غیب مطلق چیست و مصداق‌های آن کدام‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

غیب مطلق چیست و مصداق‌های آن کدام‌اند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۵۷

۵٬۵۶۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۱۸

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۸۳۴

ویرایش

@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 [[غیب مطلق]] به غیبی گفته می‌شود که برای همه انسان‌ها و در همه مقاطع وجودی در هیچ ظرف زمان و مکانی توسط [[حس]] و یا [[عقل]] و یا [[دریافت حضوری]] قابل [[ادراک]] نبوده و از قلمرو شهادت خارج هستند؛ مانند: کنه ذات خداوند متعال که از آن به [[غیب‌الغیوب]] تعبیر می‌شود: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|لاَّ تُدْرِكُهُ الأَبْصَارُ}}﴾}}<ref>چشم‌ها او را در نمی‌یابند؛ سوره انعام: ۱۰۳.</ref>؛ {{عربی|اندازه=150%|«يَا مَنْ لَا تَحْوِيهِ الْفِكَرُ»}}<ref>[http://lib.eshia.ir/71561/1/154/%D9%84%D8%A7_%D8%AA%D8%AD%D9%88%DB%8C%D9%87 [[مهج الدعوات (کتاب)|مهج الدعوات]]، ص ۱۵۴.]</ref>، {{عربی|اندازه=150%|«يَا مَنْ لَا تُحِيطُ بِهِ الْفِكَرُ»}}<ref>[http://lib.eshia.ir/71561/1/154/%D9%84%D8%A7_%D8%AA%D8%AD%D9%88%DB%8C%D9%87 [[بحار الأنوار (کتاب)|بحار الأنوار]]، ج۸۳، ص ۳۳۵.]</ref>؛ {{عربی|اندازه=150%|«لَا يُدْرِكُهُ بُعْدُ الْهِمَمِ وَلَا يَنَالُهُ غَوْصُ الْفِطَنِ»}}<ref>[http://lib.eshia.ir/71561/1/154/%D9%84%D8%A7_%D8%AA%D8%AD%D9%88%DB%8C%D9%87 [[نهج البلاغه (کتاب)|نهج البلاغه]]، خطبه ۱.]</ref>. هرچند [[مشاهده قلبی]] خداوند به کمک نیروی [[ایمان]]  منافاتی با [[غیب]] بودن معلوم ندارد و ممکن است:{{عربی|اندازه=150%|«وَلَكِنْ تُدْرِكُهُ الْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ الاِْيِمَانِ»}}<ref>[http://lib.eshia.ir/71561/1/154/%D9%84%D8%A7_%D8%AA%D8%AD%D9%88%DB%8C%D9%87 [[نهج البلاغه (کتاب)|نهج البلاغه]]، خطبه ۱۷۹.]</ref>.
 |تاریخ بایگانی | منبع = <small>'''با انتخاب "ادامه مطلب" از پاسخ‌های تفصیلی ذیل بهره‌مند شوید:'''</small>  | تراز = راست| عرض = 770px | اندازه خط = 14px| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}
-<div style="padding: 25.0em 0em 0.0em;">
+<div style="padding: 15.0em 0em 0.0em;">
+==گزیده‌های پاسخ‌ها==
+{{ستون-شروع|2}}
+* {{nowrap|[[Image:39587474.jpg|25px]]&nbsp; '''[[علامه طباطبایی]]:''' خزائن غیب دوگونه هستند: آنهایی که به مرحلۀ شهود رسیده اند  وآنهایی که غیب مطلقند. و البته بازگشت نوع اول هم به همان غیب مطلق است.&nbsp;&nbsp;}}
+* {{nowrap|[[Image:600.jpg|25px]]&nbsp; '''[[شهید مطهری]]:''' غیب مطلق یعنی حقیقتی که احاطه به کنه ذاتش و اطلاع بر کنه ذاتش برای هیچ موجودی امکان پذیر نیست. حتی پیغمبر که عارف اول عالَم است باز می‌گوید: «ما عَرَفْناکَ حَقَّ مَعْرِفَتِک»؛ لهذا او را می‎گویند "غیب الغیوب".&nbsp;&nbsp;}}
