]] خود را به [[اسلام]] [[تشویق]] کرد. از این‌رو، [[پیروان]] [[فرقه]] او به رسم [[مسلمانان]] [[عمامه]] بر سر می‌‌گذاشتند. اما باز هم بسیاری از [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] او را "[[مسیحا]]" می‌دانستند و می‌‌گفتند تنها شبحی از او [[مسلمان]] شده، او به [[آسمان]] رفته و به زودی [[ظهور]] خواهد کرد. پس از [[مرگ]] او، برادرش [[پیروان]] او را دور خود جمع کرد. [[پیروان]] این [[فرقه]] که بیشتر امروزه در [[ترکیه]] به سر می‌‌برند، در ظاهر به [[سنن]] [[اسلامی]] و در [[باطن]] به [[سنن]] [[یهودی]] عمل می‌‌کنند.