حضرت فاطمه بنت اسد در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

وقتی چشم پیامبر به علی{{ع}} افتاد، فرمود: علی! چه شده؟ عرض کرد: یا رسول‌الله! مادرم فوت کرد. پیامبر فرمود: [[قسم به خدا]]! او مادر من نیز بود. پیامبر گریست و صدایش بلند شد: {{متن حدیث|وَا أُمَّاهُ}}<ref>بحارالانوار، ج۳۵، ص۵۱.</ref>؛ [[عرب‌ها]] اغلب ندای «وا» را در [[مصیبت]] شدید به کار می‌برند و معلوم می‌شود مصیبت فقدان فاطمه بنت اسد بر پیامبر بسیار گران بود. پیامبر به بالین جنازه فاطمه بنت اسد آمده، فرمود: مادر! [[خدا]] تو را [[رحمت]] کند. پس از مادرم، تو برای من [[مادری]] [[مهربان]] بودی؛ در حالی که خود گرسنه بودی مرا [[سیر]] می‌کردی. در حالی که خود عریان بودی مرا پوشاندی. خود را از غذای خوب [[محروم]] می‌کردی و [[غذا]] را به من می‌دادی و [[هدف]] تو [[خشنودی خداوند]] و تحصیل [[پاداش]] [[آخرت]] بود<ref>امالی، ص۳۱۴؛ بشارة المصطفی، ص۲۴۱.</ref>.<ref>[[حیدر مظفری ورسی|مظفری ورسی، حیدر]]، [[مادران چهارده معصوم (کتاب)|مادران چهارده معصوم]] ص ۸۵.</ref>.

==[[فرشتگان]] در [[تشییع]] [[فاطمه]]==

[[پیامبر]] و [[اصحاب]]، [[بدن]] فاطمه را تشییع کردند [[حضرت]] پابرهنه در [[تشییع جنازه]] [[فاطمه بنت اسد]]، یک قدم برمی‌داشت و گام دیگر را به آرامی برمی‌داشت. اصحاب علت را از او جویا شدند. حضرت فرمود: «این که در تشییع جنازه فاطمه بنت اسد قدم‌های خود را با [[احتیاط]] برمی‌داشتم، به سبب ازدحام فرشتگانی بود که در تشییع جنازه شرکت کرده بودند»<ref>بصائر الدرجات، ص۲۸۷؛ بحارالانوار، ج۳۵، ص۱۸.</ref>.<ref>[[حیدر مظفری ورسی|مظفری ورسی، حیدر]]، [[مادران چهارده معصوم (کتاب)|مادران چهارده معصوم]] ص ۸۶.</ref>.

==[[دفن]] [[فاطمه]]==