+* {{nowrap|[[Image:111.jpg|25px]]&nbsp; '''[[محمد فاضل لنکرانی|آیت‌الله فاضل لنکرانی]] و [[شهاب‌الدین اشراقی|آیت‌الله اشراقی]]:''' غیب مطلق، واقعیت ناشناخته‌ای است که هیچ گاه و در هیچ شرایطی برای آدمیان آشکار نخواهد شد. مانند غیب ذات احدیت حق. امام علی بن الحسین  فرمود: «أنتَ الّذي قَصُرَتِ الاَوهامُ عَنْ ذاتيّتِك، وَ عَجَزَتِ الأوهامُ عَنْ كيفيّتكَ، وَ لَم تُدرِكُ الأبصَارُ مَوضِعَ أيْنَيّتِكَ».&nbsp;&nbsp;}}
+* {{nowrap|[[Image:769540432.jpg|25px]]&nbsp; '''[[عبدالله جوادی آملی|آیت‌الله جوادی آملی]]:''' غیب مطلق" به چیزی گفته می شود که برای همگان و در همه مقاطع وجودی، غیب باشد؛ مثل: "ذات اقدس الهی" که نه قابل ادراک با حواس است: ﴿لاَّ تُدْرِكُهُ الأَبْصَارُ﴾[۱۳] ونه قابل احاطه و اکتناه با قلب و فکر: «يَا مَنْ لَا تَحْوِيهِ الْفِكَرُ. البته غیب مطلق بدین معنا که برای خود همان شیء نیز غیب باشد، وجود ندارد.&nbsp;&nbsp;}}
+* {{nowrap|[[Image:11212121.jpg|25px]]&nbsp; '''[[محسن غرویان]]، [[سید محمد حسین میرباقری]] و [[محمد رضا غلامی]]:''' غیب بر دو قسم است: غیب مطلق مانند ذات خداوند که به صورت مطلق از محدودۀ حس خارجند و غیب اضافی که برای برخی غیبی هستند.&nbsp;&nbsp;}}
+* {{nowrap|[[Image:11204.jpg|25px]]&nbsp; '''[[عباس الهی]]:''' غیب مطلق آن است که در همه مقاطع وجودی و برای همگان پوشیده است؛ مانند ذات خداوند، گرچه برای خودش مشهود است و الا غیب مطلق، که حتی برای خودش نیز غیب باشد، هرگز وجود ندارد بلکه معدوم محض است.&nbsp;&nbsp;}}
+* {{nowrap|[[Image:60727626.jpg|25px]]&nbsp; '''[[سید نسیم عباس نقوی]]:''' غیب مطلق آن است که در همه مقاطع وجودی و برای همگان پوشیده و مستور است، مانند ذات خداوند، اگر چه برای خودش مشهود است. البته غیب مطلق به این معنی که حتی برای خود همان شیء غیب باشد هرگز وجود ندارد بلکه معدوم محض است.&nbsp;&nbsp;}}
+* {{nowrap|[[Image:000027.jpg|25px]]&nbsp; '''[[علی خیاط]]:''' غیب مطلق به چیزی گفته می‌شود که برای همگان و در همه مقاطع وجودی، غیب باشد، مانند ذات اقدس الهی. بر پایۀ روایات علم به روز قیامت از علوم غیبی مطلق است.&nbsp;&nbsp;}}
+* {{nowrap|[[Image:15207.jpg|25px]]&nbsp; '''[[علی اصغر رضوانی]]:''' غیب مطلق غیبی است که به هیچ نحو و در هیچ زمان و مکان قابل ادراک نیست، مثل ذات الهی که غیب الغیوب است. و تنها کسی که به عالم غیب و شهادت به طور کامل احاطه دارد، خداوند است.&nbsp;&nbsp;}}
+* {{nowrap|[[Image:11742.jpg|25px]]&nbsp; '''[[محمد صادق عظیمی]]:''' غیب مطلق آن است که در همه مقاطع وجودی و برای همگان پوشیده و مستور است، مانند ذات خداوند. که نه با علم حصولی و نه با علم حضوری قابل شناخت نیست.&nbsp;&nbsp;}}
+* {{nowrap|[[Image:11273.jpg|25px]]&nbsp; '''[[محمد نظیر عرفانی]]:''' غیب مطلق یعنی ساحتی از هستی که همیشه در حجاب غیب و برای انسان مستور است و خواهد بود و انسان در این سیر کمالی اگر در بالاترین نقطه آن نیز قرار گیرد دست او از آن کوتاه است. بهترین نمونه برای غیب مطلق ذات خداوند است. عالم فرشتگان، جهان آخرت و به طور کلی عالم ماوراءالطبیعه نمونه‌های دیگر غیب مطلق‌اند.&nbsp;&nbsp;}}
+* {{nowrap|[[Image:11792.jpg|25px]]&nbsp; '''[[منصف علی مطهری]]:''' علم غیب یعنی ساحتی از هستی که همیشه در حجاب غیب و برای انسان مستور است، و خواهد بود، مانند ذات خداوند.&nbsp;&nbsp;}}
+{{پایان}}
 == پاسخ‌های تفصیلی (متفرقه)==